Μια μαθήτρια που έφτασε στην χώρα από την Ουκρανία, εξομολογείται τα όσα έζησε στην εμπόλεμη Ουκρανία, περιγράφοντας την κατάσταση και τον πόλεμο στην χώρα της. Η Φιλίτσα τόνισε ότι.... «μας σταματούσαν έξω από πόλεις γιατί γίνονταν μάχες, αρκετές φορές. Επίσης θυμάμαι να πετάνε από πάνω μας ελικόπτερα».
Το πώς έζησε τη φρίκη του πολέμου αποκαλύπτει μια νεαρή ομογενής, η οποία βρίσκεται πια στην Ελλάδα και παρακολουθεί τα μαθήματα σε σχολείο στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Ραφήνα.
Η Φιλίτσα, μαθήτρια από τον Σαρντανά, μιλώντας στο Open και σε ερώτηση τι θυμάται από το δύσκολο ταξίδι φυγής από την περιοχή, είπε χαρακτηριστικά:
Αναλυτικά οι δηλώσεις της μαθήτριας από την Ουκρανία
«Θυμάμαι όταν βγαίναμε έξω από τη Μαριούπολη και μας σταμάτησαν Ουκρανοί στρατιώτες με όπλα και μας απειλούσαν κατά κάποιο τρόπο, ενώ πιο πέρα μας σταμάτησαν ρώσικα τανκς και μας ηρεμούσαν».
Μάλιστα τόνισε ότι «μας σταματούσαν έξω από πόλεις γιατί γίνονταν μάχες, αρκετές φορές. Επίσης θυμάμαι να πετάνε από πάνω μας ελικόπτερα».
Δύο δήμοι της Αττικής άνοιξαν την «αγκαλιά» τους και προσφέρουν τη φιλοξενία τους σε πρόσφυγες που έφτασαν από την Ουκρανία.
Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, οι κατασκηνώσεις του δήμου Ζωγράφου, που βρίσκονται στην περιοχή Περιβολάκια του δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, γίνονται η φιλόξενη στέγη για 25 άτομα, στο σύνολό τους γυναίκες με παιδιά κι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων.
Έφτασαν στην Ελλάδα από τη Μαριούπολη και το Σαρτανά μετά από έξι ημέρες ταξίδι με το κομβόι που οργανώθηκε. Πίσω τους άφησαν τη φρίκη του πολέμου, τα ερείπια των σπιτιών τους, αλλά και δικούς τους ανθρώπους, τους συζύγους, τους γονείς, τ’ αδέλφια. Κι εδώ στην αττική γη, προσπαθούν να ξαναβρούν κάτι από τη χαμένη ηρεμία και κυρίως να ξαναδούν το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών τους. Γιατί με όποια μητέρα και να μιλήσεις, η έγνοια της είναι το παιδί και ο άντρας της που έμεινε πίσω.
Μαθήτρια από την Ουκρανία: Η πρώτη μέρα σε σχολείο της ΑθήναςΜετά τις απαραίτητες ενέργειες που έκανε ο δήμος Ραφήνας-Πικερμίου, τα παιδιά πήγαν χτες Τρίτη για πρώτη ημέρα στο σχολείο και είναι γεγονός ότι επέστρεψαν χαρούμενα. Όσα παιδιά δεν μιλούν τα ελληνικά, θα μπουν σε ειδικά τμήματα, ενώ φροντιστήριο της Ραφήνας προσφέρθηκε ν’ αναλάβει να τα διδάξει δωρεάν και αγγλικά.
Γενικώς, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής έχουν ανταποκριθεί στην πρωτοβουλία που πήραν οι δύο δήμοι και θέλουν με όποιο τρόπο μπορούν, να συνεισφέρουν. Είναι μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου. Έρχονται και αφήνουν ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης, αν και οι υπεύθυνοι της δομής έχουν ζητήσει να γίνονται στοχευμένες προσφορές, δηλαδή οι ενδιαφερόμενοι να έρχονται πρώτα σε μια συνεννόηση, ώστε να ενημερώνονται για τα είδη που είναι απαραίτητα τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Ακόμη, οι δύο δήμοι από την πρώτη ημέρα φρόντισαν ώστε να υπάρχει σε ετοιμότητα και γιατρός για τη δομή κι έχουν θέσει στη διάθεση των φιλοξενούμενων ψυχολόγο και κοινωνική λειτουργό. Ο κ. Γιάννης Μπερσίμης ταξίδεψε με τη σύζυγό του από τον Σαρτανά και έλεγε πως προχτές ένα παιδάκι αισθάνθηκε πανικό και αμέσως κινητοποιήθηκε ο γιατρός. Όπως εξήγησε, τις πρώτες ημέρες επικρατούσε η αγωνία του ταξιδιού και η αίσθηση ότι πλέον εδώ μπορούν να ηρεμήσουν, όμως τώρα κάποια παιδιά αρχίζουν να συνειδητοποιούν την πραγματικότητα κι αυτό κάποιες φορές είναι μια δύσκολη στιγμή.
Εχω ακούσει ότι όσοι έρχονται είναι κατά επιλογή. Δηλαδή είναι μόνο "εμβολιασμένοι" Ισχύει κάτι τέτοιο; Κάνουν επιλογή των ανθρώπων; Ας ελπίσουμε να μην ισχύει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ΓΕΡΜΑΝΊΑ και αλλού τους το επιβάλλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή