“ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΕΛΛΕΣ”. τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Ἱστορίας

Ἄν ἐξαιτίας τῆς δήθεν πανδημίας ἔχουμε κατά τήν τελευταία διετία ἐκτεταμένα ἀποκαλυπτήρια τοῦ ἀνάποδου κόσμου στόν ὁποῖο τά δαιμονικά διευθυντήρια ἐγκλωβίζουν χωρίς προσχήματα πιά τόν πλανήτη, θυμίζω ὅτι γιά πολλούς ἡ πορεία πρός αὐτά εἶναι γνωστή ἐδῶ καί δεκαετίες, ὄσο καί ἄν τά γνωστά ἀντηχεῖα τῆς νεοταξικῆς στρέβλωσης ἐπιχειροῦν συστηματικά νά θάψουν τίς φωνές μας κάτω ἀπό τίς λάσπες τῆς δῆθεν συνωμοσιολογίας. Ἡ ἀλήθεια ὅμως στην πραγματικότητα δεν ἦταν ποτέ δυνατό νά κρυφτεῖ....

Ἡ λαίλαπα ἔχει ξεκινήσει ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια, ἀπλῶς μέχρι τά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 οἱ ἐξελίξεις ἦταν περισσότερο ὑπόγειες καί μυστικές. Ἀλλά καί πάλι, γιά τά μάτια ἀρκετῶν, ἦταν ἤδη ἀπό τότε ἐξόφθαλμες. Ἡ Παγκοσμιοποίηση βρισκόταν σέ πλήρη ἀνάπτυξη, ἡ ἀνακατανομή τοῦ παγκόσμιου πλούτου καί τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς ἰσχύος στά χέρια ὅλο καί λιγότερων συμμοριῶν καί σατανικῶν διευθυντηρίων βρισκόταν σέ ἐξέλιξη, ἡ νεοταξική ἀτζέντα (μέ τόν ἐγκάθετο λαθρεποικισμό, τούς σεβασμούς τῆς κάθε…διαφορετικότητας, τά ζοφώδη αἰτήματα τοῦ διαστροφικοῦ δικαιωματισμοῦ, τό ἀνελέητο χτύπημα τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν, κλπ.) βρισκόταν ἤδη σέ ξεκάθαρη ἄνοδο, ἡ ἀπόπειρα γιά τήν πολιτισμική ἰσοπέδωση τοῦ πλανήτη μέσα ἀπό τή διάλυση τῶν ἐθνικῶν πολιτισμῶν ἦταν ἐπίσης ἐξελισσόμενο γεγονός, ἐνῶ καί τά γελοῖα παραμύθια μέ τή δῆθεν τρομοκρατία καί τίς κλιματικές ἀλλαγές ἤδη ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς τρέχουσας χιλιετίας «ἔφεραν» τό αἴτημα γιά παγκόσμια διακυβέρνηση.

Ὅλα ἦταν ἤδη ἐδῶ λοιπόν, ἀρκεῖ νά εἶχες ὦτα τοῦ ὁρᾶν καί νοῦν τοῦ συνιέναι. Καί πάνω ἀπό ὅλα βεβαίως, ἐκεῖνο πού ἦταν ἤδη πρό πολλοῦ ἐδῶ, ἦταν τό σχέδιο γιά τή διάλυση τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ψευδοένωση τῶν δῆθεν Ἐκκλησιῶν (μέσα ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ), τήν περαιτέρω ἔνωση ὅλων τῶν θρησκειῶν (μέσα ἀπό τόν εὑρύτερο διαθρησκειακό συγκρητισμό) καί τήν πορεία πρός τήν παγκόσμια Πανθρησκεία. Αὐτός ἦταν ἀνέκαθεν καί αὐτός παραμένει ὁ κύριος στόχος, πάνω ἀπό τίς πολιτικές καί οἰκονομικές εξελίξεις. Οἱ τελευταῖες εἶναι ἀπλῶς ἡ ἀναγκαία συνθήκη καί τό ἀπαραίτητο ὄχημα γιά νά φτάσουμε στόν στόχο. Τό πρόβλημα ὅμως τοῦ πλανήτη εἶναι ξεκάθαρα πνευματικό. Τό σχέδιο εἶναι ἡ προετοιμασία τῆς ἀνθρωπότητας μέσω τῆς διάλυσης, τῆς ἐξαθλίωσης, τῆς πνευματικής ἀποκτήνωσης καί πλέον καί τοῦ ἀπηνοῦς τρόμου, γιά νά ὑποδεχτεῖ τόν Παγκόσμιο Δικτάτορα, πού τόσο ἡ Ἀποκάλυψη ὅσο καί πάμπολλοι μεγάλοι Ἅγιοι μᾶς ἔχουν προειδοποιήσει. Ὁ στόχος εἶναι ἕνας καί σαφής: οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων.

Μέσα σέ αὐτήν πλέον τη συντριπτική καταβαράθρωση, ἵσως νά εἶναι βεβαίως καί λίγο ἀποπροσανατολιστικό νά ἐπικεντρώνουμε σέ πρόσωπα. Πάντα ὅμως ὑπάρχουν κάποια πρόσωπα ἐμβληματικά πού παίζουν ἰδιαίτερο ρόλο στά ἱστορικά τεκταινόμενα καί εἶναι φορτωμένα μέ βαρύτατες εὐθύνες. Τό ἴδιο ἰσχύει καί στά πνευματικά θέματα. Οἱ μεγάλοι σκανδαλοποιοί, τά πρόσωπα γιά τά ὁποῖα ξεκαθάρισε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ὅτι «ἀνένδεκτόν ἐστι τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· οὐαὶ δὲ δι᾿ οὗ ἔρχεται. λυσιτελεῖ αὐτῷ εἰ λίθος μυλικὸς περίκειται περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔῤῥιπται εἰς τὴν θάλασσαν, ἢ ἵνα σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων». (Λουκ. ιζ΄, 1-2). Καί ἐδῶ φυσικά μακάρι νά μπορούσαμε νά μιλήσουμε ἀπλώς γιά σκανδαλισμό. Ἐδῶ ἀντιθέτως μιλᾶμε γιά μία μανιασμένη λαίλαπα δαιμονικῆς καί ἀμετάνοητης λύσσας, πού συγκλονίζει ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια συθέμελα ὅλη τήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία.

Ἐδῶ τά πράγματα καί οἱ καταστάσεις ἔχουν ὀνοματεπώνυμα. Μία ἀπερίγραπτη σφηκοφωλιά, μέ ἔδρα τό Φανάρι (τυπικά τουλάχιστον, γιατί τά κέντρα τῶν διαταγῶν βρίσκονται βεβαίως σέ ἄλλα καί πολύ μακρινά ἀνήλιαγα ὑπόγεια), ἡ ὁποία συνιστᾶ ἕνα παγκόσμιο δίκτυο ἀπλωμένο σάν τόν καρκίνο σέ καθολική μετάσταση, ἐλέγχοντας καί βουλιάζοντας στήν πλάνη, τήν αἵρεση καί τή συσκότιση ὅλες τίς μητροπόλεις τῆς Εὑρώπης, τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Ἀσίας καί τῆς Αὐστραλίας. Ὅπου δηλαδή ἀπλώνεται ἠ ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ πάλαι ποτέ σεπτοῦ καί μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, τό ὁποῖο μπορεῖ να συνεχίζει βεβαίως – γιά τά μάτια τῶν ἀνίδεων – νά ὑποδύεται τόν ἀμύντορα τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας (καί νά πλασσάρει πάντοτε καί τό ἀστεῖο μύθευμα τῆς δῆθεν ὁμηρείας ἀπό τόν τουρκικό παράγοντα), ὅμως πλέον ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες ἐντελῶς ἄλλους ρόλους ἐπιτελεῖ.

 

Καί φυσικά μέσα σέ ὅλη αὐτή τή φωλιά δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ποιός ἔχει τήν κύρια καί ἐμβληματική εὐθύνη. Ὁ ἄνθρωπος πού ἐδῶ καί 30 χρόνια καταξεσκίζει μέ μίσος καί μανία τόν ἄρραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, κομματιάζοντας τήν ἐνότητα τῆς Ὁρθόδοξης Ἐκκλησίας. 30 χρόνια διχασμοῦ καί λυσσαλέου ἐναγκαλισμοῦ μέ τίς ψευτοεκκλησίες τῆς Παναίρεσης, μέ τήν κάθε στοά καί τήν κάθε σατανιστική παρασυναγωγή, 30 χρόνια σέ φανερές καί μυστικές συνάξεις συμπροσευχῶν σέ παράξενες «θεότητες» (ποιός δέν θυμᾶται ἄραγε τήν κοινή δέηση μαζί μέ γκουρού καί σαμάνους γύρω ἀπό τό εἰδώλιο τῆς Παγγαίας πρό ὀλίγων ἐτῶν στή Γροιλανδία), 30 χρόνια μένους ἀπέναντι σέ κάθετί αὐθεντικά ὀρθόδοξο, 30 χρόνια πού ἀπό τά χείλη του ἐξέρχεται μόνο πλάνη, αἵρεση καί δαιμονική στρέβλωση. Καί φυσικά μετά τή ληστρική ψευτοσύνοδο τῶν πλανώντων καί πλανωμένων στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, τό ξεσάλωμα εἶναι ἄνευ ίχνους προσχημάτων. Ὅσα ἐπίσης ἐνεργεῖ ἐδῶ καί 3 χρόνια ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὡς ἐνεργούμενο τῶν ἀμερικανικῶν ὑπηρεσιῶν καί τοῦ κάθε Πάιατ στήν Οὐκρανία, πολεμώντας τή μόνη νόμιμη καί πραγματική τοπική Ἐκκλησία τῆς χώρας καί ἀναγνωρίζοντας ὡς Ἐκκλησία μία συμμορία ἀχειροτόνητων καί διεφθαρμένων λύκων μέ ἐξώγαμα καί φρικώδη μαφιόζικα χαρακτηριστικά, εἶναι ἔνα μόνο ἀπό τά στερνά κρούσματα τῆς καταισχύνης.