Σαραντάρηδες φοβισμένοι στην τοποθεσία Ελλάδα: Με αφορμή τους εγκλωβισμένους της Αττικής Οδού. Γράφει οΆγγελος Ρέντουλας

Από τύχη δεν πήγα χθες το πρωί σε αυτό το ραντεβού για το οποίο θα έπρεπε να πιάσω Αττική Οδό. Από τύχη, γιατί οι γενικές οδηγίες του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας ήταν σαφείς στο λινκ που περιείχε η επείγουσα ειδοποίηση που άστραψε λίγη ώρα πριν στο κινητό:... «Ταξιδέψτε κατά τη διάρκεια της ημέρας, προτιμώντας τις κεντρικές αρτηρίες και όχι τους δυσπρόσιτους και ερημικούς δρόμους».

Από τύχη δεν μετακινήθηκα και με ΜΜΜ, παρά τις οδηγίες του Υπουργείου να κάνουμε ακριβώς αυτό. Ελπίζω από τύχη να διάβασαν τις οδηγίες οι εγκλωβισμένοι της Αττικής Οδού και ιδίως το εδάφιο: «Μείνετε ήρεμοι και υπομονετικοί. O πανικός επιβαρύνει την κατάσταση».

Από τύχη είμαστε στα ζεστά αυτή τη στιγμή, έχουμε νερό, ρεύμα και ίντερνετ.

Θα γίνει πιο μαύρη η κριτική μου: από την ίδια τύχη δεν καήκαμε στο Μάτι, δεν πνιγήκαμε στην Καρδίτσα, δεν χάσαμε το σπίτι μας στη Βόρεια Εύβοια.

Από τύχη, σε καιρό ειρήνης, σε μια δυτική δημοκρατία, στην Ευρώπη του 2022. Πολλοί δεν ήταν τυχεροί. Παρά πολλοί.

Και έτσι, μετά από μια σειρά καθόλου τυχαίων γεγονότων, ζούμε φοβισμένοι, ανυπεράσπιστοι, χωρίς την ασπίδα θεσμών, διαχρονικώς δύσπιστοι προς αυτούς που θα έπρεπε να εργάζονται για να μην είμαστε φοβισμένοι και ανυπεράσπιστοι και δύσπιστοι. Η γενιά μου, των σαραντάρηδων, έχει ενσωματωμένα πια αυτά τα φίλτρα δυσπιστίας.  Ζούμε με στομωμένες τις αισθήσεις και την πικρή επίγνωση ότι οι θεμιτές ανάγκες μας ως πολιτών δεν μπορούν να καλυφθούν. Πως τα επώδυνα αποκτημένα ιστορικά δικαιώματά μας είναι στο έλεος μιας σφοδρής έστω κακοκαιρίας.

Και παρακολουθούμε από τις οθόνες μας απορημένοι, σε κατάσταση δημοκρατικού σοκ, το τηλεπαιχνίδι των ευθυνών. Η ψυχή μας, η ψυχή της κοινωνίας είναι ρημαγμένη.

Στα καθημερινά, στα απλά, στα αυτονόητα τούς θέλουμε τους κυβερνώντες. Ο ένας μετά τον άλλο μας κάνουν πατητή.

Επειγόμαστε να βγάλουμε τη μύτη μας πάνω από μια ελάχιστη στάθμη βεβαιότητας για κανονική ζωή.