«ΕΜΒΟΛΙΟΠΟΙΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΟΡΓΟΥΕΛΙΚΟΥ “ΑΝΑΠΟΔΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ». του Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Ιστορίας

Ἄκρως ἐντυπωσιακό πάντως καί αὐτό – καί ἀπολύτως χαρακτηριστικό καί εὔγλωττο μέσα στή σκοτεινή λαίλαπα πού ζοῦμε. Τήν ὥρα πού κάποιοι ἐλεύθεροι ἄνθρωποι ἔδιναν μία ἀκόμη μάχη στόν Ἔβρο ἐνάντια στόν παρανοϊκό αὐταρχισμό καί τή δυστοπική φρίκη τοῦ φασιστικοῦ καθεστῶτος... κάποιοι ἄλλοι στόν ἴδιο ἀκριβῶς τόπο καί τήν ἴδια περίπου ὥρα ἐπέλεγαν νά συνεχίσουν ξεδιάντροπα τό θλιβερό ἔργο τῆς ἀπροκάλυπτης στήριξής του. Καί δυστυχῶς, ναί, ἦταν καί πάλι αὐτοί πού, ἐνῶ θα ἔπρεπε νά εἶναι οἱ κατεξοχήν μπροστάρηδες στο ἔργο τῆς ψυχικῆς στήριξης καί πνευματικῆς ἐνίσχυσης (ἀλλά καί ὑλικῆς συμπαράστασης) τοῦ λαοῦ, ἐξακολουθοῦν ὡστόσο νά ἀποδεικνύονται οἱ χειρότεροι ἀποστάτες καί οἱ τραγικότεροι διχαστές του.

Λίγες μόλις ὥρες λοιπόν μετά τή συγκινητική ἐκδήλωση τῶν δεδιωγμένων ἔνεκεν δικαιοσύνης ἀλλά σταθερά μαχόμενων ὑγειονομικῶν, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Νοεμβρίου στήν Ἀλεξανδρούπολη, ἡ τοπική Μητρόπολη διοργάνωνε ἐμβολιασμό στό προαύλιο καί μέσα στήν ἐνοριακή αἴθουσα τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀγίου Νικολάου, ἀπό τίς 9 μάλιστα τό πρωί τῆς Κυριακῆς (δηλαδή οὔτε κἄν νά…τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία δέν περίμεναν)! Καί παραθέτω καί τή ντροπιαστική ἀφίσα μέ τήν ὁποία ἡ ἄλλη Μητρόπολη τοῦ Ἔβρου ἀνακοινώνει ἐπίσης ἐμβολιασμό γιά τό πρωί τῆς προσεχοῦς Κυριακῆς 21 Νοεμβρίου, ἀνήμερα δηλαδή τῶν Εἰσοδείων τῆς Θεοτόκου, στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Παναγίας Ἐλευθερώτριας στό Διδυμότειχο, περιλαμβάνοντας μάλιστα καί παιδιά ἄνω τῶν 12 ἐτῶν! Καί ἐπειδή, ἐδῶ πού φτάσαμε, ὅλα πιά ἔχουν τή σημασία τους, τό ξαναλέμε: στήν Παναγιά τήν…Ἐλευθερώτρια βρῆκαν νά πᾶνε γιά νά ξαναβάλουνε πλάτη στό καθεστώς, στη λυσσαλέα μάχη πού δίνει γιά τήν ὑποταγή, τήν ὑποδούλωση καί τήν ἀναίρεση τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου!

Ὁμολογουμένως θλιβερές οἱ ἀπαντήσεις λοιπόν ἀπό τούς λυκοποιμένες τῶν «ἐσχάτων χρόνων» και τοῦ ὀργουελικοῦ «ἀνάποδου κόσμου» στήν περιπέτεια πού ζοῦν τόσοι ἀδίκως διωκόμενοι συντοπίτες τους (τούς ὁποίους καί οί ἴδιοι μέχρι χτές τούς ἐπευφημοῦσαν ὡς ἥρωες), ἀλλά καί στίς ἀποκαλύψεις πού ἔρχονται συνεχῶς στο φῶς σχετικά μέ τίς φρικτές παρενέργειες τῶν ἐμβολίων (τίποτε δέν πληροφορούνται μᾶλλον αὐτοί μέσα στήν ἀπερίγραπτη τύφλωση καί κώφωσή τους). Καί συνεχίζουν νά παρασέρνουν ἀνθρώπινες ψυχές (42 ἄνθρωποι ἦταν αὐτοί πού ἐμβολιάστηκαν τό πρωί τῆς Κυριακῆς στήν Ἀλεξανδρούπολη, σύμφωνα μέ τήν ἐπίσημη ἀνακοίνωση), νά γίνονται συνεργοί καί μπροστάρηδες σέ ἕνα ἔργο μέ ἀνυπολόγιστες ἀκόμη ἱατρικές καί πνευματικές συνέπειες, να συμπεριφέρονται λές καί εἶναι ὑπάλληλοι τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καί ντελάληδες τῶν φαρμακευτικῶν ἑταιρειῶν.

Καί τό σχόλιο βεβαίως δέν ἀφορᾶ μόνο στούς ἐπισκόπους. Δέν μπορεῖ νά ἀφορᾶ πλέον μόνο σέ αὐτούς. Μοιραῖα ὁ λόγος ἐπεκτείνεται καί συμπεριλαμβάνει πιά καί τούς ἀπλούς ἱερεῖς, πού ἀνέχονται νά συμμετέχουν σέ τέτοια ἀνοσιουργήματα, πού δεν ἀντιδροῦν γιά τίποτε, πού ἔχουν σκύψει παθητικά τό κεφάλι στόν κάθε κακόδοξο ἱεράρχη, πού ἀρνοῦνται να ἐκφράσουν δημοσίως ἔστω καί ἕνα ἀπλό λόγο στήριξης καί παρηγοριᾶς σέ ἄνθρώπους πού διώκονται, ὑποφέρουν καί ἀγωνίζονται ἐνάντια στήν ἀνελέητη δυστοπική δικτατορία. Καί πού φυσικά – γιά νά ἐπιστρέψουμε καί πάλι στά τῆς Ἀλεξανδρούπολης – ἔλαμψαν ὁλοκληρωτικά διά τῆς ἀπουσίας τους καί κατά τήν ἐκεῖ πρόσφατη ἐκδήλωση διαμαρτυρίας (καθώς – γιά νά τό θέσω πιό παραστατικά, ἔστω καί μέ ὁλίγη ὑπερβολή – ἐπί τρεῖς ὥρες πού κράτησε συνολικά τό ὅλο συλλαλητήριο μέ τήν πορεία καί τίς ὁμιλίες, δέν ἐμφανίστηκε οὕτε ἴχνος ράσου στήν περιοχή καί τούς γύρω δρόμους σέ…ἀκτίνα 5 χιλιομέτρων)!

Καί ἐννοεῖται ὅτι, ἐπειδή δέν γεννηθήκαμε χτές, γνωρίζουμε πολύ καλά τί συμβαίνει ἐνδοεκκλησιαστικά. Οὐδείς ἀμφιβάλλει δηλαδή γιά τίς δυσκολίες, τους ἐκβιασμούς καί τίς πιέσεις ἄνωθεν. Ἄν ἔχουν ὅμως οἱ παπᾶδες μας τήν αἴσθηση ὅτι ἔγιναν λειτουργοί τοῦ

Ὑψίστου γιά τά εὔκολα, προφανῶς κάτι κατάλαβαν πολύ λάθος. Καί ἐπίσης, ἄς γίνει κατανοητό πώς εἶναι τέτοιο τό δαιμονικά ζοφερό καί ἀποτρόπαιο πηγάδι μέσα στό ὁποῖο βουλιάζουμε, πού τόσο ἐκεῖνο τό περιβόητο «ἐγώ ἐκτελοῦσα διαταγές», ὅσο καί τό «ὅλα τά ’σκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά» τῆς γνωστῆς χουντοδεσποτοκρατίας, ἔχουν ἐξασθενήσει πάρα πολύ πιά ὡς ἄλλοθι καί γιά τόν λεγόμενο κατώτερο κλῆρο. Κάποιοι ἔχουν μείζονα πνευματική εὐθύνη ἀπέναντι στόν βασανιζόμενο καί προδομένο λαό τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καιρός κάποια στιγμή νά ἀρθοῦν ἐπιτέλους στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Ἤ ἔστω νά τό προσπαθήσουν…