ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΚΟΥΚΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ. ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΑΡΑ

Με το που εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Αθήνα -7 Απριλίου 1941 – από την Ελιά της Αθηνάς αντίκρισαν στο ακραίο σημείο του βράχου τής Ακρόπολης την γαλανόλευκη Σημαία! Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες και στην μέση η Εθνική Σημαία με τον μεγάλο Σταυρό.... Λαμπερή και περήφανη κυμάτιζε, ενώ τα χρώματά της τονίζονταν από το Αθάνατο Μνημείο του Παρθενώνα, που στέκει αγέρωχος στους Αιώνες! Αμέσως έστειλαν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς, να κατεβάσει την Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο και να υψώσει την Σβάστικα με τον αγκυλωτό Σταυρό. Το απόσπασμα στις 8:45 το πρωί με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων έφτασε στην θέση Καλλιθέα ανατολικά του Ιερού Βράχου. Εκεί ένας απλός φαντάρος Εύζωνας φρουρούσε την Ελληνική Σημαία και ο επικεφαλής του αποσπάσματος του ζήτησε να  την κατεβάσει και να του παραδώσει το Εθνικό μας Σύμβολο.  

Εκείνος ατάραχος, ψυχρός και χωρίς να προδώσει την τρικυμία της ψυχής του, απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής - που είχε περάσει μόνος του μπροστά στην Σημαία - ενστικτωδώς τον παρότρυναν να πάρει την μεγάλη απόφαση και να αρνηθεί να την αποχωριστεί με ένα τεράστιο ΟΧΙ! Η μεγαλοψυχία του απλού φαντάρου σε όλη την μεγαλοπρέπειά της, κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές, γραμμένες μέσα στην Ελληνική ψυχή. Μόνο αυτό πρόφερε… μια απλή λέξη, μα τεράστιας Αξίας και Ιστορικής Σημασίας!

Τότε ο λοχαγός Γιάκομπι εκνευρισμένος διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με την βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο Εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο ΠΑΝΙ πάνω στα χέρια του. Κι αυτόματα κι απρόσμενα τυλίχτηκε με την Σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών, ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το Εθνικό μας Σύμβολο με το τίμιο Ελληνικό αίμα του.      

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο που επέλεξε. Οι επικεφαλής των εμπροσθοφυλάκων δύο Γερμανοί Αξιωματικοί ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι κι ο λοχαγός Έλσνιτς της 6ης Ορεινής Μεραρχίας χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ: «Μάϊν Φύρερ στις 27 Απριλίου στις 8 και 10 εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επικεφαλής των πρώτων Γερμανικών τμημάτων Στρατού και στις 8 και 45, υψώσαμε την Σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική Κυβέρνηση Τσολάκογλου, να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, πως ο φρουρός υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση. Μα οι Γερμανοί στρατιώτες είχαν συγκλονιστεί από τον ηρωϊσμό του και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό.

Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την Σημαία του έως τον θάνατο). Η θυσία του στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η Ελληνική Σημαία δίπλα στην Γερμανική.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ είναι ο 17χρονος Εύζωνας  και στολή του έγινε η Σημαία μας. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στην μνήμη του. ΄Εκτοτε κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να καταγράψει την μαρτυρία τους. Μας τον έκρυψαν και μας τον έκλεψαν από την Εθνική και Ιστορική μας Μνήμη.  

ΕΜΕΙΣ πρέπει να κλείσουμε κι αυτόν τον Εθνομάρτυρα στην ψυχή μας. Να απαιτήσουμε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Να το ψιθυρίζουμε έστω και βουβά μέσα μας, όταν αντικρίζουμε την Σημαία μας. Να πούμε στα παιδιά μας ότι η Σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς Ελληνικού Αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την Τιμή και την Αξιοπρέπειά μας. Κι αυτή την αναφορά στον ξεχασμένο Ήρωα ας την αφιερώσουμε στους Γερμανούς κατακτητές μας, μήπως "ποτίσει" με ηρωϊσμό την απάνθρωπη ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ