Ακαταδίωκτο» και στην εγκληματικότητα;;Του Γιάννη Δαραβίγκα

Ο θάνατος του νεαρού ρομά, στο Πέραμα, από αστυνομικά πυρά, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ειπωθούν πάσης φύσεως ανακρίβειες αλλά και να γίνουν σχετικές αναλύσεις από ειδήμονες και μη. Δυστυχώς, τα σχόλια που ακούγονται από «ειδικούς», δημοσιογράφους και άλλους γνωστούς γραφικούς, αφορούν την επιχειρησιακή αντιμετώπιση του συμβάντος εκ μέρους της Αστυνομίας. Όμως για την ουσία της υποθέσεως που αφορά στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας και της παρανομίας από την Πολιτεία, δεν άκουσα κουβέντα....

Πρέπει λοιπόν οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι στις σύγχρονες κοινωνίες με τις μεγαλουπόλεις, ανθεί, εκεί κυρίως, η πάσης φύσεως εγκληματικότητα. Οι λόγοι είναι πολλοί και προφανείς, όπως λόγου χάριν η πυκνοκατοίκηση, ο εκτεταμένος πολεοδομικός ιστός, το χαοτικό οδικό δίκτυο και βεβαίως οι κοινωνικές και οικονομικές στρεβλώσεις. Υπάρχει επίσης ένας σοβαρός και επικίνδυνος λόγος που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα και αυτός είναι η εκ μέρους των πολιτών σταδιακή εξοικείωσή τους και η αποδοχή παραβατικών συμπεριφορών που στο παρελθόν θεωρούνταν ιδιαιτέρως επικίνδυνες, δηλαδή κάτι σαν «εγκληματικός μιθριδατισμός». Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν το πρόσφορο έδαφος για την εκκόλαψη και εκδήλωση παραβατικών συμπεριφορών. Η θέση της Αστυνομίας εν προκειμένω, έχει διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, σε σχέση με το παρελθόν. Δεν υπάρχει πιά ο αστυφύλακας που μόνος του έκανε περιπολία σε κάποια γειτονιά και γνώριζε τους περισσότερους κατοίκους με τα μικρά τους ονόματα ή συνόδευε υπομονετικά, τον οινόφλυγα από την ταβέρνα στο σπίτι του. Σήμερα, οι μορφές της εγκληματικότητας είναι πολλές και οι κίνδυνοι για αυτό που ονομάζεται έννομη τάξη, άμεσοι και κατά συνέπεια οι τρόποι αντιμετώπισής τους πρέπει να προσαρμόζονται στις υπάρχουσες συνθήκες.

Για το συγκεκριμένο περιστατικό στο Πέραμα, άκουσα ότι δόθηκε εντολή ( από το κέντρο επιχειρήσεων της αστυνομίας να παύσει η καταδίωξη του κλεμμένου οχήματος. Αν τούτο είναι αληθές, δεν αντιλαμβάνομαι τους λόγους. Αν είναι λόγοι επιχειρησιακοί, δηλαδή ελλιπής εκπαίδευση, κακή επικοινωνία ασυρμάτων κλπ, τότε είναι χρέος της Πολιτείας να μεριμνήσει άμεσα για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Επίσης, αν δόθηκε τέτοια εντολή, τότε είναι απαράδεκτη αφού αρκετές περιπτώσεις «ακαταδίωκτου» έχουν θεσμοθετηθεί από την Πολιτεία, τώρα θα εφαρμόζεται το «ακαταδίωκτο» κατά περίσταση και στην εγκληματικότητα, με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν ακόμη περισσότερο οι εγκληματίες και να αυξηθούν οι εγκληματικές συμπεριφορές. Οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. έπραξαν το καθήκον τους και αντί να διαπομπεύονται θα έπρεπε το Υπουργείο και η Ιεραρχία να τους προσφέρουν χείρα βοηθείας και προστασία. Το εάν η κατάληξη της συγκεκριμένης επιχειρήσεως είχε τραγικό αποτέλεσμα, αυτό είναι απότοκο της εγκληματικής συμπεριφοράς των δραστών και είναι απαράδεκτο να σύρονται οι αστυνομικοί ενώπιον της Δικαιοσύνης με τις κατηγορίες ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο.

Ας αποφασίσουμε λοιπόν ως κοινωνία τι ακριβώς προστασία θέλουμε από την Αστυνομία. Θέλουμε «χαλαρή» προστασία και επιλεκτική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας ή πραγματική και ολοκληρωμένη προστασία η οποία όμως έχει τους δικούς της κανόνες και το ανάλογο τίμημα για τους εγκληματίες.