ΠΑΙΔΕΙΑ: «πριονίζονται ρίζες». Του Μιχάλη Χαραμπαλαμπίδη

 

Χωρίς κανόνες και αρχές και με τρομοκρατημένους μαθητές και καθηγητές, δεν υπάρχει σχολείο.Σήμερα η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική στηρίζεται στο φόβο, στη βία, στα ματ και τα δικαστήρια....

Σήμερα η απαξίωση και ο αυταρχισμός μπαζώνουν το χώρο της εκπαίδευσης.

Σήμερα γυρίζει η ελληνική κοινωνία πολύ πίσω.

Σήμερα επικρατούν οι φλυαρίες των χορτασμένων και των πληρωμένων σοφών, προωθούνται οι ασυναρτησίες των χαλαζοχτυπημένων διανοούμενων της αυλής και της οθόνης.

Σήμερα «πριονίζονται ρίζες». Όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων του ΚΚΕ χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, καλό είναι να κάνει ένα βήμα στα πλάγια για να δει καθαρότερα μπροστά του.

Αποτελεί πλήρη αφέλεια ή άκρως συνειδητή υποκρισία, το ΚΚΕ να διατείνεται ότι θα «τσακίσει τον φασισμό» με αντιπατριωτικά συνθήματα ή υποστηρίζοντας τα ανοιχτά σύνορα. Αν και εφόσον το ΚΚΕ επιθυμεί ειλικρινά την αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου στα σχολεία και όχι τον φαύλο κύκλο μιας εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης, θα πρέπει υποχρεωτικά να κινηθεί σε δύο επίπεδα. α) Στο ιδεολογικό, καλλιεργώντας την εθνική και θρησκευτική συνείδηση και τον δημοκρατικό πατριωτισμό. Και εδώ αν είναι εύκολο, θα ήθελα να μου πουν οι του ΚΚΕ, γιατί δεν τονίζουν τον απόλυτα αντιχριστιανικό χαρακτήρα του φασισμού, κάτι που ειδικά στα λαϊκά στρώματα τα οποία είναι περισσότερο θρησκευόμενα, θα το αντιληφθούν καλύτερα; Και β) στο πολιτισμικό και κοινωνικοοικονομικό, διακηρύσσοντας ότι ο αντιφασισμός ή θα είναι δημοκρατικός, πατριωτικός και κοινωνικά εξισωτικός με έμφαση στον πολιτισμό ή δε θα υπάρξει καθόλου.

Τώρα βέβαια, πέρα από το ΚΚΕ, δεν γίνεται να ερχόμαστε όλοι εκ των υστέρων, καλυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία του πλήθους ή την ασφάλεια του πληκτρολογίου και να λέμε πως ο «λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», γενικώς, αορίστως και εκ του ασφαλούς αφού τίποτα απ’ αυτά δεν πρόκειται να συμβεί.

Δεν γίνεται όλοι μας από τη μία να διαδηλώνουμε πως θα «κρεμάσουμε» τους φασίστες κι από την άλλη να φοβόμαστε να επιβάλουμε μία παιδαγωγικού χαρακτήρα ποινή ή να φοβόμαστε να κάνουμε καταγγελία για εγκληματική συμπεριφορά στο σχολείο. Πώς δηλαδή βρέθηκαν μαθητές με μαχαίρια να πετούν κροτίδες και μολότοφ μέσα από το προαύλιο; Ήταν «αγγελούδια» που έτυχε να «προκληθούν» και βρέθηκαν ξαφνικά οπλισμένα;

Όλοι μα όλοι πρέπει και οφείλουμε να διατυμπανίζουμε ότι η ασφάλεια όλων των παιδιών, η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και του κύρους των καθηγητών, η διαφύλαξη του σχολικού χώρου και της δημόσιας περιουσίας είναι αδιαπραγμάτευτα.

Michail Charalampidis