Ο Ειδικός Γενικός Επιθεωρητής για την Ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν εξέδωσε μια μαρασμένη ανασκόπηση των αμερικανικών προσπαθειών ανοικοδόμησης στο Αφγανιστάν, περιγράφοντας πολλά «διδάγματα» που αποκόμισαν από την καταστροφή.
Συνολικά, η Ουάσινγκτον πέρασε δύο δεκαετίες και 145 δισεκατομμύρια δολάρια προσπαθώντας να δυτικοποιήσει τη χώρα, ενώ προσπαθούσε να διατηρήσει μια διεφθαρμένη, αντιλαϊκή και παράνομη κυβέρνηση στην εξουσία, και πολεμώντας μια συνεχιζόμενη εξέγερση εναντίον των Ταλιμπάν και έναν αστερισμό ένοπλων πολιτοφυλακών. Η έκθεση δεν τραβάει απολύτως κανένα χτύπημα, διαπιστώνοντας ότι σχεδόν κάθε έργο που χρηματοδοτήθηκε από τις ΗΠΑ στο Αφγανιστάν ήταν υπό βιομηχανική κλίμακα, παραδόθηκε υπερβολικά πάνω από τον προϋπολογισμό, απέτυχε στους στόχους του και ενίσχυσε τους Ταλιμπάν. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αυτές οι προσπάθειες οδήγησαν στο θάνατο ανθρώπων.
Οι αναφορές στη διαφθορά είναι πανίσχυρες - ωστόσο, κάπως απίστευτα, η Ουάσινγκτον λέγεται ότι «αρχικά δεν αναγνώρισε την υπαρξιακή απειλή που αποτελούσε η διαφθορά στην προσπάθεια ανοικοδόμησης». Σύμφωνα με πληροφορίες, οι σχεδιαστές υπέθεσαν ότι η απάτη δεν θα μπορούσε παρά να είναι η «παρεκκλίνουσα εγκληματική συμπεριφορά μεμονωμένων Αφγανών αξιωματούχων» και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εκτεταμένη χρήση αναδόχων θα διασφαλίσει ότι οι προσπάθειες ανοικοδόμησης θα παραμείνουν εκτός σχεδίου και προϋπολογισμού.
Στην πραγματικότητα, αυτή η εξάρτηση προκάλεσε μια πραγματική φρενίτιδα τροφοδοσίας «σχεδόν ανεξέλεγκτων» απορριμμάτων και απάτης, η οποία εν μέρει προκλήθηκε από την σχεδόν πλήρη έλλειψη εποπτείας για το πώς δαπανήθηκαν τα κεφάλαια. Πολυάριθμα παραδείγματα ανικανότητας βαθμού από πλευράς εργολάβων είναι επίσης τεκμηριωμένα - ένα στρατιωτικό συγκρότημα που κατασκευάστηκε για 2,4 εκατομμύρια δολάρια είναι εντελώς άχρηστο καθώς χτίστηκε απρόσεκτα έξω από την περίμετρο ασφαλείας της βάσης για την οποία είχε ανατεθεί είναι ίσως το πιο φάρσα.
Σε άλλη περίπτωση, η ψεύτικη ανθρωπιστική υπηρεσία USAID ανέθεσε σύμβαση για το σχεδιασμό και την κατασκευή δύο τεράστιων νέων νοσοκομείων, με συνολικό κόστος 18,5 εκατομμυρίων δολαρίων, χωρίς διαβούλευση με τους τοπικούς αξιωματούχους, ή αν η κυβέρνηση θα μπορούσε πράγματι να καταβάλει τους ετήσιους λογαριασμούς λειτουργίας και συντήρησης, που θα ήταν έως και έξι φορές μεγαλύτερο από τα νοσοκομεία που αντικατέστησαν. Μέχρι τη στιγμή που το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας του Αφγανιστάν έμαθε για το έργο, η κατασκευή είχε ξεκινήσει για ένα χρόνο.Παρά τις αμηχανίες αυτές, τα δολάρια συνεχίζουν να ρέουν σε όλο και μεγαλύτερους όγκους με τα χρόνια. Καθώς ήταν το πιο εύκολο πράγμα για παρακολούθηση, τα κεφάλαια που δαπανώνται για προγράμματα « διεστραμμένα» έγιναν «το πιο σημαντικό μέτρο επιτυχίας» και ο καλύτερος, αν όχι μόνο, τρόπος επίδειξης στο ολοένα και πιο σκεπτικιστικό Κογκρέσο των ΗΠΑ και στο αμερικανικό κοινό, ότι η ανοικοδόμηση δεν ήταν απόλυτη αποτυχία.
Με έναν συνδυασμό «υπεραισιοδοξίας, θεσμικής ώθησης για την παραγωγή καλών ειδήσεων και την επιτακτική ανάγκη να επιδείξουμε έγκαιρη πρόοδο για να εξυπηρετήσουμε τα διάφορα πολιτικά χρονοδιαγράμματα», δημιουργώντας μια κατάσταση στην οποία η Ουάσινγκτον ξόδευε χρήματα «γρηγορότερα από ό, τι μπορούσε να υπολογιστεί» γιατί, » ο πρωταρχικός στόχος της ανοικοδόμησης έγινε « η παραγωγή καλών ειδήσεων… το συντομότερο δυνατό » και υπήρχε « λίγη όρεξη για ειλικρινείς εκτιμήσεις για το τι λειτούργησε και τι όχι ».
Με τη σειρά του, αυτό δημιούργησε μια δομή κινήτρων που ενθάρρυνε σε μεγάλο βαθμό τους υπαλλήλους να μην αναφέρουν κακομεταχείριση ή απάτη, ενώ οι εργολάβοι που επωφελήθηκαν από την αμαξοστοιχία δεν ήθελαν να μιλήσουν για προβλήματα. Περιπλέκοντας περαιτέρω το ζήτημα, οι αξιωματούχοι της USAID συχνά «μπουλντοζάρονταν» από τον στρατό για να υλοποιήσουν έργα σε μέρη «πολύ επικίνδυνα για να έχουν σταθεροποιητικό αποτέλεσμα».
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η USAID εξαρτιόταν από εργολάβους, οι οποίοι θα μπορούσαν να επισκεφθούν τοποθεσίες πολύ επικίνδυνες για να πατήσουν οι υπάλληλοι της αμερικανικής κυβέρνησης. Αυτό σήμαινε, ωστόσο, ότι η παρακολούθηση της υλοποίησης ενός έργου ήταν εξαιρετικά δύσκολη, με το προσωπικό του οργανισμού «μερικές φορές να μην μπορεί να διαπιστώσει με εμπιστοσύνη ακόμη και τις πιο βασικές πληροφορίες». Περιστασιακά, αυτό που μπορούσε να επαληθευτεί ήταν στην πραγματικότητα ψεύτικο-η ανασκόπηση καταγράφει πώς μια επιχείρηση με έδρα το Κανταχάρ θα έδινε έναντι αμοιβής στους εργολάβους γενικές φωτογραφίες ολοκληρωμένων έργων, γεμάτες με πλαστές γεωγραφικές ετικέτες, για να εξαπατήσουν την USAID.
Ξανά και ξανά, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι εκτίμησαν εντελώς λάθος εάν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες θα ήταν εξ αποστάσεως κατάλληλες για το αφγανικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, μεταξύ του 2003 και του 2015, η Ουάσινγκτον ξόδεψε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια για επιχειρήσεις δικαίου στη χώρα, με περίπου το 90% να επενδύει στην ανάπτυξη ενός επίσημου νομικού συστήματος δυτικού τύπου.
Ωστόσο, η οργάνωση ήταν ξένη για τους περισσότερους Αφγανούς, οι οποίοι τάχθηκαν υπέρ των «άτυπων, παραδοσιακών μηχανισμών επίλυσης διαφορών σε επίπεδο κοινότητας» και πίστευαν ότι το νέο σύστημα δεν ήταν πρακτικό και αναποτελεσματικό. Με τη σειρά τους, οι Ταλιμπάν δημιούργησαν μια παράλληλη δομή σύμφωνα με τις παραδοσιακές γραμμές, παρέχοντας στους πολίτες «μια εμφάνιση ασφάλειας και δικαιοσύνης». Ο ρόλος τους στη διατήρηση και διαχείριση αυτού με τη σειρά του "δημιούργησε τουλάχιστον ένα μικρό ποσοστό νομιμότητας για την ομάδα" μεταξύ των ντόπιων και ενίσχυσε την αντίληψη ότι ήταν αξιόπιστοι φορείς διακυβέρνησης.Άλλες μονάδες ασφαλείας ήταν παρόμοια αντιπαραγωγικές. Το 2000, οι Ταλιμπάν συνεργάστηκαν με τα Ηνωμένα Έθνη για την εξάλειψη της παραγωγής οπίου στο Αφγανιστάν, με αποτέλεσμα μια από τις πιο επιτυχημένες εκστρατείες κατά των ναρκωτικών στην ιστορία, με μείωση κατά 99% της καλλιέργειας παπαρούνας σε περιοχές που ελέγχονταν από την ομάδα. περίπου τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας προσφοράς ηρωίνης. Η αμερικανική εισβολή τερμάτισε αυτό και παρά το γεγονός ότι δαπάνησε 9 δισεκατομμύρια δολάρια σε προσπάθειες για την καταπολέμηση των ναρκωτικών από το 2002, η καλλιέργεια οπίου στο Αφγανιστάν έχει αυξηθεί από τότε.
Η έκρηξη του εμπορίου οπίου χρηματοδότησε την εξέγερση των Ταλιμπάν, που σημαίνει ότι τα χωράφια της παπαρούνας υπερασπίστηκαν πολύ, και πολλοί λειτουργοί των υπηρεσιών ασφαλείας, πολίτες, πράκτορες της Αμερικανικής Υπηρεσίας Καταπολέμησης των Ναρκωτικών και εργολάβοι σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν σοβαρά σε αποστολές κατά των ναρκωτικών. Ακόμα και επιτυχημένες εισβολές «συχνά ήταν δυνατές μόνο υπό την προστασία σημαντικών συνασπισμών και αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας», οι οποίες δεν μπορούσαν να μείνουν επ 'αόριστον στις περιοχές στόχους ως αποτρεπτικό παράγοντα. Ως αποτέλεσμα, αυτές οι νίκες ήταν «προσωρινές και μη βιώσιμες» και έγιναν όλο και πιο σύντομες, καθώς οι δυνάμεις του συνασπισμού άρχισαν να υποχωρούν.
Και πάλι, οι αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας ήταν συνήθως ανεπαρκώς εξοπλισμένες για να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα ασφαλείας. Μετά τα επίπεδα ανταρτικής βίας «εκτοξεύτηκαν» το 2006, η Ουάσινγκτον προσπάθησε να γεμίσει τις τάξεις του αφγανικού στρατού όσο το δυνατόν γρηγορότερα και μείωσε δεόντως την εκπαίδευση σε μόλις 10 εβδομάδες.
Αυτό παρήγαγε έναν σε μεγάλο βαθμό άπειρο και απεριόριστο στρατό, με τεράστιο επίπεδο κύκλου εργασιών - έως το 2020, η ανάγκη να αντικατασταθεί περίπου το ένα τέταρτο της δύναμης κάθε χρόνο θεωρούνταν «φυσιολογική» . Εξάλλου, ανείπωτος αριθμός Αφγανών στρατιωτών πήγε AWOL με τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων που εκπαιδεύονταν στις ΗΠΑ.
Η κακή εκπαίδευση εμπόδισε επίσης την ανάπτυξη της Αφγανικής Εθνικής Αστυνομίας, με αποτέλεσμα η δύναμη να «αγνοεί σε μεγάλο βαθμό τις ευθύνες και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων βάσει του νόμου» και να «ασχολείται συστηματικά με βασανιστήρια και κακοποίηση», καταστρέφοντας την αξιοπιστία τους στο κοινό. Εν τω μεταξύ, οι νεοσύλλεκτοι για την Αφγανική Τοπική Αστυνομία, άτυπες πολιτοφυλακές που έχουν επιφορτιστεί με τη διατήρηση της ειρήνης σε περιοχές με πληγές που έχουν επίσης κατηγορηθεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήταν συχνά Ταλιμπάν μαχητές, στους οποίους είχε επιτραπεί να κρατήσουν τα όπλα και να συμμετάσχουν εάν συμφωνούσαν. να πάψει να υπονομεύει την κυβέρνηση.
Αυτή η δεινή κατάσταση της ασφάλειας εμπλουτισμένο μόνο ομάδες πολιτοφυλακής, όπως ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας που καταβάλλονται για την προστασία των κυβερνητικών αξιωματούχων και των σχεδίων των ΗΠΑ κατέφυγαν σε ξοδέψετε μια «ουσιαστική» μέρος του προϋπολογισμού τους για δωροδοκία αντάρτες να «απέχουν από το να επιτεθεί συνοδείες και περιοχές του προγράμματος» - καθιστώντας τους «στην ανεπίσημους υπεργολάβους » στην Ουάσινγκτον.
Τα κονδύλια των αμερικανικών κυβερνήσεων έφτασαν επίσης στις τσέπες των βίαιων εξτρεμιστών «μέσω ενός ιστού διαφθοράς που περιελάμβανε Αφγανούς αξιωματούχους, διακινητές ναρκωτικών, διακρατικούς εγκληματίες και ανταρτικές και τρομοκρατικές ομάδες». Ωστόσο, «η δίωξη αυτών των αξιωματούχων, ή ακόμη και η απομάκρυνσή τους από τα καθήκοντά τους, αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη», καθώς θα συνεπαγόταν «αποσυναρμολόγηση βασικών πυλώνων στήριξης της ίδιας της κυβέρνησης», συμπεριλαμβανομένων των εκλογικών της θεσμών, στη διαδικασία που υπονόμευε σοβαρά τη δημόσια νομιμότητά της.Όταν κοιτάζετε πόσα ξοδέψαμε και τι πήραμε για αυτό, είναι ενοχλητικό», ανέφερε ένας ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Άμυνας - και είναι εξίσου ενοχλητικό το γεγονός ότι η έκθεση κάνει επαναλαμβανόμενη αναφορά σε «μελλοντικές αποστολές ανασυγκρότησης αλλού» σε όλο τον κόσμο."
Σαφώς, το πιο προφανές μάθημα της ανασκόπησης-ότι ποτέ ξανά οι ΗΠΑ δεν πρέπει να αναλάβουν προσπάθειες οικοδόμησης εθνών σε μακρινά κράτη, οι αυτοκρατορικές παρεμβάσεις και οι παρεμβάσεις τους έχουν καταστρέψει ολοκληρωτικά, από τις οποίες οι ηγέτες τους δεν γνωρίζουν τίποτα-δεν περιλαμβάνεται στο αναλυτικό πρόγραμμα. Οι πολίτες χωρών σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα εκείνοι που ζουν κάτω από καθεστώτα «εχθρών» με εντολή των ΗΠΑ , σίγουρα ελπίζουν απεγνωσμένα ότι δεν θα είναι οι επόμενοι στη γραμμή βολής ανασυγκρότησης.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.