Κιάνου Ριβς. ΔΕΝ υπάρχουν λόγια

«Δεν μπορώ να είμαι κομμάτι ενός κόσμου όπου οι άντρες ντύνουν τις γυναίκες τους σαν πόpνες, επιδεικνύοντας οτιδήποτε θα έπρεπε να είναι πολύτιμο για αυτούς. Σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει η έννοια της τιμής και της αξιοπρέπειας, και όπου κάποιος δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτές όταν λέει “υπόσχομαι”.

Όπου οι γυναίκες δεν θέλουν παιδιά και οι άντρες δεν θέλουν οικογένεια. Όπου τα κορόιδα πιστεύουν.... ότι είναι επιτυχημένα πίσω από το τιμόνι των αυτοκινήτων των πατεράδων τους, και όπου ένας πατέρας που έχει λίγη δύναμη προσπαθεί να σας αποδείξει ότι είστε ένα τίποτα. Όπου οι άνθρωποι αναληθώς δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό, με ένα ποτήρι αλκοόλ στα χέρια τους και την έλλειψη κάθε κατανόησης για την θρησκεία τους.

Όπου η έννοια της ζήλιας θεωρείται ντροπιαστική και η ευπρέπεια μειονέκτημα.

Όπου οι άνθρωποι ξέχασαν την αγάπη και απλά ψάχνουν για τον καλύτερο σύντροφο. Όπου οι άνθρωποι επιδιορθώνουν κάθε θόρυβο στο αυτοκίνητό τους κάνοντας οικονομία σε χρήματα και χρόνο. Μοιάζουν τόσο φτωχοί που μπορούν να κρυφτούν μόνο πίσω από ένα ακριβό αμάξι. Όπου τα αγόpια σπαταλάνε τα χρήματα των γονιών τους στα κλαμπ, πιθηκίζοντας πρωτόγονους ήχους και τα κοpίτσια τους ερωτεύονται γι αυτό. Όπου οι άντρες και οι γυναίκες δεν είναι εδώ και καιρό αναγνωρίσιμοι και όλο αυτό ονομάζεται ελευθερία επιλογής, αλλά αυτοί που επιλέγουν ένα διαφορετικό μονοπάτι είναι στιγματισμένοι ως καθυστερημένοι δεσπότες.

Επιλέγω το μονοπάτι μου, αλλά είναι κρίμα που δεν βρήκα παρόμοια κατανόηση στους ανθρώπους εκείνους που ευχόμουν να την βρω περισσότερο»

Κιάνου Ριβς