Για πολλούς αποτελεί όνειρο ζωής το να βρεθούν στα Ιερά Χώματά του και να συναντήσουν τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει τη θρησκευτική απομόνωση, λαμβάνοντας λίγη από τη σοφία τους. Ρεπορτάζ: Ναπολέων Παπαδόπουλος ..
Το Άγιο Όρος αποτελεί την «κορωνίδα» των θρησκευτικών τόπων λατρείας της Ορθοδοξίας και κάθε χρόνο αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες πιστούς, οι οποίοι το επισκέπτονται, επιλέγοντας μια συγκεκριμένη Σκήτη ή διαφορετική σε κάθε τους επίσκεψη.
Μέσα από τη φωτογραφική έκθεση «Άγιον Όρος – Βίος της Ερήμου», η οποία παρουσιάζεται στην Αγιορείτικη Εστία, ο φωτογράφος Νίκος Κουκής θέλει να αναδείξει και να μοιραστεί τις εμπειρίες που αποκόμισε από ένα οδοιπορικό που πραγματοποίησε το 1994 στη Σκήτη Της Μικράς Αγίας Άννας, με αφορμή την πανήγυρη της καλύβης του Τιμίου Προδρόμου.
Ο φωτογράφος μέσα από τον φακό του συνέλαβε φευγαλέα στιγμιότυπα από τον λατρευτικό και τον καθημερινό βίο των μοναχών, από την προετοιμασία του αγιορείτικου πανηγυριού και από την πορεία των προσκυνητών προς τον προορισμό τους.
Η έκθεση παρουσιάζεται στον εκθεσιακό χώρο της Αγιορείτικης Εστίας (Εγνατία 109) και το ωράριο λειτουργίας της είναι Δευτέρα και Τετάρτη 09.00 – 16.00, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 09.00 – 20.00 και Σάββατο 09.00 – 14.00. Την έκθεση επιμελείται ο διευθυντής της Αγιορειτικής Εστίας, Αναστάσιος Ντούρος και ο αρχιτέκτονας και αναστηλωτής, Φαίδων Χατζηαντωνίου.
Το ThessToday.gr επικοινώνησε με τον κ. Κουκή, ο οποίος μίλησε για το οδοιπορικό και την έκθεση φωτογραφίας: «Το 1994 ξεκίνησα για ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος, στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννας για την χειροτονία ενός μικρού πρώτου μου ξαδέρφου στην πανήγυρη που θα γινόταν. Όταν ξεκίνησα το ταξίδι, συγγενικά μου πρόσωπα μού είπαν να μην ξεχάσω τη φωτογραφική μηχανή. Έμεινα ένα διήμερο εκεί και απαθανάτισα την τελετή. Παράλληλα, μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ μια Αδελφότητα λίγο παρακάτω, τους Θωμάδες, η οποία ασχολείται με την αργυροχρυσοχοΐα (κατασκευή θυμιατών κλπ.) και την Αδελφότητα των Δανιηλαίων, όπου είναι αγιογράφοι και ψάλτες. Και εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να βγάλω κάποιες φωτογραφίες. Όλο το υλικό το κράτησα στα χέρια μου πολλά χρόνια. Μετά από επικοινωνία με τον πρόεδρο της Αγιορείτικης Εστίας και έναν μοναχό που βρίσκεται στη διοίκησή της, ξεκινήσαμε να βάζουμε τις βάσεις για να αναδειχθεί όλο το υλικό σε μία έκθεση. Δώρισα το υλικό στην Αγιορείτικη Εστία, προκειμένου να βρίσκεται πάντα εκεί και να το θαυμάζει όποιος το επιθυμεί», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Να σημειωθεί πως τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου, παρουσία του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνου Ζέρβα, και η διάρκειά της είχε καθοριστεί ως τις 4 Απριλίου.
Η ιδιαίτερη, όμως, συγκυρία της πανδημίας με την αναστολή λειτουργίας των μουσείων και χώρων έκθεσης «ανάγκασε» τους ιθύνοντες της Αγιορείτικης Εστίας να σκεφτούν άλλους τρόπους, προκειμένου να μπορέσουν… εξ αποστάσεως να περιηγηθούν στην έκθεση όσοι το επιθυμούν.
Για το λόγο αυτό δημιούργησαν τρισδιάστατη απεικόνιση της έκθεσης στην ιστοσελίδα της Εστίας, μέσω της οποίας ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί σε αυτήν, όπως θα έκανε, αν βρισκόταν εκεί.
Δείτε εδώ τη διαδικτυακή περιήγηση στην έκθεση
Ποιος είναι ο Νίκος Κουκής
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Σπούδασε φλάουτο στο Κρατικό Ωδείο της πόλης. Εργάζεται ως μουσικός στην Κρατική Ορχήστρα και παράλληλα διδάσκει στο Ωδείο Άνω Πόλης. Με την καλλιτεχνική φωτογραφία ασχολείται από το 1978.
Έχει πραγματοποιήσει πλήθος φωτογραφικών εργασιών, οι οποίες παρουσιάστηκαν στις ακόλουθες ατομικές εκθέσεις: «Ατμόσφαιρες» (1989, κατάστημα Dark Blue), «Μπεχτσινάρ» (1990, Μικρή Πινακοθήκη «Διαγώνιος»), «Βυρσοδεψεία» (1992, Αίθουσα Τέχνης του Δήμου Θεσσαλονίκης και 2001, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης – έκδοση λευκώματος), «Επαγγέλματα του δόμου» (1995, Φωτοχώρος Κούνιο), «Γαία πυρί μειχθήτω» (2001, Αίθουσα Τέχνης «Άτριον»), «Κεραμεία Αλλατίνη» (2005, Αίθουσα Τέχνης του Δήμου Θεσσαλονίκης), «Αντι – σώματα» (2007, Stereosis), «Επαγγελματική και Οικογενειακή Συμφιλίωση» (2008, Μύλος Θεσσαλονίκης), «Χρωμο – σώματα» (2014, Χώρος 18), «Το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης» (2017, Βίλα Πετρίδη).
Επίσης, συμμετείχε και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις: «Δέκα σύγχρονοι φωτογράφοι της Θεσσαλονίκης» (1991, Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης), «Identitées Mediterranéenes» (1991, Aix – en – Provence), Φωτογραφικό Συμπόσιο (1993, Σάνη Χαλκιδικής), «Γιγαντοφωτογραφίες» (1993, Παρά θιν’ αλός), «Ζην» (1993, Ινστιτούτο Γκαίτε), Οι φωτογράφοι της ΛΕ.Φ.ΚΙ.Θ. (1997, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης), Εικόνα και είδωλο (1997, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), «Άνθρωποι, τοπία, (Εγ)καταστάσεις», κριτικό αφιέρωμα στο περιοδικό ΠΑΡΩΡΟΝ του Απόστολου Μαρούλη, τεύχος 9ο, μήνας Οκτώβριος, Αθήνα, Κοιτάζοντας φωτογραφίες (2003, ΛΕ.Φ.ΚΙ.Θ.), «Αποθήκες του χρόνου» (2003, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης), «Μυστήρια και θαύματα» (2005, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), «Τέχνη και Δίκαιο» (2014, Ινστιτούτο Γκαίτε).
Συμμετείχε επίσης στην έκδοση – αφιέρωμα για την ελληνική φωτογραφία του ιταλικού περιοδικού τέχνης και λόγου PRIVATE με τίτλο «Η εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας» (2003), στο διακρατικό πρόγραμμα «Βιομηχανική Κληρονομιά μεταξύ γης και θάλασσας: ευρωπαϊκό δίκτυο οικομουσείων» (2005), καθώς επίσης και στο Φεστιβάλ “Milano incontra la Grecia” (2007, Piccolo Teatro Studio).
Έχει εκδώσει τα λευκώματα: «Μπεχτσινάρ» (1990), «Επαγγέλματα του δρόμου» (1995), «Βυρσοδεψεία» (Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, 2001) και Αλλατίνη (2005). Φωτογραφίες του επίσης υπάρχουν στα λευκώματα «Θεσσαλονίκη, μια πόλη ανθρώπων: φωτογραφίες του 20ου αιώνα» (University Studio Press, 2017) και «Σταυρούπολη: Ένας περίπατος στην πόλη» (University Studio Press, 2018).
Είκοσι πέντε φωτογραφίες του από τη φωτογραφική εργασία «Επαγγέλματα του δρόμου» και σαράντα φωτογραφίες από τη φωτογραφική εργασία «Βυρσοδεψεία» έχουν δωριστεί στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης. Επίσης, φωτογραφίες του Ν. Κουκή υπάρχουν στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και σε ιδιωτικές συλλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.