ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ: Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική

Η ταυτότητα ενός λαού καθορίζεται και από την καταγωγή. Γονίδιο καταγωγής είναι και η γλώσσα. Ακόμα περισσότερο  όταν ομιλούμε για την Την αρχαία ελληνική γλώσσα… Την οποία επιδιώκουν ύπουλα ,να εξαφανίσουν από τον Ελλαδικό χώρο, Τάχα μου ότι είναι νεκρή. Υπονοώντας πως οι ξένες χωρίς πνεύμα και τόνο αξίζουν να είναι  ζωντανές . Για να κληρονομήσουν δωρεάν Και να σβήσουν μνήμες συνεκτικές ...

Με αφορμή την πιο ζωηρή εμφάνιση της ομάδας Q,

Πόσοι γνωρίζουν την ελληνική προέλευση του γράμματος;

Οτι  το λατινικό αλφάβητο, ρίζα των ευρωπαϊκών γλωσσών, είναι το δυτικό ελληνικό αλφάβητο τής ΧΑΛΚΙΔΑΣ, που μεταφέρθηκε στην Ιταλία και διαδόθηκε από τους Ρωμαίους και τούτο δεν είναι σωβινιστική υπερβολή αλλά διδάσκεται από πολλούς έγκριτους γλωσσολόγους σε όλο τον κόσμο;

Το κόππα (Ϙ ϙ σε αρχαίες επιγραφές, μεταγενέστερα Ϟ ϟ μόνο ως αριθμός) ή ϙόππα είναι γράμμα των πρώιμων ελληνικών αλφαβήτων μεταξύ του π και του ρ, που ισοδυναμούσε ηχητικά με το κ. Ενώ το γράμμα κάππα (κ) χρησιμοποιήθηκε στην ελληνική για να δηλώσει στη γραφή, ως τα μέσα περίπου του 6ου π.Χ. αιώνα το άηχο κλειστό ουρανικό σύμφωνο που προφέρουμε π.χ. στα νεοελληνικά κυρία ή και, την ίδια περίοδο για την απόδοση του άηχου κλειστού υπερωικού συμφώνου πρό των ο και υ, αυτού που προφέρουμε σήμερα στις λέξεις κόσμος  ή ακούω χρησιμοποιήθηκε το γράμμα κόππα (ϙ). Έτσι στα αρχαϊκά ελληνικά αλφάβητα βρίσκουμε να γράφονται ΔΙΚΕ (δίκη), ΚΑΛΟΣ (καλός), ΑΛΚΙΒΙΑΔΕΣ (Αλκιβιάδης), αλλά ϘΑϘΟΣ (κακός), ϘΟΡΕ (κόρη), ΛΕϘΥΘΟΣ (λήκυθος), ϘΟΡΙΝΘΟΣ (Κόρινθος).

Φωνολογικώς η χρήση δύο διαφορετικών γραμμάτων στις αρχαϊκές, κυρίως, επιγραφές σημαίνει ότι το φωνολογικό σύστημα της Ελληνικής διέθετε δύο αλλόφωνα του κ: ένα ουρανικό και ένα υπερωικό, κάτι αντίστοιχο δηλαδή στην προφορά -αλλά όχι στη γραφή- με αυτό που συμβαίνει στη νέα Ελληνική. Η γενικευμένη χρήση ενός μόνο κ (του κάππα) από τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα σημαίνει είτε ότι η διαφορά αυτή στην προφορά έπαψε από τότε να υπάρχει είτε ότι έπαψε απλώς να δηλώνεται στη γραφή.

Ενώ για τη γραφή λέξεων χρησιμοποιήθηκε η μορφή του αρχαϊκού κόππα ( Ϙ ϙ ), στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης το κόππα χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα με τη μορφή του κεραυνόμορφου κόππα ( Ϟ ϟ )για να δηλώσει τον αριθμό 90.

Η παροιμία “Οὐδὲ ϙόππα γιγνώσκων” λέγονταν για εντελώς αδαή άνθρωπο.

Όπως εμένα ίσως.

https://katohika.gr/