Θα μπορέσει να κυβερνήσει με τέτοια αντιπολίτευση; Του Γιάννη Σιδέρη

Δεν μπορεί κανείς παρά… να θαυμάσει τα ανακλαστικά του  υπουργού Οικονομικών Χρήστου  Σταϊκούρα. Εδώ και μήνες  ο ΣΥΡΙΖΑ  έχει πείσει τον λαό  ότι ως χρηστός νοικοκύρης παρέδωσε  ζεστό  χρήμα  36 δις στην κυβέρνηση για άνετο ξόδεμα. Και μόλις  χθες  από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών εξήγησε...

το μαξιλάρι και τον κάλεσε να σωπάσει γιατί η συνολική  δημόσια περιουσία ήταν στο ίδιο ύψος  που είχε βρει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ!   

Εξήγησε και το περίφημο μαξιλάρι  χοντρικά με αριθμούς, όπως δημοσιεύτηκαν χθες στο liberal.gr:

Τα 36,6 δισ. προέρχονται:

- 15,7 δισ. ευρώ, που αποτελείται, κυρίως, από την τελευταία εκταμίευση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας προς τη χώρα μας και τα υπερ-πλεονάσματα της προηγούμενης περιόδου (9 δισ. ευρώ από δόση του ΕΜΣ (που δεν πήγε στην πραγματική οικονομία), 3 δισ. ευρώ από εκδόσεις χρέους και (σ.σ. μόνο), 3,7 δισ. ευρώ από τα υπερ-πλεονάσματα. Το ποσό αυτό χρειάστηκε «να κρατηθεί στην άκρη» λόγω της αναξιοπιστίας της τότε Κυβέρνησης και της αδυναμίας της να δανειστεί με χαμηλό επιτόκιο από τις αγορές.

- 10,7 δισ. ευρώ, που είναι τα διαθέσιμα των Φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, που τηρούνται σε εμπορικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδος.

- 10,2  δισ. ευρώ, που είναι τα ταμειακά διαθέσιμα της Κεντρικής Διοίκησης.

Το πρόβλημα είναι ότι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία αποφεύγει  τους αριθμούς γιατί κουράζουν. Έτσι τα «βοθροκάναλα», κατά  την εύοσμη προσωνυμία βουλευτών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνουν τα στελέχη του στα παραθύρια τους  και τα μικρόφωνά τους να παπαγαλίζουν με έπαρση και θεατρική οργή,  για το περίφημο μαξιλάρι ζεστού χρήματος 36 δις. Και δεν τους ρωτάνε από ποια επί μέρους στοιχεία  συντίθεται αυτό το μαξιλάρι, από τι ποσά, ποιους κωδικούς, ποιες πηγές προέλευσης  και για ποιους  δυνάμενους  (επιτρεπόμενους) στόχους;  

Αυτό βέβαια  δεν είναι πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, είναι πρόβλημα της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας. Οταν έχεις εθιστεί να φέρνεις τον πιο παραδοξολόγο, τον πιο εριστικό, τον πιο γραφικό, ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις, όχι η σύνθεση του μαξιλαριού.

Όμως όταν δεν επιχειρείται προσέγγιση και καταγραφή της σύνθεσής του, παραμένει  ως ψευδής πληροφόρηση η ύπαρξή του και η εύκολη καταγγελία ότι δεν το ξοδεύεις υπέρ του  λαού και της μεσαίας τάξης (είναι  ο νέος λατρευτικός έρωτας του ΣΥΡΙΖΑ. Το «κίνημα της γραβάτας», οι επιστήμονες, οι ελεύθεροι  επαγγελματίες, που απαξίωνε και λοιδορούσε κατά την κυβερνητική  του  θητεία,  γίνεται το νέο target group, για την ευωχία του οποίου πονάει και  διαρρηγνύει τα ιμάτιά του).   

Η στήλη επανειλημμένως, ως όφειλε, ανέφερε ότι  το μαξιλάρι όπως το εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει, αλλά ήταν σχεδόν μοναχική στην επισήμανσή της. Και όταν ο  Τσίπρας  βγαίνει και λέει δώστε 26 δις, από λεφτά που δεν υπάρχουν, δημιουργείται ψευδής συνείδηση, και δεν συμβάλει να γίνει κατανοητή η μετεπιδημιακή οικονομική θέση της χώρας. 

Σταδιακά ο Τσίπρας επανέρχεται στην εχθροπαθή στάση προ  του 2015, την οποία  ούτως  ή άλλως κάποια στελέχη του και τα troll του στο διαδίκτυο ουδέποτε εγκατέλειψαν.  Χθες μίλησε πάλι  και για το «συστημικό δημοσιογραφικό κατεστημένο». Όντως αγνοήθηκε το κόμμα ως ένα σημείο για ενάμισι μήνα. Ήταν στην περίοδο που είχαμε μπει  στο τσουνάμι της πρωτοφανούς πανδημίας, και οι κεραίες στράφηκαν στους ειδικούς γιατρούς, γιατί εκεί είχε στραφεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από ιδεολογία πολεμικό κόμμα, και υπό την προεδρία Τσίπρα  δεν έχει καμιά αναστολή  να καταγγέλλει ψευδόμενος αυτά που και ο ίδιος έκανε (τελευταία περίπτωση  το voucher). Μπορεί να λυσσομανάει με κάθε ευκαιρία τώρα που έμαθε ότι αυτή η τακτική οδηγεί στην εξουσία.  Έχει και την συνεπικουρία των παλιών Πασόκων που απλώς και μόνο η λέξη «Δεξιά» τους δημιουργεί κληρονομημένους  συνειρμούς.

Από την άλλη η ΝΔ είναι κόμμα αποτελούμενο από την παραδοσιακή δεξιά, που από ιστορικό βίωμα θεωρεί δεδομένο το δικαίωμα στην εξουσία. Δεν αγωνίστηκε στο πεζοδρόμιο να την κατακτήσει, και εξ αυτού δεν διαθέτει τα ακονισμένα ανακλαστικά του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει  και την συνεπικουρία των φιλελεύθερων, οι οποίοι όμως είναι πολύ «comme il faut» για να εμπλακούν σε κόντρες εκ του συστάδην και χωρίς αρχές. Από χέρι χαμένοι δηλαδή.

Το στοίχημα παραμένει, εάν θα μπορέσει να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης με τέτοια  αντιπολίτευση ή θα αναγκαστεί να προσφύγει σε εκλογές.