Οι Βαζιβουζούκοι είναι οι τωρινοί λαθρομετανάστες. Εκτελούν το ΙΔΙΟ σχέδιο της Τουρκίας. Του Αργύρη Σιδέρη

Απο αιώνες τώρα οι Τούρκοι χρησιμοποιούν τα ΙΔΙΑ μέσα πρός καταπόνηση του αντιπάλου τους μέχρι να επιτεθούν οργανωμένα και συντονισμένα και του εχθρού τους. Βάζουν μπροστά ομάδες που ταλαιπωρούν τους αμυνόμενους εθρούς τους αναγκάζουν να "χαλάνε" δυνάμεις και υλικά προκειμένου  να αμυνθούν για να κρατήσουν περιοχές ή σημεία που προστατεύουν. ΑΥΤΑ ακριβώς ζούμε σήμερα στον Έβρο μας. Ρίχνουνε τη φωτιά -κυριολεκτικά- άχρηστο γι αυτούς ανθρώπινο δυναμικό "υλικό" που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ούτε η ταλαιπωρία του , ούτε καν η απώλεια της ζωής του...
Άσχετα αν είναι άνδρες, γυναίκες, παιδιά, αρκεί να προκαλούν "ταραχή", να κάνουν "μπούγιο" με την αριθμητική παρουσία τους και την βία, ώστε να "εξαντλήσουν" τις Ελληνικές δυνάμεις, να αξιολογήσουν τις δυνατότητές μας και τελικά να προβούν στην τελική επίθεση, όχι μόνο απο ξηρά, αλλά απο θάλασσα και αέρα. 

ΤΩΡΑ είναι η ώρα η Πατρίδα μας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ενωμένη όπως σε όλες τις δύσκολες Εθνικές περιόδους και να κλείσουμε μια για πάντα το στόμα του αναιδούς, δύστροπου και κυρίως επικίνδυνου γείτονά μας.  Οι βαζιβουζούκοι λοιπόν ("αγύριστα κεφάλια") έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στον οθωμανικό στρατό στα τέλη του 18ου αιώνα, πολεμώντας στην Αίγυπτο εναντίον του στρατού του Ναπολέοντα. Αυτοί οι άτακτοι μισθοφόροι στρατιώτες, συχνά αποτελούμενοι από άστεγους ζητιάνους και κακοποιούς, ήταν διαβόητοι για την έλλειψη πειθαρχίας, λεηλασίας και την βιαιότητά τους. Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856) οι αγγλογάλλοι στρατηγοί -που ήταν τότε σύμμαχοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας- προσπάθησαν μάταια να τους πειθαρχήσουν. Οι υπερβολές των βαζιβουζούκων κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-78 ανάγκασαν τελικά την Πύλη να τους παύσει.