ΓΡΑΝΙΚΟΣ: Ότι δεν λύνεται κόβεται!

Είµαστε οι φορείς της αισιοδοξίας της χαραγµένης στο κυτταρικό υπόστρωµα του Έλληνα. Είµαστε οι κληρονόµοι της µνήµης που προσδιορίζει το ποιοι είµαστε, από πού ερχόµαστε, τι θέλουµε, που πάµε, και τι κάνουµε. Είµαστε συναγµένοι στην όχθη του ανταριασµένου Γρανικού απέναντι σε τούρκους και λατίνους και αφροασιανούς και...
άλλους ξένους, και πλήθος ελληνόφωνους, δουλοπρεπείς και µισθοφόρους και προδότες. 
Κι είναι πολλοί εκείνοι που τον αγναντεύουνε τον ποταµό περίτροµοι και λένε «ου διαβατός». Όµως αρκεί ένας Αλέξανδρος για να προφέρει µες στην σιωπή, ψυχρά, αποφασιστικά, περίτρανα: «διαβατέος»! 
Και να ορµήσει ακάθεκτος δείχνοντας τον δρόµο σε όλους εκείνους τους αναρίθµητους Αλέξανδρους, που ο καθένας µας κλείνει µέσα του για να αισθανθεί κάθε είδους µεγαλείο. 
Και να περάσουµε τον Γρανικό της µοίρας µας όλοι µαζί, µε το σπαθί στο χέρι, για να µας γνωρίσουν όλοι εκείνοι, φίλοι και εχθροί, από την κόψη του, που καταλύει τους γόρδιους δεσµούς της ανοµίας που το σηψαιµικό και βορβορώδες πολιτικό σύστηµα, στην ολότητά του, τους ονοµάζει «νόµους». 
Στόχος µας –και στη ζωή µας µάθαµε να στοχεύουµε σωστά– να σαρώσουµε το µεταπολιτευτικό καρκίνωµα που διακωµωδεί και ευτελίζει την κοινοβουλευτική δηµοκρατία. Στόχος µας να εγκαθιδρύσουµε στην πατρίδα µας την αριστοκρατική Ελληνική Πολιτεία, αυτή που µέσα στα σπλάχνα της εµπεριέχει ένα έθνος, µία φυλή, µία κουλτούρα, έναν λαό, γιατί όλα αυτά δεν είναι παρά οι πολλές όψεις του ιδίου νοµίσµατος. 
Και το νόµισµα των Ελλήνων µε το οποίο αποτιµάται η αξία τους δεν είναι τα φερτά και φθαρτά φραγκοδίφραγκα και γρόσια κι ευρεωδόλαρα, αλλά το πνεύµα το ελληνικό, το οικουµενικό και το άφθαρτο. 
Να εξηγήσουµε κάποια πράγµατα, για να µην παρεξηγήσουµε το δίκαιο των όσων θα ακολουθήσουν: Η Ελλάδα του σήµερα βρίσκεται σε ελεύθερη πνευµατική πτώση. 
∆ιοικείται από αχρείους, άχρηστους και αχρείαστους, που στο κούτελό τους έχουν κολληµένο ένα ψεύτικο αποκριάτικο πολιτικό πρόσηµο, σοσια-ληστρικό ή φι-λελέδικο, λες και πάνε µονίµως σε έναν χορό µεταµφιεσµένων. Μας παραπλανούν συνεχώς για να αναρριχώνται στην εξουσία, άξιοι σκωληκοδρόµοι, και να φθάνουν στην κορυφή µέσα από τα λαγούµια των τρωκτικών που αποτελούν τα πρότυπά τους. ∆εν είναι παρά µια χούφτα ανθρώπων, χούφταλα δηλαδή, που το µόνο που ξέρουν είναι να χρησιµοποιούν τις χούφτες τους, την αριστερή και την δεξιά, για να χουφτώνουν. Αυτοί –και όχι ο ελληνικός λαός, όχι οι Έλληνες εργαζόµενοι, και όχι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και δράσεις– είναι οι µασκαράδες που πτώχευσαν το κράτος, οι µεγαλοαπατεώνες και τα κλεφτρόνια της «δεξιάς» και οι λαοκράτες εκµαυλιστές της αντεθνικής και µισελληνικής «αριστεράς», και δεν µιλάµε για τους αναρχικούς, αυτοί είναι τουλάχιστον οι µόνοι ζωντανοί και ξέρουν πως: «να ζεις σηµαίνει να αντιστέκεσαι» (µε κάθε κόστος). Εµείς, είµαστε σήµερα εδώ, µπροστά στο σταυροδρόµι των αποφάσεων και των επιλογών. 
Αποφασισµένοι να µην ακολουθήσουµε τις πλατιές και εύκολες λεωφόρους της έκπτωσης, της σήψης, και της παρακµής. Αλλά να πορευτούµε το δύσκολο µονοπάτι του ένδοξου παρελθόντος των Ελλήνων που µέσα από την αντιστροφή του χρόνου αντικατοπτρίζει το µεγαλείο της Ελλάδας του µέλλοντος. Προϋπόθεση, η «κάθαρση» και οι καθαρµοί από τα καθάρµατα. 
∆εν χρειάζεται να είναι κανείς φυσιογνωµιστής για να δει την κουτοπονηριά, την αµορφωσιά, τον κρετινισµό, την 2 αγυρτεία, τον θεατρινισµό, την υποκρισία, και την δουλοπρέπεια αυτών που ξεβράζει η κοινοβουλευτική θάλασσα στις ακτές της εξουσίας, όλων αυτών των αρσενικών, θηλυκών ή αµφίφυλων φελλών που εκτινάσσονται από τα µπουκάλια της σαµπάνιας, καθώς άλλοι τα κουνάνε, και πέφτουν καταγής µεθυσµένοι από τον αφρό της. 
Από τη µεριά µας, εµείς, µικροί και µεγάλοι, επιτυχηµένοι στη προσωπική µας ζωή, ο καθένας στο είδος του, οφείλουµε στην πατρίδα µας, στους προγόνους, τους γονιούς και τους δασκάλους µας, να επιτύχουµε στην προσπάθειά µας για την ανάταξη του έθνους, του λαού και της κοινωνίας µας. 
Οφείλουµε να ξεσηκώσουµε όσους πιστούς, για να προσέλθουν στη µάχη της διάβασης του Γρανικού. 
Τους καλούµε να ενώσουµε τις δυνάµεις µας για τη Μάχη. 
Μάχη ενάντια στην εθνική, φυλετική, πολιτισµική και λαϊκή αλλοίωση. 
Μάχη ενάντια στον κάθε φανερό ή κρυφό εισβολέα, ξενόγλωσσο ή ελληνόφωνο. 
Μάχη ενάντια στη λήθη των αλύτρωτων πατρίδων και την διακωµώδηση των αγωνιστών του έθνους. 
Μάχη για να ανθήσουν και πάλι οι αειθαλείς ρίζες του ελληνισµού που έκαναν να βλαστήσει το δέντρο του πολιτισµού, και που εµείς οι λωτοφάγοι του σήµερα, τις αφήσαµε απότιστες να µαραίνονται. 
Μάχη για να χτιστεί απ’ την αρχή το σχολειό για να είναι σχολειό των Ελλήνων. 
Μάχη για την επικυριαρχία του πνεύµατος, την ανάκτηση του ιερού στη ζωή µας, και την διασφάλιση µιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. 
Μάχη για την απαλλοτρίωση υπέρ των αναγκών του έθνους του παράνοµου πλούτου όλων αυτών των νέο-βάρβαρων που δεν τον δικαιούνται χωρίς να έχουν τον ανάλογο πνευµατικό πλούτο που θα τους επέτρεπε να χαρακτηρίζονται ως άνθρωποι. 
Μάχη ενάντια στα σκουπίδια που µολύνουν τη γη µας και ενάντια στις κολοκύθες που επειδή επιπλέουν νοµίζουν ότι ξέρουν να κολυµπούν. Μάχη ενάντια στην Τροία, την κάθε αρπακτική Τροία, µε ότι αυτό συνεπάγεται. 
Τα πλοία των Ελλήνων έχουν συναχθεί. 
Η ναυτιλία µας είχε, και πάντα έχει, τον σωστό προσανατολισµό, πυξίδα, µπούσουλα, και προ παντός την αίσθηση της ορθής πλοήγησης. 
Και δεν φοβάται τις τρικυµίες. 
Ο Ποσειδώνας είναι µαζί µας. 
Και κρατά τρίαινα. 
Την 24ην Φεβρουαρίου