Πολιτικές φυλές που αντλούν από κάδους ιδεολογικής ανακύκλωσης

του Απόστολου Αποστολόπουλου από το «https://slpress.gr/»    Ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυθεντικά δείγματα της «φυλής» που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Αλλά και οι πολιτικές φυλές έχουν πάψει από καιρό να διεκδικούν την ελάχιστη καθαρότητα «αίματος». Ποια κλασική Δεξιά θα είχε υπουργό τον (πολύ σοβαρό) πρώην γραμματέα της ΚΝΕ Τάκη Θεοδωρικάκο και ποια Αριστερά θα είχε πλημμυρίσει από το αποτυχημένο και γερασμένο ΠΑΣΟΚ, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Ανεμομαζώματα έχουν γίνει τα κόμματα, χωρίς ταυτότητα....

Οι δυο πρωταγωνιστές του δικομματισμού θα υποφέρουν αν εμφανιστεί πειστική πατριωτική κίνηση, έλεγε φίλος της συντηρητικής παράταξης, κατηφής για την εικόνα της χώρας και των κομμάτων. Δήλωσε απαισιόδοξος για τις προσεχείς εξελίξεις, εξηγώντας ότι είναι βλαβερός ο «πατριωτισμός»  του τύπου «τρώμε χοιρινό έξω από μουσουλμανικούς καταυλισμούς», επειδή πρόκειται για ανέξοδη «μαγκιά του καφενείου» (ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε!) που ξεχνιέται με την υπόσχεση διορισμού έναντι ψήφου και τα λοιπά. Όπως χαρακτηριστικά έδειξαν τα εκλογικά αποτελέσματα στη Βόρεια Ελλάδα.

Στη ΝΔ συνωστίζονται τουλάχιστον τρεις «συνιστώσες» (καραμανλική, μητσοτακική και σαμαρική) με αντίστοιχο προσδιορισμό «εθνική», «νεοφιλελεύθερη», «πατριωτική». Και οι τρεις έχουν κυβερνήσει και το κόμμα και τη χώρα, αλλά δεν κατάφεραν, ούτε πολυενδιαφέρθηκαν να προσδώσουν ιδεολογική πυξίδα στη ΝΔ και πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα. Η εκάστοτε ηγεσία προσαρμόζει τις πολιτικές της στις εκλογικές ανάγκες της στιγμής. Οι ίδιοι οι οπαδοί, που εκλέγουν την ηγεσία, συμπεριφέρονται σαν απόλυτοι καιροσκόποι, αδιαφορώντας για τις ιδεολογικές θέσεις και επιλέγοντας όποιον νομίζουν ότι θα κερδίσει τις εκλογές. Κατά μάνα κατά κύρη, έτσι γιος και θυγατέρα.

Τι Καραμανλής τι Μητσοτάκης, τι Τσίπρας! Το απλό και σαφές κίνητρο των οπαδών είναι ο άρτος ο επιούσιος, με ρουσφέτι για λόγους ευκολίας. Και ποιος ποιον θα κατακρίνει, όταν οι μεγαλόσχημοι βολεύονται, συνήθως, με την όποια κατάσταση και ο αχός για σκάνδαλα ξεκουφαίνει, αλλά ποιος τιμωρείται; Η ελίτ έχει απλουστεύσει στο έπακρον τα ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας: Άνευ όρων υπακοή στις ξένες δυνάμεις που κυβερνούν πραγματικά τον τόπο. Τελεία.

Το αντιστασιακό πνεύμα

Παρ’ όλα αυτά, οι διαιρεμένοι πολιτικά εκλογείς μπορούν (ακόμα) να δράσουν ενιαία ως εθνικό σώμα ανεξάρτητα από τις βουλές των ελίτ, ελληνικών και ξένων. Ο κορυφαίος ιστορικός Νίκος Σβορώνος έλεγε ότι υπάρχει ένα αντιστασιακό πνεύμα στον ελληνικό λαό. Κανείς δεν έχει καταφέρει ως τώρα να το εξαφανίσει. Όσοι το αγνόησαν το πλήρωσαν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αντιστασιακό πνεύμα των Ελλήνων ανανεώνεται, επειδή οι ηγεσίες επιχειρούν διαχρονικά να το παρακάμψουν με εθελοδουλία και εκούσια υποταγή.

O ΣΥΡΙΖΑ έχει πανομοιότυπο πρόβλημα με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα της χώρας. Δεν συντονίζεται με τις επιθυμίες του κόσμου, επιθυμίες υπαγορευμένες από το ισχυρό ένστικτο επιβίωσης. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγάγει τον ενδοτισμό σε νυχτερινό σόου με πορείες από το Πολυτεχνείο μέχρι το Ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια». Υπολόγισε ότι άλλο είναι να σε δει στιγμιότυπο στην TV ο Πάϊατ και άλλο να σε βλέπει να περπατάς έξω από το «σπίτι» του με τη γροθιά υψωμένη για τις ανάγκες της στιγμής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία, επειδή οι προηγούμενοι είχαν αποτύχει, αλλά και επειδή ο κόσμος είχε καταλάβει ότι ο Τσίπρας ήταν ακίνδυνος σαν «αριστερός». Από μόνο του το γεγονός ότι κυκλοφορούσε άνετα στα σαλόνια των ισχυρών Αμερικανών και Βερολινέζων, πριν να γίνει πρωθυπουργός κάτι λέει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές για τον ίδιο λόγο που τις έχασαν και οι προηγούμενοι: Επειδή απέτυχε. Αλλά και για ένα επιπρόσθετο λόγο: Έδωσε υποσχέσεις που δεν τήρησε, περιφρόνησε και εξαπάτησε πολλές φορές τον κόσμο. Γι’ αυτό  δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο, ούτε πιθανό να ξαναέλθει στην κυβέρνηση, όχι, πάντως, τόσο σύντομα όσο ο ίδιος και μερικοί άλλοι νομίζουν.

Μία κρίση με την Τουρκία

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Στο εσωτερικό το πολιτικό σύστημα έχει φρακάρει. Δεν έχει αποθέματα ανανέωσης, ούτε πειστικής δικομματικής διαμάχης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με αποξηραμένο φρούτο. Μαζεύει «παλιές δόξες» από τους κάδους ανακύκλωσης σαν άπορος επαίτης. Φρέσκιες ιδέες δεν πουλιούνται στα πολυκαταστήματα. Στη Δεξιά, με επιδέξιες τακτικές εξασφαλίζουν προσώρας θετικές εντυπώσεις, αλλά εύθραυστες.

Μία κρίση με την Τουρκία μπορεί να θρυμματίσει το οικοδόμημα. Ίσως κάποιοι προετοιμάζονται… Η ένεση των Ελλήνων του εξωτερικού είναι ερωτηματικό. Ο Ρώσος πρεσβευτής στην ΕΕ είπε δημοσίως ότι οι Αμερικανοί μας έχουν για ξεπούλημα και σφαγή, όπως τους Κούρδους. Όλοι έκαναν τον βλάκα, ουδείς το σχολίασε. Ξέρουν κάτι; Τους ήρθε κεραυνός και έμειναν άλαλοι; Οι Τούρκοι, αεράτοι, απειλούν καθημερινά.

Ερώτηση: Άραγε, οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν συμφέρον να μας ενημερώσουν έγκαιρα και έγκυρα, χωρίς να εκτεθούν και χωρίς καν να το ζητήσουμε, για τουρκική επίθεση, ώστε να είμαστε έτοιμοι; Ούτε λόγος να μας στηρίξουν δημόσια. Απάντηση: Καλύτερα θα ήταν να το ζητούσαμε. Για να σφυγμομετρήσουμε τις αντιδράσεις. Ωστόσο, ΗΠΑ και Ρωσία θα πράξουν (ή θα αδρανήσουν), γνωρίζοντας ότι αν ο Ερντογάν δεν καταγάγει θρίαμβο εναντίον μας το κύρος του θα καταρρακωθεί.

Δεν είναι εκτός λογικής, λοιπόν, ότι η Ουάσιγκτον και η Μόσχα μπορεί να βλέπουν σαν Δούρειο Ίππο μια ελληνοτουρκική σύρραξη που θα τσακίσει το κύρος του Ερντογάν, κάνοντάς τον υποχείριο τους χωρίς απαιτήσεις. Με πολύ πιθανή προέκταση η σύρραξη να φέρει το τέλος του. Οπότε θα ανοίξει δρόμος για το αρχικό (αμερικανικό) σχέδιο ευρύτερων ανακατατάξεων στην περιοχή με τεμαχισμό της Τουρκίας και την Ελλάδα ερωτηματικό. Ο Ερντογάν έχει, λοιπόν, λόγους να διστάζει περί του πρακτέου.