ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ. Διοικητές και κομματάρχες

Στα μακρινά 80s, ο μακαρίτης ο Τζιμάκος είχε γράψει ένα τραγούδι για τα παιδιά του κομματικού σωλήνα. «Αν καταφέρει και μπει στο κόμμα, θα είναι και πρώτο και ας είναι σε κώμα. Το κόμμα μοιράζει κρατικό οξυγόνο, τρεις μήνες τον χρόνο στα μέλη του μόνο»....     Από τότε πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια. Στην Ελλάδα άλλαξαν πολλά. Μερικά πράγματα, όμως, δεν αλλάζουν ποτέ. Το κόμμα συνεχίζει να μοιράζει κρατικό οξυγόνο. Και η πατρίδα μας συχνά μοιάζει με μία ξεχασμένη σοβιετική Δημοκρατία όπου το κόμμα γυρίζει το πόμολο και ανοίγει πόρτες για τα μέλη του.    Ως αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία, είχε καταγγείλει την τοποθέτηση πολιτευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε νοσοκομεία και νευραλγικές θέσεις της δημόσιας διοίκησης.     Τα βιογραφικά τους υφίσταντο εξονυχιστικό έλεγχο με σκοπό την ανάδειξη της ανεπάρκειας τους.    Και μετά ακολουθούσαν οι δηλώσεις, οι αναρτήσεις και τα tweets για τα αξιολογικά κριτήρια που σκόπευε να προτάξει η φιλελεύθερη παράταξη μόλις έπαιρνε τα κλειδιά της εξουσίας.    Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πλάκα με το επιχείρημα περί αριστείας.     Τώρα φοβάμαι ότι έκανε πλάκα και η Νέα Δημοκρατία. Δεν έχουμε βέβαια, ακόμα, τοποθετήσεις σαν του κυρ Στέλιου του Παππά στον ΟΑΣΘ. Ωστόσο αρκετές επιλογές για τις διοικήσεις των νοσοκομείων μας δείχνουν ότι η αριστεία, τα προσόντα τέλος πάντων, δεν ήταν το βασικό κριτήριο αξιολόγησης. Απόστρατοι, πολιτευτές που δεν ευτύχησαν στην κάλπη, επικεφαλής Νομαρχιακών Επιτροπών και ένας κουμπάρος βουλευτή βρίσκονται ανάμεσα σε αυτούς που τοποθετήθηκαν στις διοικήσεις των νοσοκομείων.    Δεν ακούσαμε για κανέναν που έβαλε το βαρύ του βιογραφικό πάνω στο γραφείο του υπουργού και πήρε τη δουλειά με κριτήρια αριστείας.    Ναι, το ξέρω, έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Οι θέσεις και οι μισθοί του κρατικού μηχανισμού προσφέρονται ως λάφυρα στον κομματικό στρατό. Απλώς η Νέα Δημοκρατία μας είχε πει ότι αυτά θα τελειώσουν. Δεν τελείωσαν. Και ούτε θα τελειώσουν.     Διότι αν τελειώσουν αυτά θα τελειώσουν και τα κόμματα ως οργανισμοί που διεκδικούν και νέμονται την εξουσία.     Για ποιο λόγο, δηλαδή, πηγαίνει ο άλλος και συνδράμει στην καμπάνια του υποψηφίου της Νέας Δημοκρατίας; Επειδή εμπνέεται από το πρόταγμα για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις; Και γιατί τρέχει στις συγκεντρώσεις του Τσίπρα;     Μη μου πείτε ότι θέλει να αλλάξει την Ευρώπη και να αποκρούσει τη Δεξιά.     Σοβαρευτείτε. Τα κόμματα εξουσίας υπάρχουν στην Ελλάδα επειδή μοιράζουν αντίδωρο, βάζοντας και μία μπουκιά τυράκι από πάνω. Αν οι επικεφαλής δηλώσουν ότι σταματούν τα ρουσφέτια, την άλλη μέρα πάνω στα γραφεία τους θα υπάρχουν μπρελόκ με κλειδιά κομματικών οργανώσεων.    Η Νέα Δημοκρατία γκρίνιαζε για τους μετακλητούς του ΣΥΡΙΖΑ.   Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ γκρινιάζει για τους μετακλητούς της Νέας Δημοκρατίας.    Η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ για τα νοσοκομεία.   Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας.     Και πάει λέγοντας.     Είναι...    σαν ένα παιχνίδι τένις που δεν τελειώνει ποτέ. Και τα ατοπήματα του ενός, εξασφαλίζουν στον άλλον το δικαίωμα να υποπέσει στα ίδια.     Aπλώς καλό είναι στην κυβέρνηση να γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή η σύγκριση με τους προηγούμενους θα σταματήσει. Και θα μείνει μόνο η αντιπαραβολή με όσα έλεγε ως αντιπολίτευση.