Η Ελλάς σε κίνδυνο. Άρθρο τοῦ καθηγητή κ. Ἠλία Σταμπολιάδη

Πριν από την μάχη του Μαραθώνος ο στρατηγός Μιλτιάδης για να εμψυχώσει τους Αθηναίους στρατιώτες που θα πολεμούσαν εναντίον των πολυαρίθμων εισβολέων από την ανατολή τους είπε «Εάν τους νικήσουμε αυτοί έχουν πατρίδα να επιστρέψουν εάν μας νικήσουν εμείς δεν θα έχουμε που να πάμε.»..

Το θέμα είναι να μη μπουν στην χώρα, εάν μπουν και διασπαρθούν ανεξέλεγκτα μετά είναι αργά. Η πρόταση ενός αγαπητού φίλου να τους χρησιμοποιήσουμε σαν gast arbeiters έχει κάποια λογική αλλά ποιος θα την εφαρμόσει, οι κατοχικές κυβερνήσεις; ή μήπως η άπατρις αντιπολίτευση ; Εδώ τόλμησε μόνο να ακουστεί στο κοινοβούλιο από τα χείλη του Πρωθυπουργού η προφανής διάκριση μεταξύ μεταναστών και προσφύγων και αμέσως ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ έσπευσε να την χαρακτηρίσει ως δολοφονική. Δεν μας είπε όμως πως το εννοούσε, δολοφονική ως προς τον Ελληνικό λαό; ή ως προς τους φαινομενικά και προσωρινά ξυπόλυτους εισβολείς;

Σε αυτούς  το κύκλωμα που τους προωθεί  έχει υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια και με το που φθάνουν αντί για ευγνωμοσύνη αναπτύσσουν  μια εχθρική στάση έναντι των άπιστων Ελλήνων που δεν τους  αποδίδουν τα  υποσχεθέντα και όπως είδαμε, πολύ εύκολα θα παρακινηθούν σε εξέγερση εναντίον μας ενώ εμείς καθεύδουμε. Ας δούμε όμως και τις δύο αυτές κατηγορίες εισβολέων.

Οι μετανάστες έρχονται στην Ελλάδα αναζητώντας μία καλύτερη ζωή σε σχέση με αυτή που βιώνουν στην πατρίδα τους . H Ελλάδα όμως, μία χώρα υπό οικονομική κατοχή, δεν έχει ανάγκη από εργατικό δυναμικό την στιγμή μάλιστα που τα δικά της παιδιά αναγκάζονται να ξενιτευτούν. Πως όμως ξενιτεύονται ; Έχουν ήδη πανεπιστημιακή μόρφωση που πλήρωσαν οι Έλληνες πολίτες, όμως δεν φεύγουν εάν πρώτα δεν βρουν εργασία , αλλά ακόμη και εάν φύγουν χωρίς να έχουν εξασφαλίσει εργασία κινούνται σε χώρο όπου σαν Ευρωπαίοι πολίτες δικαιούται να ψάξουν για δουλειά  και επί πλέον δεν απαιτούν από τα άλλα κράτη να τους συντηρούν.

Η άθλια κατάσταση στις  χώρες των μεταναστών  δεν υποχρεώνει το υπό εποπτεία  Ελληνικό προτεκτοράτο να αναλάβει την υποχρέωση της συντήρησης τους, ό περισσότερος πλανήτης ζητά μία καλύτερη ζωή. Αυτοί που εκ των πραγμάτων θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπόχρεοι είναι οι πρώην και νυν αποικιοκρατικές χώρες , Αγγλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Βενετοί, Ολλανδία , ΗΠΑ, Γερμανία κλπ που έχουν κατακλέψει  και ακόμη κλέβουν τους λαούς. Η Ελλάδα έχει καταρχήν υποχρέωση προς τους δικούς της πολίτες και οφείλει να τους προστατέψει από κάθε είδους εισβολέα. Ας τολμήσει κάποιος από εμάς να πάει με τα νόμιμα μέσα συγκοινωνίας στην χώρα τους χωρίς βίζα και θα τον πετάξουν έξω, εάν δε μπει παρανόμως θα τον τουφεκίσουν. Εδώ γεννάται το ερώτημα γιατί δεν πάνε στο  προξενείο της Ελλάδος και των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, όπου θέλουν να καταλήξουν, να πάρουν άδεια εισόδου και να μετακινηθούν ασφαλώς με νόμιμα μέσα; Το να μπαίνεις σε μία χώρα με το έτσι θέλω θεωρείται εισβολή και θα πρέπει να αναλάβει ο Στρατός από την Θράκη και το Ναυτικό στα νησιά. Τα περί ανθρωπισμού και αλληλεγγύης  είναι εθνομηδενιστές προφάσεις αριστερών διεθνιστών αφενός και φιλελεύθερων νεοταξικών αφετέρου. Οι μπούρδες του Ευρωπαίου επιτρόπου κ. Αβραμόπουλου που τις συζητά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι τάχα τα  σύνορα της Ελλάδος είναι και σύνορα της Ευρώπης είναι για να μας κοιμίσουν παρά να μας ενεργοποιήσουν σε καιρό εθνικού κινδύνου. Και τι να πει κανείς με την αντίληψη της προηγούμενης κυβέρνησης ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του όταν ο εχθρός στήνει γεωτρύπανα;

Όσον αφορά τους πρόσφυγες από την εμπόλεμη Συρία εκεί θα μπορούσαμε να δείξουμε κάποια κατανόηση με δευτερεύουσα συμπαράσταση θεωρώντας ότι η κυρία ευθύνη ανήκει στους μετέχοντας στον πόλεμο, Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία.

Πολλοί  εγείρουν την αντίρρηση ότι και εμείς οι Έλληνες ήμαστε μετανάστες και πρόσφυγες. Ναι, ήμαστε  μετανάστες μετά τον πόλεμο όταν οι ναζί είχαν καταστρέψει την χώρα και μεταναστεύαμε  στην ίδια την Γερμανία, που και αυτή χρειαζότανε αναστήλωση  από την ίδια της ευθύνη,  και στην αναπτυσσόμενη Αμερική, Αυστραλία και Καναδά, όπου υπήρχε ζήτηση εργατικών χειρών και όλα αυτά μέσω των εδώ προξενείων τους. Όσο για πρόσφυγες το ζήσαμε και αυτό στο 1922 όταν οι γονείς μας, διωγμένοι αλλά και ως αποτέλεσμα της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών, ήλθαν εδώ στην πατρίδα Ελλάδα πού είχε εμπλακεί στον πόλεμο της Μικράς Ασίας  και οι εδώ, σήμερα εμφανιζόμενοι φιλάνθρωποι για τους ξένους, τότε τους επαναπατριζόμενους Έλληνες τους έλεγαν τουρκόσπορους και τους δημιουργούσαν προβλήματα. 

Είναι καιρός πλέον οι εκλεγμένοι άρχοντες του τόπου αντί να διαπληκτίζονται για τα εκατέρωθεν σκάνδαλα και για τις τάχα μεταξύ τους ιδεολογικές διαφορές, την στιγμή που όλοι έχουν δείξει εμπράκτως ότι υπηρετούν τα ίδια ξένα αφεντικά, να αποκτήσουν εθνική συνείδηση. Εφόσον αυτό δεν γίνεται είναι εθνική αλλά και συνταγματική μας  υποχρέωση να τους αποτινάξουμε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και τον εξωτερικό εχθρό που χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως εμπροσθοφυλακή πριν την τελική επίθεση.

Ηλίας Σταμπολιάδης

4/10/2019​