Εξυγίανση τώρα της Ανώτατης Παιδείας! Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Η πελατειακή πολιτική ήταν γνωστή πρακτική για πολύ καιρό. Σε κάθε πόλη και ραχούλα προσπαθούσε κάθε βουλευτής και υπουργός να φτιαχτούναπό ένα στρατόπεδο και κάνα δυο σχολές ΤΕΙ, για να «στηριχτεί η τοπική κοινωνία».... Τουτέστιν, να νοικιάζονται χαμοκέλες, γκαρσονιέρες, να πουλάνε σουβλάκια και καφεδιές στη φανταρία και στους ξενομερίτες φοιτητές. 

Ειδικά η ΠΑΣΟΚάρα, εφευρετική και γλωσσοπλάστρια δύναμη του βαλκανικού σοσιαλισμού, που ξεκίνησε με αντάρτικα, μουστάκες τέσσερις πήχες και ζιβάγκο, και κατέληξε ξουρισμένη κόντρα και με γυαλιστερό κοστούμι, σαν τον μέγιστο Μίμη Γκιουλέκα -εδώ, όλοι οι μύστες όρθιοι εις ένδειξιν τιμής και μνήμης-, σκόρπισε σε όλη τη χώρα κάτι σχολές με ονόματα, όπως Τμήμα Διασυνοριακής Μελέτης Τουμπεκί και Λουλάδων κ.λπ. Το αυτό και στα ΑΕΙ, και μετά τα εξισώσαμε όλα.

Παράγουμε τόσο πολλούς οικονομολόγους, που απορείς πώς πέσαμε στα βράχια.
 

Παράγουμε τόσους φιλολόγους, που απορείς πώς μεγάλο ποσοστό επικοινωνεί με greeklish, μουγκρίσματα και σε ανορθόγραφα κεφαλαία.

Κάποια δε στιγμή καταργήθηκε και η βάση του 10, κι έτσι έχουμε σχολές όπου μπαίνεις με 4 και με 5 – π.χ., στο Μαθηματικό Σάμου μπήκαν φέτος με 7,5. Θα μετράς με τα δάχτυλα, όταν τελειώνουν των χεριών θα βγάζεις κάλτσες και παπούτσια και θα συνεχίζεις με των ποδιών, αλλά θα μπορείς να λες πως είσαι φοιτητής, μέλος της «ακαδημαϊκής κοινότητας».

Φυσικά, μπορεί γι’ αυτό να είναι υπεύθυνη η χαμηλή ζήτηση κάποιων σχολών, που πια μόνο ανεργία προοιωνίζονται, όμως σίγουρα είναι μια κωμικοτραγική εικόνα.

 

Οι αλήθειες είναι σκληρές, προφανείς και πρέπει να ειπωθούν. 

Δεν αρκεί να μπει βάση το 10, και σε μερικές σχολές και μεγαλύτερη.Αυτοί που θα θέλουν να διαιωνίσουν αυτή την παρακμή απλά θα βάζουν θέματα της πλάκας και οι βαθμοί θα ανέβουν, αφού όλοι θα σκίζουν με ερωτήσεις «πόσο κάνει δύο και δύο;» ή «μεταξύ ποίων εθνών έγιναν οι Ελληνοπερσικοί Πόλεμοι;», «τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;» και πάει λέγοντας. Ακόμη κι αν έχεις πέσει από το άλογο με το κεφάλι και έχεις υποστεί πάρεση κι έχεις κάψει από το πολύ Playstation τον μισό σου εγκέφαλο, θα γράφεις πάνω από τη βάση κι έτσι θα έχουν πελατάκια φοιτητές ο ιδιοκτήτης της γκαρσονιέρας στον ακάλυπτο και ο σουβλατζής, η «τοπική κοινωνία» γύρωθεν της Σχολής Εφαρμοσμένης Συμπιέσεως και Εκτονώσεως Αέρος και κάτι ψαγμένα που αμολάνε οι αριστεροί του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Αποκολοκύθωνσης για Περιβαλλοντική αποτέτοια, που αυτώνει τα αυτά και τη μελετάει η Αννούλα, ενώ παράλληλα χορεύει Παντελίδη στα τραπέζια.

 

Πριν από τη βάση τού 10 υπάρχει το πρόβλημα της ίδιας της άχρηστης σχολής, με τους άχρηστους και χωρίς καμία αξιολόγηση καθηγητές, με επιστημοσύνη ζαβού μπαμπουίνου, όπου αλωνίζει και η μαφία των κομματόσκυλων συνδικαλιστών φοιτητών και των αριστερομπάχαλων. Άλλοι στο Μπάνσκο για σκι και στα μπουζούκια, κι άλλοι με την τζιβάνα στο χέρι στην κατάληψη, να σπάνε τη σχολή. Σκατά έχουν στο κεφάλι τους, άχρηστοι κάνουν πως τους διδάσκουν και σκατά προσφέρουν μετά στην κοινωνία.  

Το πρόβλημα, όμως, ξεκινά από τη Δημοτική και τη Μέση Εκπαίδευση. Δεν κάνουν όλοι για επιστήμες και γράμματα. Δεν το έχουν, δεν το μπορούν, δεν το γουστάρουν. Θα μπορούσαν, με σωστή πρόνοια και καθοδήγηση, να γίνουν φοβεροί και περιζήτητοι τεχνίτες, ειδικευμένοι εργάτες. Η παραγωγή, που δεν έχουμε πια, δεν θα έχει ανθρώπους να τη στελεχώσουν, αν κάποτε καταλάβουμε το αδιέξοδο του να πουλάμε εισαγόμενα σουβλάκια, πίτσες και καφέδες οι μισοί στους άλλους μισούς. Όμως, κανείς δεν κόβεται, όλοι προάγονται και μετά θεωρείται κεκτημένο το δικαίωμα, μετά τη «σπρώξε – βάρα» αποφοίτηση από το λύκειο, στην τάχα μου γνώση – ήτοι, κνησμός δίδυμων αδένων και αιδοίου επί καμία δεκαετία για σχολή τετραετούς φοίτησης στο Πανεπιστήμιο της Πλατανιάς, που ως γνωστόν είναι και κόμβος.

 

Πρέπει η κυβέρνηση, και ειδικότερα η κυρία Κεραμέως να βρει το θάρρος και να λάβει άμεσα και λογικά μέτρα, εγκαταλείποντας την πολιτική της τεχνητής παράτασης από την είσοδο στην ανεργία: κλείσιμο περιττών και άχρηστων σχολών και τμημάτων, μείωση του αριθμού των εισακτέων, ώστε να στηριχθούν με τους απελευθερωθέντες σπαταλούμενους πόρους οι σχολές που πράγματι προσφέρουν σπουδαίο πνευματικό έργο και οι αληθινοί άριστοι που επιτυγχάνουν σε αυτές.

 

Κυρίως, όμως, είναι ανάγκη...

 μαζί με την εξυγίανση της Ανώτατης Παιδείας να αποκατασταθούν η τάξη, η πειθαρχία και η αξιοκρατία και στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με έναν συγκροτημένο ελληνοπρεπή πυρήνα ανθρωπιστικών σπουδών, καθώς και η καθοδήγηση των παιδιών που τους ταιριάζει σε μια αναβαθμισμένη τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.
Ώστε να έχουμε γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς κ.λπ., αλλά και εκπαιδευμένους αγρότες, κτηνοτρόφους, άριστους τεχνίτες, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, οτιδήποτε, που θα είναι πρώτα απ’ όλα καλοί Έλληνες πατριώτες, που θα μιλούν σωστά ελληνικά και θα έχουν παράλληλα τις πνευματικές και χειρωνακτικές δεξιότητες, οι οποίες θα τους κάνουν πάλι αυτό που είναι ο Έλληνας: πολύτιμη πυρηνική δύναμη δημιουργίας και διαρκούς αναγέννησης.

Ο πιο σίγουρος τρόπος καταστροφής της Δημόσιας Παιδείας, ανεκτίμητου πυλώνα της Δημοκρατίας και της διασφάλισης της κοινωνικής κινητικότητας, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας, είναι να μείνουμε αργοί, παγωμένοι μέσα στη λάσπη της μηδενιστικής παρακμής, που πλήττει βέβαια πρωτίστως τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, αφού οι λίγοι της ψευτοελίτ αλλού θα σπουδάσουν, με τα λεφτά του μπαμπά τους, κάτω από ξένους ουρανούς, και δεν τους αφορά τίποτα από τα παραπάνω – εκτός εάν κάποιος, κάπου, κάποτε τους πότισε δυο σταγόνες αγάπη γι’ αυτή τη γη, την Ιστορία της και τους ανθρώπους της…