Μια τρύπα στο Γουδί

Γράφει η Λώρη Κέζα

Λέει ο πρωθυπουργός στον παρατρεχάμενο: «πιάσε μια ανακοίνωση, από τις καλές» και ο υπάλληλος του Μαξίμου ανοίγει το συρτάρι των αναμνήσεων. «Αν δεν βρεις προπέρσινη, πιάσε μια περσινή, το ίδιο είναι… Και πού είσαι, σύντροφε, πιάσε και τη φωτογραφία, αυτήν με το χάρτη, που φαίνομαι αδύνατος».

Με την απόλυτη πεποίθηση ότι οι πολίτες ανήκουν στην οικογένεια των βοοειδών, ο Αλέξης Τσίπρας επαναλαμβάνει αυτολεξεί παλαιότερες ανακοινώσεις του. Και τα μέσα ενημέρωσης αναπαράγουν την κοροϊδία χωρίς να υπενθυμίσουν ότι έχουν ακουστεί τα ίδια ακριβώς σε πρότερο χρόνο. Η ανακοίνωση για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Γουδί είναι ακριβώς η ίδια με την ανακοίνωση του Μαρτίου 2017 «Η κυβέρνηση δρομολογεί τις θεσμικές διαδικασίες ώστε το έργο αυτό να αποδοθεί σύντομα στους πολίτες»...

Αυτή είναι μια υπέροχη φράση που κολλάει παντού, σε πάρκα, σε δρόμους, σε γεφύρια, σε λιμάνια. Επί του θέματος: «Σύμφωνα με τη νομοθεσία και τις μελέτες, το Μητροπολιτικό Πάρκο έχει πολλά προβλήματα που προέκυψαν από σειρά αποσπασματικών χωροθετήσεων, χρήσεων των προηγούμενων δεκαετιών, χωρίς ενιαίο σχεδιασμό και οργάνωση του χώρου».

Ας μην ανοίξουμε συζήτηση για το πάρκο_ για το κόστος, τη συντήρηση, τους επισκέπτες, το οξυγόνο. Ας επικεντρώνουμε στην εξόφθαλμη κοροϊδία που καλύπτει την ολιγωρία της κυβέρνησης, την ανικανότητα να ετοιμάσει νομοσχέδιο για τα πεύκα. Από πέρσι μέχρι φέτος δεν έχει γίνει τίποτα. Το ίδιο σκηνικό: κλήθηκε ο δήμαρχος, κλήθηκαν οι φορείς, αστράψανε τα φλας και αποφασίστηκε να συσταθεί μια τριμελής επιτροπή από δέκα άτομα. «Τα πρώτα βήματα έχουν ως αφετηρία τη χωροθέτηση και μετά το ποιος θα είναι ο φορέας ο όποιος θα διαχειριστεί το έργο. Η νομοθετική πρωτοβουλία θα ολοκληρωθεί το επόμενο τρίμηνο». Αυτά τα ίδια έλεγε πέρσι, αυτά τα ίδια είπε προχθές με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Θα υπήρχε δικαιολογία αν καταγραφόταν καινοτομία, αν είχαν αλλάξει τα χωροταξικά δεδομένα. Το Μητροπολιτικό Πάρκο είναι στην ατζέντα της αυτοδιοίκησης και των κυβερνήσεων εδώ και 30 χρόνια. Έχουν γίνει μελέτες, πολλές μελέτες, θα μπορούσε να διαλέξει ο πρωθυπουργός. Επίσης θα μπορούσε να διορίσει τα δέκα μέλη της τριμελούς επιτροπής και να επανέλθει σε εύλογο χρόνο να ελέγξει την πορεία των εργασιών. Αυτό θα το έκανε αν τον ενδιέφερε η ουσία, αν ήθελε να αφήσει έργο. Δεν τον ενδιαφέρει όμως τίποτε άλλο πέρα από την εικόνα: να στήνεται μπροστά από έναν χάρτη και να δείχνει με το δάχτυλο σε ποιο σημείο θα γίνουν τα έργα.

Η εξαπάτηση με το Μητροπολιτικό πάρκο γίνεται αντιληπτή από όλους καθώς η συζήτηση γίνεται με απτά δεδομένα, τόσα στρέμματα, τόσα πεύκα, πόσα άτομα, πόσα έξοδα. Δεν ισχύει το ίδιο με τα ζητήματα οικονομίας. Παρά το γεγονός ότι οι ανακοινώσεις είναι και σε αυτό το πεδίο ταυτόσημες, πρόπερσι, πέρσι, φέτος, είναι δυσκολότερο για τον πολίτη να κρίνει την ιστορική στιγμή και τη συνθήκη. Η εθνική οικονομία δεν αναλύεται πάνω στο τεφτέρι του μπακάλη, χρειάζονται γνώσεις που είναι πέρα και πάνω από τα βασικά. Αναγνωρίζουμε όμως σε κάθε ανακοίνωση τη μεθοδολογία «πιάσε μια ανακοίνωση από το συρτάρι των αναμνήσεων, κανείς δεν θυμάται τι λέγαμε πέρσι». Αυτή είναι η πεποίθηση, ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, ότι το έργο της κυβέρνησης είναι μια τρύπα στο νερό, μια τρύπα στο Γουδί, μια μαύρη τρύπα γενικώς.