Ο νεοφανής Ἱερομάρτυς τῆς Ὀρθοδοξίας - Ἰωάννης τῆς Σάντα Κρούζ .

Γεννήθηκε τό 1937 στό χωριό Ἀποίκια τῆς νήσου Ἄνδρου καί λεγόταν Καρασταμάτης. Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν πηγαίνει στήν Ἀμερική καί δημιουργεῖ οἰκογένεια.

Χειροτονεῖται ἱερέας καί γιά 10 χρόνια ἐργάζεται μέ ἱεραποστολικό ζῆλο στήν Ἀλάσκα καί ἀφοῦ διακόνησε τήν Ἐκκλησία σέ πολλούς Ναούς ἦρθε στήν Σάντα Κρούζ στόν Ναό τοῦ Προφήτη Ἠλία τό 1981 πού τόν τελειοποίησε καί τόν ἐγκαινίασε καί γίνεται κέντρο ὀρθόδοξης ὁμολογίας σέ ὅλη τήν περιοχή ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀπομακρυσμένοι ἀπό τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία.

Ὁ πατήρ Ἰωάννης ἦταν ἁπλός στήν συμπεριφορά του, ἀγαποῦσε τούς ἐνορίτες του καί ἡ πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τοῦ ἦταν πάντα ἀνοιχτή, καί τήν νύχτα ἀκόμη ὅποιος τόν ζητοῦσε ἔμπαινε μέσα καί πολλές φορές φώναζαν οἱ δικοί του γιατί φοβόντουσαν τούς κακοποιούς της νύχτας. Τά κηρύγματα τοῦ ἦταν πύρινα, ἀγαποῦσε τόν Θεό καί ἤθελε ὅλοι νά Τόν ἀγαπήσουν. Πήγαινε στά πάρκα καί μιλοῦσε μέ νέους ἀνθρώπους πού δέν γνώριζαν τίποτε γιά τόν Θεό ἤ ἦταν σέ ἄλλα δόγματα ἤ ἦταν Ἑβραῖοι....

Στήν Ἄνδρο συμβαίνει ἕνα θαῦμα μέ τούς κρίνους τῆς Παναγίας. Ὅταν ἀνθίζουν οἱ κρίνοι τούς πηγαίνουν στήν Εἰκόνα της. Ἀργότερα, ὄπως εἶναι φυσικό, ξεραίνονται καί πέφτουν. Πέφτουν καί τά φύλλα καί μένει τό ξερό κοτσάνι. Τ' ἀφήνουν ἔτσι ξερά τά κοτσάνια στήν Εἰκόνα Της καί ὅταν ἔρθει ἡ γιορτή της, κάθε χρόνο, αὐτά ἀνθίζουν καί βγάζουν μπουμπούκια. Ὁ πατήρ Ἰωάννης μίας καί ἦταν ἀπό μικρός μεγαλωμένος στό νησί ἤξερε τό θαῦμα αὐτό. Ἦρθε λοιπόν στό νησί πῆγε στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί ζήτησε ἀπό τόν Γέροντα Δωρόθεο κρίνους τῆς Παναγίας. Πῆρε μερικά ξερά κοτσάνια καί τά πῆγε στήν Ἀμερική. Τά ἔβαλε στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας καί αὐτά ἄνθισαν ξανά. Ἄρχισε σιγά - σιγά ὁ κόσμος νά θερμαίνεται στήν πίστη καί νά προσκυνοῦν τήν Παναγία.

Ἦταν μία εὐαίσθητη καί ὄμορφη ψυχή ὁ πατήρ Ἰωάννης. Ἔγραφε καί θρησκευτικά ποιήματα καί τόν συγκινοῦσαν πολύ τά θαύματα τῆς Παναγίας καί οἱ βίοι τῶν Ἁγίων. Ζητοῦσε ἀπό τόν Γέροντα Δωρόθεο νά τοῦ στέλνει βιβλία γιά νά κάνει κηρύγματα. Ὅταν ἀργότερα ἦρθε στήν Ἄνδρο ἡ πρεσβυτέρα πῆρε κρίνους, τούς φύτεψε στήν Ἀμερική καί ὅταν ἄνθιζαν τούς ἔβαζαν στήν Παναγία, καίγινόταν καί ἐκεῖ τό θαῦμα, νά ξανανθίζουν τά ξερά κοτσάνια.Ἀγαποῦσε πολύ τόν Ἅγιο Νικόλαο γιατί ἀπό μικρός πήγαινε στό Μοναστήρι. Ἐκεῖ λοιπόν στό Μοναστήρι στήν Ἄνδρο μία Εἰκόνα τῆς Παναγίας ἄρχισε νά ρέει αἷμα καί μύρο. Ὁ πατήρ Ἰωάννης ἄρχισε μέ θεῖο ζῆλο νά μιλᾶ γιά τά θαύματα τῆς Παναγίας μας. Ἄρχισαν τότε νά γίνονται Ὀρθόδοξοι καί ἀπό ἄλλα δόγματα. Αὐτό ὅμως ἐνόχλησε κάποιους καί ἄρχισαν νά τοῦ κάνουν ἀπειλητικάτηλεφωνήματα καί γράμματα γιά νά σταματήσει τό κήρυγμα. Ὅμως τότε ἐκεῖνος ἔγινε πιό φλογερός καί ἔλεγε: «Ὅσο τά μάτια μου ἔχουν νερό ἐγώ θά κηρύττω τόν Χριστό καί τήν Ὀρθοδοξία».

Συνιστοῦσε στούς χριστιανούς νά προφυλαχθοῦν ἀπό τίς παγίδες τοῦ ἀντιχρίστου καί νά μήν πάρουν τό χάραγμα καί, τότε, ἄρχισαν πιό ἔντονα τ' ἀπειλητικά τηλεφωνήματα γιά τήν ζωή του, ὅμως αὐτός δέν λογάριαζε τίποτα.

Στίς 17 Μαΐου τό 1985 τό βράδυ πῆρε τηλέφωνο τόν Γέροντα Δωρόθεο στήν Ἄνδρο καί τοῦ ζητοῦσε πληροφορίες γιά τά θαύματα τῆς Παναγίας τῆς Μυροβλύτισσας γιατί ἤθελε νά κάνει κήρυγμα τήν Κυριακή. Τήν ἄλλη μέρα στίς 18 Μαΐου ὁ πατήρ Ἰωάννης ἦταν μόνος του στό σπίτι μαζί μέ τόν γιό τοῦ Φώτιο. Ἡ πρεσβυτέρα εἶχε πάει στό σπίτι τῆς κόρης τούς Μαρίας. Τό ἀγόρι βγῆκε γιά λίγο ἔξω μέ τούς φίλους του καί ὁ πατήρ Ἰωάννης πῆγε στήν Ἐκκλησία νά τήν ἑτοιμάσει καί νά γράψει τό κήρυγμα. Τό ἀγόρι γύρισε ἀργά στό σπίτι, εἶδε ὅτι ὁ πατέρας του ἔλειπε καί πῆγε ἀνήσυχο νά τόν βρεῖ στήν Ἐκκλησία. Καί τότε ἀντίκρισε τό φοβερό θέαμα. Τόν πατέρα του κατακρεουργημένο καί ἀγνώριστο. Τόν εἶχαν βρεῖ μόνο του καί τόν βασάνισαν χτυπώντας τόν στό κεφάλι μέ σφυρί, καί τό σῶμα τοῦ τόκατακρεούργησαν μέ τό μαχαίρι. Καί ὄπως διαπίστωσε ἡ ἀστυνομία, ἐπειδή ἐκεῖνοςσπαρταροῦσε, πῆραν τόν σταυρό του μέ τήν ἁλυσίδα καί τόν ἔπνιξαν. Τό αἷμα του πού χύθηκε ἀπό τίς πληγές του καί πλημμύρισε τό δάπεδο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τό χρησιμοποίησαν γιά νά γράψουν δικά τους συνθήματα στούς τοίχους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τό 666. Ἦταν σατανιστές.

Ὁ Ἅγιος ἱερέας μαρτύρησε στό σημεῖο πού φωτογραφήθηκε μέ τόν σταυρό στό χέρι, ἴσως νά ἦταν μία πρόρρηση γιά τό τί θά ἐπακολουθοῦσε. Συνέβησαν πρό τοῦ θανάτου τοῦ τρία θαυμαστά γεγονότα:

1) Οἱ ἀνθισμένοι κρίνοι τῆς Παναγίας, μία βδομάδα πρίν μαρτυρήσει, πέσανε ὅλοι ξαφνικά καί ἀπό τότε δέν ἔχουν ξανανθίσει.
2) Ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας δάκρυσε καί τό δάκρυ ὑπάρχει ἀκόμα πάνω στήν Εἰκόνα, καί
3) ἐπί τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές πρό τοῦ μαρτυρίου του, κατά τήν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας, ἔλαμπε τό πρόσωπό του καί σκορποῦσε ἀχτίνες καί τό παιδί, πού τοῦ ἔδινε τό ζέον καί εἶδε τό παράδοξο αὐτό φαινόμενο, ἐπιτιμήθηκε αὐστηρά γιά νά μήν φανερώσει τίποτα.

Ἡ ἀστυνομία ἐρεύνησε γιά τούς φονεῖς τοῦ Ἁγίου καί βρῆκαν τρία ἄτομα ἕνα ἀνδρόγυνο καί τόν γιό τοῦ ἄνδρα ἀπό ἄλλη γυναίκα. Ἦταν ἱερεῖς τοῦ σατανᾶ καί πῆραν δηλητήριο κόμπρας, ὅταν τούς συνέλαβαν καί οἱ δυό πέθαναν, καί ὁ τρίτος ἔχασε τά λογικά του καί δέν συνεννοεῖται. Ἐπειδή τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου ἦταν παραμορφωμένο καί τό πρόσωπό του δέν μποροῦσαν νά τό ἀντικρίσουν, ἀφοῦ τοῦ φορέσανε τήν καλή του χρυσοκέντητη στολή, σφραγίσανε τό φέρετρο στήν νεκρώσιμη ἀκολουθία.

 

Ὅταν ἔμαθε ὁ Γέροντας Δωρόθεος γιά τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ πατρός Ἰωάννη ἔγραψε στήν πρεσβυτέρα νά τοῦ στείλει στήν Ἄνδρο τ' ἄμφια τοῦ Ἁγίου πού εἶχαν συλλειτουργήσει στό Μοναστήρι στήν γιορτή τοῦ Ἁγίου Δωροθέου τό 1981. Πέρασε καιρός καί ἀπάντηση δέν ἔλαβε. Στίς 4 Ἰουλίου τό 1986 εἶχαν λειτουργήσει ἐκεῖ στό Μοναστήρι καί ἦταν καί ἀρκετοί ἀπό τήν Ἀθήνα. Περίμεναν τό μεσημέρι μέ τό πρωινό καράβι ἕνα ποῦλμαν μέ προσκυνητές γιά τήν ἀγρυπνία τό βράδυ γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου. Μόλις λοιπόν τελείωσε ἡ λειτουργία ἄρχισαν μόνες τους νά χτυποῦνε οἱ καμπάνες πανηγυρικά,ὅλους τους κατέλαβε φόβος καί δέος. Σταμάτησαν γιά λίγο οἱ καμπάνες καί ἄρχισαν πάλι νά χτυποῦνε τόσο ἁρμονικά πού ὅλοι ἐξέστησαν, ἔκαναν παράκληση στόν Ἅγιο Νικόλαο καί περίμεναν νά φανερωθεῖ κάτι θαυμαστό. Ἦρθαν καί οἱ προσκυνητές μέ τό ποῦλμαν καί τούς εἶπαν γιά τό θαυμαστό αὐτό γεγονός. Τό ἀπόγευμα πῆρε τηλέφωνο τόν Γέροντα Δωρόθεο ἡ κόρη τοῦ πατρός Ἰωάννη ἡ Μαρία, πού εἶχε ἔρθει εἰδικά στήν Ἄνδρο, γιά νά φέρει τ' ἄμφια τοῦ πατέρα της. Τά ἔφερε στό Μοναστήρι καί τά ὑποδέχτηκαν μέ χαρά ὅλοι οἱ προσκυνητές, τέλεσαν καί ἀγρυπνία τό βράδυ καί τά ἔφεραν σέ προσκύνηση. Οἱ καμπάνες χτυποῦσαν στό Μοναστήρι τό πρωί ἀκριβῶς τήν ὥρα πού ἔμπαινε στό λιμάνι τό καράβι μέ τ' ἄμφια τοῦ Νεομάρτυρος.

Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ ἱερομάρτυρος Ἰωάννου μετά τόν θάνατό του εἶναι πάρα πολλές. Παραμονές τοῦ Ἁγίου Νικολάου τό 1986 καί ὁ Γέροντας Δωρόθεος ἑτοίμαζε τό Μοναστήρι μαζί μέ μερικές γυναῖκες πού τόν βοηθοῦσαν ἀπό τό χωριό ἐκεῖ. Κάποια στιγμή εἶδαν τόν μακαριστό Ἰωάννη νά περπατᾶ στήν αὐλή καί νά ἔρχεται πρός τό μέρος τους ἀπό τήν ἀνοιχτή πόρτα στήν τράπεζα. Ἔβαλαν ὅλοι τίς φωνές γιατί ὅλοι τόν ἤξεραν στό χωριό καί τόν ἔλεγαν: παπά - Γιάννη. Καί τότε χάθηκε ἀπό μπροστά τους. Ὥσπου νά συνέλθουν ἀπό τό ξάφνιασμα ἦρθε ὁ ταχυδρόμος μ' ἕνα δέμα ἀπό τήν Ἐλβετία ὅπου μέσα ἦταν μία Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου σκαλιστή σέ ξύλο ἀπό Ὀρθόδοξους Ρώσους πού τόν τιμοῦν ὦς Ἅγιο. Ὁ πατήρ Ἰωάννης ζήτησε νά μοιραστεῖ παντοῦ ἡ Εἰκόνα Του καί νά γίνει γνωστό τό μαρτύριό του, ἡ Ὀρθόδοξη ὁμολογία του.

Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1987 ὁ Γέροντας Δωρόθεος πῆγε στήν Ἐλβετία γιά ἐγχείρηση. Ἐνῶ μιλοῦσε μέ τούς πιστούς ἐκεῖ γιά τόν Ἅγιο καί τό μαρτύριό του τόν εἶδαν νά τούς εὐλογεῖ καί νά χάνεται. Ὅταν εἶχαν λειτουργήσει μαζί μέ τόν Γέροντα Δωρόθεο καί ὅταν ἐξομολογήθηκε ὁ πατήρ Ἰωάννης δώρισε τό πετραχήλι του ἐκεῖ στό Μοναστήρι.

Ὅταν πῆγε στήν Ἐλβετία ὁ Γέροντας Δωρόθεος ἕνα τμῆμα ἀπό τό πετραχήλι τοῦ Ἁγίουἐσκόρπιζε ἄρρητη εὐωδία στούς παρευρισκομένους ἐκεῖ.

Στήν Ἄνδρο σήμερα ζεῖ ὁ ἀδελφός του Ἁγίου μέ τήν οἰκογένειά του καί ἡ γερόντισσα μητέρα του, πού δέν ξέρει τίποτα γιά τόν παπά καί τόν θάνατό του. Στήν Ἀμερική καί στήν Ρωσική Ἐκκλησία τῆς διασπορᾶς* τιμᾶται ὦς Ἅγιος καί ἔχουν ἐκδώσει καί ἀσματική ἀκολουθία στόν Ἅγιο. Τά γεγονότα καί τίς λεπτομέρειες τοῦ μαρτυρίου τοῦ τ' ἀνέφερε ὅλα στόν Γέροντα Δωρόθεο ἡ κόρη τοῦ Μαρία. Ἡ μνήμη τοῦ τιμᾶται στίς 19 Μαΐου καί εἶναι παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν Λειψάνων Του. Θά συνεορτάζεται μαζί μέ τόν Ἅγιο Νικόλαο γιατί ἀπό παιδί ἀγαποῦσε πολύ τόν Ἅγιο Νικόλαο. Τήν Εὐλογία Του νά ἔχουμε ὅλοι μας. Ἀμήν.

Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

ΤΕΥΧΟΣ 17. Μάιος-Αὔγουστος 2006 Θέσ/νίκη

 
Αναδημοσίευση απ΄ τήν μαχητική ιστοσελίδα : Όρθρος . 

http://stwmenkalws.blogspot.gr/2013/05/19.html