Ντογιάκος: «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έµαθε»

 H ελληνική δικαιοσύνη διά της συμπεριφοράς μιας μερίδας λειτουργών της, συμπεριλαμβανομένων και ανώτατων θεσμικών παραγόντων της, εμφανίζεται να είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων....

Ένας λόγος μπορεί να είναι το ότι, αν και η Θέμις είναι τυφλή, κάποιοι από τους εγχώριους λειτουργούς της, βλέπουν κατά το δοκούν και μάλιστα πολύ καλά.

Σκάνδαλα μείζονος δημόσιου ενδιαφέροντος, τα οποία πλήττουν τον ίδιο τον πυρήνα της πολιτειακής λειτουργίας και οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς όπως είναι το μέγιστο όλων, αυτό των υποκλοπών που πλήττει τον ίδιο τον πυρήνα της δημοκρατίας όχι μόνο δεν διερευνώνται ως δικογραφίες μέγιστης σπουδαιότητας από τη δικαιοσύνη με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος, αλλά αντιθέτως οι χειρισμοί που επιλέγονται παραπέμπουν σε γραφειοκρατική διεκπεραίωση.

Με τον ανώτατο μάλιστα εισαγγελέα της χώρας, τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο, να δίνει τον τόνο, καθώς, εκείνα που πρωτίστως έδειξαν να τον απασχολούν, ήταν ο εντοπισμός και η τιμωρία των προσώπων που κρύβονται πίσω από την ενημέρωση των δημοσιογράφων και όχι η αποκάλυψη των δραστών του ίδιου του εγκλήματος των υποκλοπών.

Αλλά και σε άλλα σοβαρά ζητήματα διαφθοράς, που συνεχώς βγαίνουν στην επιφάνεια και στα οποία εµπλέκονται πολιτικοί ή οικονομικοί παράγοντες, η ελληνική δικαιοσύνη περί άλλα τυρβάζει, όπως έγινε πρόσφατα με την αποκάλυψη της παράνομης δραστηριότητας του βουλευτή της Ν∆ Θέμη Χειμάρα.

Καμία αυτεπάγγελτη παρέμβαση για το δημόσιο χρήμα που κατά παράβαση του συντάγματος έλαβε ο βουλευτής μέσω της εταιρείας του και οφείλει να το επιστρέψει. Kαμία εισαγγελική έρευνα ούτε για τους δημοτικούς άρχοντες, που αν και γνώριζαν, παρέβησαν το καθήκον τους και του έδιναν τις δουλίτσες. Την ώρα που η εκλογική περιφέρεια του αναγκαστικά παραιτηθέντος βουλευτή βοά, γιατί όλοι γνώριζαν, ο αρμόδιος τοπικός εισαγγελέας σιωπά εκκωφαντικά, ενώ ο Ντογιάκος «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έµαθε».

Τα εξοργιστικά όµως σχετικά µε τη λειτουργία της δικαιοσύνης δεν αφορούν µόνο την αδυναμία, αδιαφορία ή και απόλυτη άρνησή της να παρέμβει άμεσα, αμερόληπτα και αποτελεςματικά σε κραυγαλέες υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες εµπλέκονται εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας. Η ίδια η δικαιοσύνη που εθελοτυφλεί μπροστά σε εξόφθαλμα εγκλήματα συγκεκριμένων θεςμικών παραγόντων, επιτρέποντας µε την απουσία της στην πολιτική εξουσία να πραγματοποιεί «οργανωμένη ληστεία», εμφανίζεται εκδικητική σε βάρος άλλων, μη αρεστών στην παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία θεσμικών παραγόντων, εμμένοντας σε διώξεις σε βάρος τους ακόμη και για πράγματα για τα οποία η ίδια, και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, τους έχει απαλλάξει.

Ο απολυταρχικός παραλογισμός αφορά εν προκειμένω την Ελένη Τουλουπάκη, η οποία αν και απαλλάχτηκε πανηγυρικά από το δικαστικό συμβούλιο του ειδικού δικαστηρίου για τη δήθεν σκευωρία στο σκάνδαλο Novartis, διώκεται τώρα εκ νέου για τα ίδια πράγματα, κατά βάναυση παραβίαση του δικαστικού δεδικασμένου. 

Michail Charalampidis