Ιδού το διεθνές μανιφέστο για το σφράγισμα όλων των ανθρώπων. Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

«Συμμαχία». Έτσι ονόμασαν οι δημιουργοί τής ID2020 την οργάνωσή τους η οποία εργάζεται για να σφραγίσει όλους τους ανθρώπους στην Γη. Δεν μας λένε όμως ποιοι είναι οι «σύμμαχοι» τους. Η «Συμμαχία» τους, έχει δημοσιοποιήσει μία Διακήρυξη αρχών (μανιφέστο) βάσει της οποίας μεθοδεύουν το τσιπάρισμα όλων των ανθρώπων. Η Διακήρυξη αυτή, όπως μας ενημερώνουν οι ίδιοι, είναι σύμφωνη με το άρθρο 6 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1789, όταν δημιούργησαν την Γαλλική Επανάστασή τους, πριν από 230 χρόνια. Τόσο πολύ μπροστά «έβλεπαν». Η Διακήρυξη για το σφράγισμα των ανθρώπων έχει 10 άρθρα. Θα τα δούμε ένα-ένα....

Μελετώντας τα εξάγονται τρομερά και φοβερά συμπεράσματα. Θα καταδειχθεί το μέγεθος της συνωμοσίας όλων αυτών των υποκειμένων, των υποκειμένων στους δικούς τους κρυφούς νόμους, που ενεργούν εναντίον μας.

Άρθρο 1: «Η ικανότητα να πιστοποιεί κάποιος την ταυτότητά του είναι θεμελιώδες και οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα».
Λίγα σχόλια. Σωστά, αλλά η ικανότητα αυτή δεν τους έχει εκχωρηθεί, ανέλαβαν την εκμετάλλευσή της πραξικοπηματικά, χωρίς την συγκατάθεσή μας, αυτοί οι οποίοι είναι φανατικοί εχθροί μας.

Η λέξη «οικουμενικό» παραπέμπει στην παγκοσμιοποίηση. Η πιστοποίηση της ταυτότητας του ατόμου θα γίνεται από ένα και μόνο παγκόσμιο σύστημα ελέγχου το οποίο θα αποθηκεύει και θα διαχειρίζεται, όχι τα δεδομένα του ανθρώπου, αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος από μόνος του δεν πιστοποιεί την ταυτότητά του, η ταυτότητα του ατόμου πιστοποιείται βάσει των δεδομένων που θα συγκεντρώνονται αυτόματα στον ατομικό του ηλεκτρονικό «φάκελο» που θα υπάρχει σε κάποιον υπολογιστή κάπου στην Γη.

Άρθρο 2: «Ζούμε σε μια ψηφιακή εποχή. Τα άτομα χρειάζονται έναν αξιόπιστο και επαληθεύσιμο τρόπο για να αποδεικνύουν ποιά είναι, τόσο στον φυσικό όσο και στον διαδικτυακό κόσμο».

Τι πονηροί! Μιλάνε για «άτομα». Δεν μιλάνε για «ανθρώπους». Αυτό το κάνουν διότι με το τσιπάρισμα, με το σφράγισμα δηλαδή, ο άνθρωπος γίνεται άτομο. Ο άνθρωπος χάνει όλα τα χαρακτηριστικά του (αυτό θα γίνει σιγά-σιγά), ένα από τα οποία είναι και η κοινωνικότητά του, δηλαδή μετατρέπεται όντως σε άτομο, εφ’ όσον απομονώνεται και χειραγωγείται όπως οι εμπνευστές του ηλεκτρονικού συστήματος επιθυμούν.

Στον φυσικό κόσμο τα άτομα θα αποδεικνύουν ποιά είναι μόνο όταν η υπηρεσία στην οποία θα πάνε θα έχει αντίστοιχο ηλεκτρονικό εξοπλισμό με τον οποίο θα «διαβάζει» το τσιπάκι. Στον διπλανό του δεν θα μπορεί ν’ αποδείξει τίποτα. Οπότε, τι θα γίνεται στις μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις; Δεν θα γίνεται τίποτα. Πως θα ξέρουμε ποιος είναι ποιος; Ή, πως θα μπορούν κάποιοι να ιδρύσουν π.χ. μία ΜΚΟ για την παροχή βοήθειας σε ορθοδόξους; Ποιες ανθρώπινες δραστηριότητες θα επιτρέπονται και ποιες όχι; Χάος. Ο ένας θα φοβάται τον άλλον. Στον δε διαδικτυακό κόσμο τους η πιστοποίηση του ατόμου θα είναι διαρκής, ακόμη και όταν κοιμάται ή οτιδήποτε άλλο κάνει.

Το άρθρο 3 τώρα: «Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως στερούνται της ικανότητος αποδείξεως της ταυτότητός των μέσω αναγνωρισμένων μέσων. Συνεπώς δεν χαίρουν νομικής προστασίας ούτε ικανότητος προσβάσεως σε βασικές υπηρεσίες, της δυνατότητος συμμετοχής τους στα κοινά ως πολίτες ή ως ψηφοφόροι, ή της δυνατότητος συνδιαλλαγών στην σύγχρονη οικονομία. Η πλειοψηφία αυτών που επηρεάζονται είναι παιδιά και έφηβοι, πολλοί από τους οποίους είναι πρόσφυγες, που έχουν εκτοπισθεί βιαίως ή είναι απάτριδες».

Δηλαδή μας λένε ότι εξ αιτίας ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων, που είναι σε υπανάπτυκτες χώρες (αυτό δεν το λένε) και οι οποίοι έχουν πρόβλημα στο ν’ αποδείξουν ποιοι είναι, ή που δεν θέλουν ν’ αποδείξουν ποιοι είναι, θα σφραγίσουν 7 δισεκατομμύρια. Αντί δηλαδή να ασχοληθούν με 1 δισεκατομμύριο, προτιμούν ν’ ασχοληθούν με 7 δισεκατομμύρια. Το αν αυτό το ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καμιά υπηρεσία φταίνε αυτοί που θέλουν να μας σφραγίσουν και κανείς άλλος. Αυτό το «βασικές υπηρεσίες» είναι πονηρή και νεφελώδης έκφραση για να την επικαλούνται όπως τους βολεύει ανάλογα με τον σκοπό και τον χρόνο κατά τον οποίο θα τις επικαλούνται. Βασική υπηρεσία είναι τώρα π.χ. η εκπαίδευση. Θα είναι βασική υπηρεσία και στο μέλλον;

Άρθρο 4: «Για κάποιους, συμπεριλαμβανόμενων των προσφύγων, των απάτριδων και άλλων περιθωριοποιημένων ομάδων, το να βασίζονται σε εθνικά συστήματα ταυτοποίησης δεν είναι εφικτό. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε αποκλεισμό, αδυναμία πρόσβασης ή λόγω κινδύνου ή επειδή τα διαπιστευτήριά τους δεν είναι ευρέως αναγνωρισμένα. Καθώς στηρίζουμε τις προσπάθειες για την επέκταση της πρόσβασης στα εθνικά προγράμματα ταυτοποίησης, πιστεύουμε ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη να υλοποιήσουμε τέτοιες προσπάθειες, παρέχοντας μια εναλλακτική λύση στα άτομα που στερούνται ασφαλούς και αξιόπιστης πρόσβασης σε κρατικά συστήματα».

Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει άπατρις. Κάπου γεννήθηκε. Εκεί που γεννήθηκε είναι και η πατρίδα του. Αλλά, αποκαλούν άπατρι τον αρνησίπατρι. Αυτόν που αρνείται την πατρίδα του, διότι έτσι τους βολεύει στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της μίξεων των φυλών. Δημιουργούν οι ίδιοι το πρόβλημα και μας δίνουν πάλι οι ίδιοι την λύση. Γνωστή η τακτική τους. Υποστηρίζουν «την πρόσβαση στα εθνικά προγράμματα ταυτοποίησης» διότι θέλουν να γνωρίζουν όλους τους ζώντες και επιπλέον, προσπαθούν να συντονίσουν όλα προγράμματα ταυτοποίησης των πολιτών των χωρών σε μια κοινή βάση αποθήκευσης δεδομένων την οποία θα ελέγχουν και θα διαχειρίζονται οι «σωτήρες» μας. Εθνικά προγράμματα υπάρχουν ακόμη, αλλά τα έθνη θέλουν να τα αφανίσουν.

Άρθρο 5: «Πιστεύουμε ότι τα άτομα πρέπει να έχουν τον έλεγχο των ψηφιακών ταυτοτήτων τους, συμπεριλαμβανόμενου του τρόπου συλλογής, χρήσης και διαμοιρασμού των προσωπικών δεδομένων. Καθένας θα πρέπει να δύναται να δηλώνει την ταυτότητά του πέραν των θεσμικών και εθνικών ορίων, καθώς και των χρονικών. Το ιδιωτικό απόρρητο, η φορητότητα και η διατήρησή τους είναι απαραίτητα στοιχεία προκειμένου τα άτομα να ενδυναμώνονται και να προστατεύονται με ουσιαστικό τρόπο, μέσω της ψηφιακής ταυτότητας».

Αρχίζει το άρθρο αυτό με την λέξη «Πιστεύουμε», που σημαίνει ότι δεν είναι δεσμευτικό να γίνει. Στο τρόπο συλλογής, την χρήση και τον διαμοιρασμό των προσωπικών δεδομένων του ατόμου, το άτομο είναι εντελώς αμέτοχο διότι αυτό θα γίνεται αυτόματα και ανάλογα με τον προγραμματισμό των υπολογιστών τους. Το τσιπαρισμένο άτομο θα δημιουργεί δεδομένα ανά πάσα στιγμή τα οποία θα αποθηκεύονται και θα διανέμονται αυτόματα και γι αυτό τους είναι απαραίτητο το σύστημα μεταφοράς δεδομένων 5G. Επίσης, «δήλωση ταυτότητος» σημαίνει διαρκές «σκανάρισμα», αστραπιαία μεταφορά δεδομένων και αξιολόγηση του ατόμου πάλι ανά πάσα στιγμή. Για αυτό θέλουν ένα ομοιόμορφο σύστημα καταγραφής δεδομένων για όλες τις χώρες του κόσμου.

Άρθρο 6: «Η ψηφιακή ταυτότητα ενέχει μεγάλους κίνδυνους εάν δεν σχεδιαστεί και εφαρμοστεί προσεκτικά. Δεν υποτιμούμε τους κινδύνους της λανθασμένης χρήσης και κατάχρησης των δεδομένων, ιδιαιτέρως όταν τα συστήματα ψηφιακών ταυτοτήτων σχεδιάζονται ως μεγάλης κλίμακας συγκεντρωτικές βάσεις δεδομένων».

Μ’ αυτό το άρθρο θέλουν ν’ αποποιηθούν τις ευθύνες για τυχόντα σκόπιμα «λάθη». Εάν π.χ. κάποιος κάνει τον σταυρό του και πάθει καρδιακή προσβολή θα πουν ότι δεν λειτούργησε σωστά το ηλεκτρονικό σύστημα και ως εκ τούτου υπεύθυνος για την δολοφονία θα είναι ο «κανένας». Θα είναι υπεύθυνο το πρόγραμμα του ηλεκτρονικού υπολογιστού τους, αλλά οι υπόλοιποι θα πάρουν το μήνυμα. Αν του αδειάσουν τον τραπεζικό λογαριασμό επειδή σκέφθηκε, (Ναι, έχουν την δυνατότητα να καταγράφουν μέχρι και τις σκέψεις των ανθρώπων) κάτι εναντίον των μεταναστών, τότε πάλι κανείς δεν θα φταίει, αλλά το γεγονός θ’ αντιστραφεί όταν αλλάξει τρόπο σκέψης ο «κακός» πολίτης. Εκβιασμός και συμμόρφωση δηλαδή.

Άρθρο 7: «Ο τεχνικός σχεδιασμός μπορεί να περιορίσει κάποιους από τους κινδύνους της ψηφιακής ταυτότητας. Η αναδυομένη τεχνολογία – για παράδειγμα, τα αποκεντρωμένα συστήματα με ασφαλή κρυπτογράφηση – μπορεί να παρέχει μεγαλύτερη προστασία του ιδιωτικού απορρήτου για τους χρήστες, και, ταυτόχρονα, να επιτρέπει τη φορητότητα και την εξακρίβωση. Ωστόσο, απαιτείται ευρεία συναίνεση ως προς τις αρχές, τον τεχνικό σχεδιασμό και τα πρότυπα διαλειτουργικότητας, προκειμένου να μπορούν οι αποκεντρωμένες ψηφιακές ταυτότητες να είναι αξιόπιστες και αποδεκτές».

Το άρθρο αυτό είναι συνέχεια του προηγουμένου, αλλά ο γενικός όρος «ψηφιακές ταυτότητες» είναι ένας όρος πασπαρτού για να ταιριάζει σε όλες τις μορφές ηλεκτρονικών ταυτοτήτων που θα προκύψουν στο μέλλον με την «πρόοδο» της τεχνολογίας. Τώρα το τσιπάκι είναι π.χ. στο Διαβατήριο, στις κάρτες, κλπ, σε λίγο στο σώμα αυτών που θα κάνουν το εμβόλιο. Αργότερα ποιος ξέρει τι;

Άρθρο 8: «Αυτό το «βελτιωμένο» μοντέλο ψηφιακής ταυτότητας δεν θα αναδυθεί αυθόρμητα. Προκειμένου να είναι οι ψηφιακές ταυτότητες αξιόπιστες και αποδεκτές, χρειαζόμαστε συνεχή και ειλικρινή συνεργασία που να ευθυγραμμίζεται με αυτές τις κοινές αρχές, σε συνδυασμό με υποστηρικτικά ρυθμιστικά πλαίσια και πλαίσια που καθορίζουν τις πολιτικές».

Σκόπιμα δεν αναφέρεται τι είδους θα είναι αυτή η νέα ταυτότητα διότι είναι κάτι που εξελίσσεται. Χωρίς να λένε ψέματα, δεν μας λένε την αλήθεια. Για την συνεχή και ειλικρινή συνεργασία που χρειάζονται φρόντισαν να τοποθετήσουν ήδη δικούς τους υπαλλήλους σε ανάλογες θέσεις. Αυτοί οι υπάλληλοι είναι π.χ. πολιτικοί τους οποίους νομίζουν οι λαοί ότι τους ψήφισαν και τους επέλεξαν. Κούνια που τους κούναγε τους ψηφοφόρους!

Άρθρο 9: «Οι εταίροι της Συμμαχίας ID2020 ορίζουν από κοινού τις λειτουργικές απαιτήσεις, που επηρεάζουν την πορεία της τεχνικής καινοτομίας και δρομολογούν την τεχνική διαλειτουργικότητα, και, επομένως, την εμπιστοσύνη και την αναγνώριση/αποδοχή».

«Εταίροι» της συμμαχίας είναι Διεθνείς οργανισμοί, Κυβερνήσεις, Τράπεζες, δισεκατομμυριούχοι, οικογένειες εξουσιαστών, κάποια Πανεπιστήμια, κ.α. Η Ελλάς άρχισε να στέλνει περισσότερα στοιχεία στην GAVI, έμμεσα και στην ID2020, μετά την σκλάβωσή της με τα μνημόνια που επέβαλαν δημοκρατικά οι δημοκράτες τύραννοί της, και αυτό δεν είναι σύμπτωση.

Άρθρο 10 και τελευταίο: «Η Συμμαχία ID2020 αναγνωρίζει ότι η εφαρμογή αυτών των ιδεών απαιτεί μια ισχυρή βάση αποδεικτικών στοιχείων, που θα διαμορφώνουν την υπεράσπιση και πολιτική. Επομένως, οι πιλοτικές εφαρμογές, που θα στηρίζονται από τη Συμμαχία ID2020, σχεδιάζονται σε ένα κοινό πλαίσιο εποπτείας και αξιολόγησης».

«Ισχυρή βάση αποδεικτικών στοιχείων» σημαίνει αποθήκευση όσο τον δυνατόν περισσότερων δεδομένων. Δηλαδή τα πάντα. Λαμβάνουν από μόνοι τους το δικαίωμα να αποθηκεύουν απεριόριστα όσα δεδομένα θέλουν.

Αυτά λέει το Μανιφέστο τους που έγινε ΚΑΙ αυτό για το καλό μας. Χορηγοί αυτής της Οργανώσεως, της ID2020, είναι το Ίδρυμα Ροκφέλερ, η Microsoft του Μπιλ Γκέιτς, η GAVI, αποκαλείται και αυτή «Συμμαχία», η οποία είναι υπηρεσία για τον εμβολιασμό παγκοσμίως της οποίας βασικός χορηγός είναι ο Μπιλ Γκέιτς, και οι υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών Accenture και IDEO-ORG. Χορηγοί δε της GAVI είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η UNICEF, το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, και η Παγκόσμια Τράπεζα των Ρότσιλντ. Παντού «σκοντάφτεις» στους ίδιους και στους ίδιους.

Θα επισημανθούν δύο ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία για την ID2020 σ’ αυτήν την συντομότατη ανάλυση.
Το σύμπλεγμα, η αλυσίδα των υπολογιστών, που θα διαχειρίζεται όχι δεδομένα ανθρώπων, αλλά τους ίδιους τους ανθρώπους, δεν θα έχει κανένα ιδιοκτήτη! Καμία «οντότητα» δεν θα το ιδιοποιηθεί, θα είναι κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητο, βασισμένο στην τεχνητή νοημοσύνη η οποία θα εξυπηρετεί τον έναν. Το παγκόσμιο άρχοντα.

Το άλλο σημαντικό στην ID2020 και που πρέπει να προσεχθεί σοβαρά διότι είναι απόλυτα εναρμονισμένο με την προ ημερών δήλωση του Σόρος που είπε ότι «έφθασε ο καιρός να καταστρέψουμε την οικογένεια», είναι ότι με την νέα ταυτότητα (τσιπάκι) οι γυναίκες θα διαδραματίζουν μεγαλύτερο ρόλο στις αποφάσεις των νοικοκυριών και θα έχουν οικονομική ανεξαρτησία.

Τώρα, το τι σχέση μπορεί να έχει η ταυτότητα με τις αποφάσεις των γυναικών στο νοικοκυριό και την οικονομική τους ανεξαρτησία είναι φανερό. Είναι αποδεικτικό στοιχείο ότι όλες οι ανθρώπινες εκδηλώσεις θα παρακολουθούνται, θα καταγράφονται και θα «διορθώνονται».

Όλ’ αυτά είναι επιτευκταία μόνο με τσιπάκι στο σώμα μας μονίμως δικτυωμένο με τον Μεγάλο αδελφό που θα παρακολουθεί τα πάντα. Το δε τσιπάκι θέλουν να το τοποθετήσουν στο σώμα μας πονηρά-πονηρά με το εμβόλιο που θέλουν να μας κάνουν, αλλά δεν θα προλάβουν.

Προσπαθούν να επιτύχουν στα σχέδιά τους σκορπώντας τον τρόμο, άρα οι παγκοσμιοποιητές υπό μία έννοια αποτελούν τρομοκρατική οργάνωση, διότι εφαρμόζουν μια βασική αρχή εξουσίας. Ευκολότερα υποτάσσεις τις μάζες με τον φόβο, παρά με τον εξαναγκασμό.

Το μανιφέστο για το σφράγισμά μας είναι το «ευαγγέλιό» τους, με το οποίο προσπαθούν να παραμείνουν αναμάρτητοι σύμφωνα με την θρησκεία τους.

Χρήστος Μαντζιάρης