Με ατάκες δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική επιθετικότητα. Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος

Η κατοχική Τουρκία μάς έχει πάρει πρέφα, χαμπάρι. Προκαλεί, προελαύνει, αρπάζει, αλλά στην ελληνοκυπριακή πλευρά υπάρχουν επαναλαμβανόμενες ατάκες, οι οποίες πλασάρονται για να κρύψουν αδυναμίες, φοβίες και έλλειψη σχεδιασμού, οράματος....
Είτε τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία θα επικαλεστούν, είτε το Πλαίσιο Γκουτέρες. Αμφότερα τυγχάνουν πολλαπλών ερμηνειών και αναγνώσεων. Αλλά στην ελληνική πλευρά είναι σημαία. Τι σημαία, όμως, είναι όταν το περιεχόμενο χαρακτηρίζεται από τη γνωστή εποικοδομητική ασάφεια;   Κάνει κινήσεις στη γεωπολιτική σκακιέρα ο Ερντογάν, με στεντόρεια φωνή δίνεται η απάντηση: «Να αρχίσουν συνομιλίες για το Κυπριακό για να σταματήσει ο νεoσουλτάνος της Άγκυρας την προέλαση». Το λένε. Το πιστεύουν;   Πρώτο, δεν θα έλθει ο Ερντογάν σε συνομιλίες, ούτε ο εγκάθετός του στα κατεχόμενα. Το ξεκαθάρισαν στο Βερολίνο, στο πολυσυζητημένο δείπνο, το είπε και ο Τσαβούσογλου στον Γκουτέρες.   Δεύτερο, κι αν ακόμη ξεκινήσουν συνομιλίες, ποιος λέγει ότι αυτό θα σταματήσει τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας; Το έχει άλλωστε ξανακάνει και στο παρελθόν.  Είναι σαφές πως με τις επαναλαμβανόμενες αδιέξοδες, στην πράξη και αποδεδειγμένα, τοποθετήσεις όλες οι κινήσεις που θα γίνουν (ακόμη και η ακινησία, απραξία) είναι προβλεπτές από τους Τούρκους. Γνωρίζουν όλες τις κινήσεις και μη κινήσεις.  Την ίδια ώρα αναπτύσσεται μια θεωρία, η οποία υποστηρίζει πως πρέπει να λύσουμε το Κυπριακό. Και ποιος λέγει το αντίθετο; Θεωρούν, όμως, ότι μόλις αποφασίσουμε να το λύσουμε, οι Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακιντζί, Οζερσάι θα τρέξουν –«τι ωραία, τι χαρά»– για να υπογραφεί η συμφωνία;   Όσοι το λένε αυτό και σοβαρολογούν θα πρέπει να εξηγήσουν παράλληλα τι έχει δώσει διαχρονικά η ελληνική πλευρά και τι οι Τούρκοι στις συζητήσεις για επίλυση του Κυπριακού. Και ποιο το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής. Το Κυπριακό δεν έχει επιλυθεί.  Για δεκαετίες συζητούν το λεγόμενο συνταγματικό. Όχι την κατοχή που προκάλεσε την ανωμαλία. Στη διάρκεια των συζητήσεων εκχωρήθηκαν δικαιώματα και προνόμια που καθιστούν ένα μελλοντικό κράτος δυσλειτουργικό, αντιδημοκρατικό και ρατσιστικό. Το θέμα της ασφάλειας δεν συζητήθηκε παρά μόνο τα τελευταία χρόνια –λόγω Κοτζιά–, χωρίς αποτέλεσμα επειδή η τουρκική πλευρά δεν αποδέχεται κατάργηση εγγυήσεων και αποχώρηση των στρατευμάτων.  Το Κυπριακό δεν έχει λυθεί επειδή η Τουρκία τα θέλει ΟΛΑ. Το Κυπριακό δεν έχει λυθεί γιατί οι υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς δεν έχουν φθάσει στο σημείο που θα διασφαλίζουν πλήρως τις στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας μέσα από μια συμφωνία στην Κύπρο. Η Άγκυρα προβλέπει προφανώς ότι μπορεί ακόμη να λαμβάνει από το ταμείο και αναμένει.  Το Κυπριακό δεν έχει λυθεί επειδή η Άγκυρα δεν έχει κόστος από την παρουσία της στο νησί ως κατοχική δύναμη. Και τι να κάνουμε, διερωτούνται οι οπαδοί της όποιας λύσης και της όποιας ψευδαίσθησης. Οτιδήποτε εκτός από το να προσαρμοστούμε στις τουρκικές επιδιώξεις, καθώς αυτό θα είναι το τέλος για την Κύπρο, την Κυπριακή Δημοκρατία.  Υπάρχουν εργαλεία πολιτικής. Και μέσα από συνεργασίες/συμμαχίες που θα αξιοποιούνται τα διαφορετικά πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα προς όφελος όλων. Και μέσα από ένα ενιαίο μέτωπο, σε όλα τα επίπεδα, της Ελλάδος και της Κύπρου. Παράλληλα, ο παράγοντας Τουρκοκύπριοι είναι σημαντικός, φτάνει να αξιοποιηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση και όχι με τις χαζοχαρούμενες επιδοτούμενες επαναπροσεγγιστικές συνάξεις, στις οποίες συζητείται η ομαλοποίηση με τα κατοχικά δεδομένα, τους όρους διαχωρισμού.   Μπορούν οι Κύπριοι να διαμορφώσουν ένα κοινό μέτωπο κατά της κατοχής; Μπορούν να διαμορφώσουν συνθήκες για κοινή πορεία με ενωτικά χαρακτηριστικά και όχι διαχωριστικά, που θα παράγουν συνεχώς εθνικισμό και ρατσισμό; Μπορούμε. Άλλωστε η άλλη οδός είναι αυτή της παράδοσης στην κατοχική Τουρκία.    costas.venizelos@phileleftheros.com    Κώστας Βενιζέλος