Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, στην κυβέρνηση. Του Γιάννη Σιδέρη

Η χαρακτηριστική διάθεση του κόσμου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η οργή,έλεγε δημοσκόπος στον γράφοντα. Αυτή τροφοδοτείται από την εντύπωση ότι η κυβερνητικοί όχι μόνο είναι ίδιοι, αλλά χειρότεροι από τους προηγούμενους. Ο κόσμος νιώθει οργή γιατί θεωρεί ότι τον κορόιδεψαν. Με τα ως τώρα δεδομένα, συνέχισε, όχι μόνο η ήττα αλλά η πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη....  

Εκτός αν λειτουργήσουν σήματα που είναι κάτω από το ραντάρ μας, τα οποία πάντως ως τώρα δεν έχουν λειτουργήσει. Αυτά είναι τα δωράκια όπως αναδρομικά, υπερωρίες δημοσίων υπαλλήλων, επιδοτήσεις, υπόσχεση δώρου Χριστουγέννων κλπ. Ακόμη και αν επιδράσουν αυτά, θα τον περισώσουν ίσως από την πανωλεθρία, αλλά δεν θα αναστείλουν την ήττα.

Τα ανωτέρω δεν είναι «άποψη». Αποτελούν απόσταγμα από την διύλιση ποιοτικών μετρήσεων.

Στην κυβέρνηση φυσικά τα γνωρίζουν, γι αυτό αρχίζουν να οργανώνουν κατά μόνας την περιφρούρησή τους.

Παρά τα εκ των υστέρων διευκρινιστικά non paper του Μαξίμου, είναι γεγονός ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (δηλαδή η φωνή του Πρωθυπουργού), αποστασιοποιήθηκε από τον Νίκο Παππά. Δήλωσε ότι δεν γνωρίζει την σχέση του με τον πολυπράγμονα, πανταχού παρόντα και πολλαπλώς εμπλεκόμενο, Κύπριο δικηγόρο Αρτεμίου, παρότι ο τελευταίος έχει διατελέσει και επισκέπτης του Μαξίμου.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που αρχικά παραδέχτηκε την παράδοση της διακυβέρνησης στη ΝΔ, αλλά μετά χαρακτήρισε την είδηση ως fake news (παλιά τους τέχνη κόσκινο), φρόντισε να ετοιμάσει τις επάλξεις του. Με μια φράση που φάνηκε ότι καλύπτει τον Γιάνη Βαρουφάκη, δήλωσε πως «ό,τι γίνεται στην κυβέρνηση, υπάρχει υπουργικό συμβούλιο και συλλογική ευθύνη. Και για τα καλά και για τους συμβιβασμούς. Αλλιώς είναι σύνθεση βαρόνων».
Πίσω από το φαινομενικά αυτονόητο τη φράσης, ο κ. Τσακαλώτος μεταθέτει τις ευθύνες για το καταστροφικό εξάμηνο Βαρουφάκη, στο Μαξίμου. Η κάλυψη στον Βαρουφάκη αποτελεί και διαμοιρασμό των δικών του ευθυνών. Το αφορολόγητο π.χ. (εκείνο για το οποίο θα παραιτείτο αν μειωνόταν), δεν το μείωσε ο ίδιος με την αποδοχή του πρωθυπουργού, αλλά συλλογικά το υπουργικό συμβούλιο!
Σαφώς η ευθύνη είναι και συλλογική, αλλά σε θεωρητικό και τυπικό επίπεδο. Θα ίσχυε ουσιαστικά σε μια κυβέρνηση όπου το υπουργικό Συμβούλιο συνέρχεται, επεξεργάζεται και συναποφασίζει τα μέτρα που θα ληφθούν. Στην παρούσα κυβέρνηση το μόνο που έχουμε διαπιστώσει είναι ότι οι υπουργοί επί τέσσερα χρόνια ήταν σιωπηρά πρόσωπα. Μόνο στα τελευταία υπουργικά Συμβούλια έγιναν υποτακτικοί χειροκροτητές του Πρωθυπουργού, έτσι όπως μόνο στα υπουργικά του «υπαρκτού» συνέβαινε (εξαιρούνται φυσικά της παρατήρησης, οι απείρου κάλλους τελευταίοι διάλογοι μεταξύ Καμμένου και Κοντζιά).
Ο κ. Τσακαλώτος φρόντισε και αυτός, να πάρει αποστάσεις από τον Πετσίτη. Υπάρχει μεν μια φωτογραφία μαζί του στα Γραφεία της Κουμουνδούρου μετά την εκλογική νίκη, αλλά αν τον δει σε παράταξη με άλλους, όπως στην αστυνομία, δεν θα τον αναγνωρίσει.
Αποστάσεις άρχισε να παίρνει και ο Θοδωρής Δρίτσας, που υπήρξε Πρόεδρος της επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για τη Novartis, όπου μεταξύ προτροπών να αφεθεί η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, δήλωσε: «Το ελάχιστο που θα μπορούσε να δει κανείς είναι ανάληψη πολιτικής ευθύνης που δεν την έχουμε δει ως τώρα». Και απαντώντας εμμέσως στον κ. Πολάκη δήλωσε «Ας είμαστε προσεκτικοί, αυτό το ερώτημα - αν θα πάει κάποιος φυλακή ή όχι δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να τίθεται καν στον πολιτικό διάλογο».


Στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχει αγωνία και φόβος. Ούτως ή άλλως ο χρόνος εγγύς για τη διενέργεια εθνικών εκλογών, ακόμη και αν αυτές γίνουν στην συνταγματική τους ημερομηνία. Οι βουλευτές απλώς φοβούνται για την βουλευτική τους θέση. Οι υπουργοί για τα θεσμικά – και κάποιοι για τα παραθεσμικά – πεπραγμένα τους.


Μπορεί - λέμε μπορεί- να κληθούν να αιτιολογήσουν, ας πούμε γιατί αύξησαν το χρέος επί των ημερών τους από τα 317 δις στα πάνω από 350. Γιατί αφελλήνισαν τις τράπεζες με το κράτος να χάνει τουλάχιστον 20 δις, γιατί παρέδωσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια στους δανειστές.