ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΡΙΗΝ HΡΩΙ
Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε πρώτα σε μια εκτίμηση της κατάστασης κατά τον 4ο αιώνα. Όταν ο Αλέξανδρος εκπαίδευσε 30.000 νεαρούς Πέρσες για να ενσωματωθούν στον Μακεδονικό στρατό , κανόνισε να ” μάθουν τα Ελληνικά γράμματα και να ανατραφούν σύμφωνα με τα Μακεδονικά πολεμικά ήθη...
( Πλουτ. Αλεξ. 47.3 , γράμματα τε μανθάνειν Ἑλληνικά και Μακεδονικοῖς ὄπλοις ἐντρέφεσθαι). Τα ” Ελληνικά” έπρεπε να εκφράσουν την Ελληνική γλώσσα και τα Μακεδονικά όπλα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν στους αγώνες στο πλευρό των Μακεδόνων. Επιπλέον , όταν ο Αλέξανδρος επέστρεψε από την Ινδία, οργάνωσε κάθε τομέα του πεζικού να συντίθεται ( σε αναλογία) από τέσσερις Μακεδόνες και δώδεκα Πέρσες.( Αρρ. Αναβ. 7.23.3-4). Σε ένα στρατό οργανωμένο με αυτό τον τρόπο η κοινή γλώσσα ήταν πρακτική ανάγκη και αυτός ήταν ο λόγος που οι Πέρσες διδάσκονταν Ελληνικά κατ’ αρχήν. Εξυπακούεται επομένως ότι η γλώσσα των Μακεδόνων στρατιωτών ήταν Ελληνική.
Υπάρχει μια επιπλέον ένδειξη ότι η γλώσσα του Μακεδονικού στρατού ήταν η Ελληνική στην περίπτωση του Κλείτου, όταν ο Αλέξανδρος , φοβούμενος απόπειρα εναντίον του μέσα στην αναστάτωση, φώναξε τους φρουρούς του ”στη Μακεδονική”, καθώς αυτή ήταν το σύνθημα για σοβαρή αναταραχή’’ ( Πλουτ. Αλεξ. 51.4 , Μακεδονιστί καλῶν τους ὑπασπιστάς τοῦτο δε ἦν σύμβολον θορύβου μεγάλου). Η χρήση της Μακεδονικής έκανε αυτή τη διαταγή μοναδική, και την χρησιμοποίησε ο βασιλιάς μόνο σε μια τέτοια κρίση, επειδή όλες οι άλλες διαταγές ήταν στην κοινή Ελληνική. Εννοείται ότι η συνηθισμένη γλώσσα των Μακεδόνων στρατιωτών ήταν η Ελληνική. Εάν, λοιπόν, οι Μακεδόνες του τετάρτου αιώνα μιλούσαν την Ελληνική ως δική τους γλώσσα, πρέπει να συμπεράνουμε ότι την μιλούσαν και στον πέμπτο αιώνα, όταν ο Θουκυδίδης τους περιέγραψε ως βαρβάρους, και πιθανόν νωρίτερα, όταν κατακτούσαν περιοχές και στις δύο πλευρές του Αξιού ποταμού. Το νόημα λοιπόν της λέξης Μακεδονιστί γίνεται έτσι ξεκάθαρο. Η ‘’ Μακεδονική’’ δεν ήταν μια μη Ελληνική γλώσσα, αλλά διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας την οποία ο Αλέξανδρος μιλούσε για κάποιον ιδιαίτερο σκοπό.
N.G.L. Hammond και G.T. Griffith , Ιστορία της Μακεδονίας , τόμος Β΄ ( 550 – 336 π.Χ.) , Μαλλιάρης Παιδεία , Θεσσαλονίκη 1995 , σς. 58- 59.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.