Κακός χαμός στο Π. Φάληρο με τον «Κόκκινο Αγγελο» του Κωστή Γεωργίου -«Θυμίζει εωσφόρο», λένε οι κάτοικοι. ΦΩΤΟ

Ένα έργο τέχνης πρέπει να δημιουργεί συναισθήματα, εντάσεις και ενίοτε αντιπαραθέσεις.  Κάπως έτσι το τελευταίο έργο του...

διεθνούς φήμης γλύπτη Κωστή Γεωργίου, που στήθηκε σε εξωτερικό χώρο στο Φάληρο, «άναψε» τα αίματα.  Πρόκειται για το έργο «PHYLAX» και είναι ένας γιγάντιος άγγελος που στέκεται στην παραλιακή, στο Φάληρο, σε ύψος οκτώ μέτρων.    

Το έργο έχει προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς μερίδα των κατοίκων θεωρεί ότι προσβάλλει τα χριστιανικά ήθη, μιας και η μορφή του «φύλακα έγγελου» της πόλης ομοιάζει με Εωσφόρο, όπως και το κόκκινο χρώμα που κυριαρχεί.

Κάποιοι κάτοικοι αντιδρούν και ζητούν από τον Δήμο να το απομακρύνει, ενώ την Τετάρτη το βράδυ άγνωστοι έριξαν άσπρες μπογιές και το βανδάλισαν.   

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο δημιουργός του έργου τόνισε ότι «η ιστορία αυτή ξεκίνησε από την Ελεύθερη Ώρα» και ανέφερε ότι δηλώσεις εκεί έκανε ο αυτοαποκαλούμενος «πατήρ Κλεομένης».

Όπως επεσήμανε ο γλύπτης: «Δεν είναι δυνατόν να προσδίδει κάποιος σε ένα γλυπτό απερίσκεπτες πρακτικές. Ουδέποτε στο εξωτερικό υπήρξε αντίδραση. Δηλαδή τι πρέπει να βάλουμε έναν Ποσειδώνα επειδή είναι δίπλα στη θάλασσα; Η λογική του έργου τέχνης είναι να δώσει νέους κώδικες, να βάλει τους ανθρώπους να σκέφτονται. Δεν έχει σχέση με θρησκείες και συμβολισμούς.

Δηλαδή ο σατανάς αν υπάρχει έχει κόκκινο χρώμα; Υπάρχουν άγγελοι με κόκκινα φτερά και κόκκινη κόμη. Υποτίθεται ότι είναι Χριστιανοί αυτοί που κάνουν τις αντιδράσεις, αλλά η ψυχή τους είναι αντιχριστιανική».

«Κάθε  συνειρμός με αξίες και  έννοιες της Χριστιανικής Πίστης και ειδικότερα με τους Αγγέλους, δεν δικαιολογείται» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο δήμαρχος του Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης.

Καταξιωμένος διεθνώς

Ωστόσο, το κόκκινο είναι το χρώμα κατατεθέν του έργου του, αφού σχεδόν όλα του τα γλυπτά  είναι κόκκινα.

«Είναι πρωτοφανές, η τέχνη δεν αναπαριστά, αλλά βάζει τους ανθρώπους να σκεφτούν» αναφέρει ο Κωστής Γεωργίου, ο οποίος επισημαίνει πως ποτέ δεν έχει δεχτεί αντίδραση για έργο του στο εξωτερικό, αντίθετα αυτό συνέβη στην Ελλάδα, τη χώρα στην οποία ουδέποτε υπήρξε «εικαστική παιδεία και εκπαίδευση».

Ο Κωστής Γεωργίου έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 90 ατομικές εκθέσεις σε πολύ σημαντικές γκαλερί και μουσεία σε όλο τον κόσμο.

Εργο του στη Σαγκάη

Έργα του μεγάλων διαστάσεων έχουν εγκατασταθεί στη Σαγκάη, στις Βρυξέλλες καθώς και σε δημόσιους χώρους και δημόσια πάρκα και κήπους στην Κίνα.

Γλυπτό του Κωστή Γεωργίου στην Κίνα

Επίσης έργο του κοσμεί την είσοδο του Δημαρχείου της Αλεξανδρούπολης, το γλυπτό του «AERIAL», ύψους 7 μέτρων, ενώ ηδη, εγκαταστάθηκαν και τα δύο μεγάλων διαστάσεων γλυπτά του καλλιτέχνη «ANATASIS» και «EQUUS», το ένα στην κεντρική πλατεία της Βούλας και το άλλο στην παραλιακή λεωφόρο στο ύψος της Βουλιαγμένης μπροστά στην πλαζ.

«ANATASIS»

 «EQUUS»

Έργα του Κωστή Γεωργίου βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία, ιδρύματα και τράπεζες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και άλλα έχουν δημοπρατηθεί στα Bonhams και τα Sotheby’s του Λονδίνου. Tο 1993 βραβεύθηκε στην Τριενάλε της Οσάκα

Σχετικά  με  σχόλια  και  παρατηρήσεις  που  ακολούθησαν  την  τοποθέτηση  του  γλυπτού  “PHYLAX”  στο Παλαιό  Φάληρο, ο  Δήμαρχος  του  Παλαιού  Φαλήρου, Διονύσης Χατζηδάκης δήλωσε τα  εξής:

«Η  ονομασία  του  γλυπτού  ¨ PHYLAX ¨ ουδεμία  σχέση  έχει  και ασφαλώς   δεν  αποδίδει   την  ιδιότητα  του  ¨Φύλακα  Αγγέλου¨  κατά   την  χριστιανική  παράδοση.
Η επαφή του θεατή με το έργο τέχνης καθορίζεται ανάλογα  με τους κώδικες που διαθέτει έκαστος περί ζωής, την ευαισθησία του, τις γνώσεις του περί τέχνης  καθώς και από πάρα πολλούς άλλους υποκειμενικούς παράγοντες. Το κάθε έργο από μόνο του είναι αυτόνομο, έχει το δικό του λόγο και μπορεί να ερμηνευτεί όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται.

Αυτή είναι άλλωστε και η αποστολή ενός έργου τέχνης , να διαθέτει πολλές πύλες προσέγγισης και όχι μία και μοναδική. Ο  καλλιτέχνης επιβάλλεται  να είναι αποστασιοποιημένος από πολιτικά, οικονομικά ή θρησκευτικά σχήματα.

Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ανατρέξει  στην Ελληνική Μυθολογία,  όπου σε αυτήν απαντώνται πολλών ειδών "φύλακες".  Οι   φύλακες  αυτοί είχαν  την  ιδιότητα  να  προφυλάσσουν  από  το  άγνωστο  και  από  λοιπές  τρομακτικές  και  υποχθόνιες  δυνάμεις. Ένας πολύ  γνωστός  φύλακας  της  αρχαιότητας  ήταν  ο  ΤΑΛΩΣ, μυθικός  φύλακας  της  Κρήτης, ο  οποίος  αναφέρεται  στον  Πλάτωνα,   ενώ  ανάλογο  παράδειγμα  αποτελούν  οι  σφίγγες  οι  οποίες  ως  σιωπηλοί  φύλακες  τοποθετούνταν  προκειμένου  να προστατεύσουν  από  το  κακό, φυλάσσοντας κάποιον  τόπο  ή  κάποιο  μνημείο. Ας σημειωθεί δε ότι στην ελληνική αγιογραφία συχνότατα απεικονίζονται  φύλακες άγγελοι με κατακόκκινα φτερά και κώμη.

Η  τοποθέτηση  στον  συγκεκριμένο  σημείο  έγινε  με  αυτή  την  έννοια. Αφενός  για  να φυλάσσεται (συμβολικά) η  Πόλη, αφετέρου  γιατί  στο  συγκεκριμένο  σημείο  υπήρχε  κατά  την  αρχαιότητα  ο  λιμένας  του  Φαλήρου  απ΄  όπου  σύμφωνα  με  την  παράδοση  και  σημαντικούς  αρχαίους  αθηναϊκούς  μύθους   ξεκίνησαν  ο  Φάληρος  για την  Κολχίδα, ο  Μενεσθέας   με  τους  Αθηναίους  για  την  Τροία  και  ο  Θησέας  για  την  Κρήτη προκειμένου  να σκοτώσει  τον  Μινώταυρο  και  να  απαλλάξει  τους  Αθηναίους  από  τον  βαρύ  αιματηρό  φόρο. Επισημαίνεται  δε, ότι  στο  αρχικό  Δελτίο  Τύπου  σχετικά  με  το  άγαλμα,   αναφέρθηκε  ο  χαρακτηρισμός  ¨Άγγελος-Φύλακας ¨ ( αντί  του ορθού  ¨PHYLAX¨) , κάτι  που  είχε  ως αποτέλεσμα  να  γίνουν  συνειρμοί  και  παρανοήσεις και  γι΄ αυτό  και  διορθώθηκε το σχετικό  Δελτίο  Τύπου  στην  συνέχεια.                                 

Το έργο τέχνης, κατά τον δημιουργό, οφείλει να αναδιαπραγματεύεται συνεχώς τα δεδομένα και μέσω της εκφραστικής ελευθερίας να προτείνει νέους κώδικες, έξω από στενούς συμβολισμούς και εσωστρεφείς προσεγγίσεις. Εν ολίγοις, ο δημιουργός μέσω του έργου του λειτουργεί όπως ένα βότσαλο στη λίμνη.

Οι ήρωες του καλλιτέχνη -στη γλυπτική αλλά και στην ζωγραφική του- ζουν αυθύπαρκτα, δημιουργώντας ταλαντώσεις και αντιδράσεις στον θεατή που καλείται να συνεργαστεί με ανοιχτές τις αισθήσεις του για να πάρει μέρος στο ταξίδι, που δεν αποτελεί  ατομική αλλά ομαδική κοινωνική πράξη. Σε συνέντευξή του ο καλλιτέχνης αναφέρει ότι το έργο τέχνης λειτουργεί αποσυμπιεστικά, σαν αλεξικέραυνο που απορροφά τις δυνάμεις της σκληρής καθημερινότητας και μέσω της παρουσίας του δημιουργεί δράσεις και αντιδράσεις στον θεατή, ο οποίος τοποθετείται αναλόγως με τους προσωπικούς του κώδικες και  ευαισθησίες. Αυτό είναι το παιχνίδι της ζωής και της τέχνης.

Γλυπτά  του  δημιουργού  κυρίου  Κωστή  Γεωργίου κοσμούν μουσεία, πλατείες, δρόμους, τράπεζες   και  κοινόχρηστους  χώρους  τόσο  στην  Ελλάδα  όσο  και  στο  εξωτερικό ενώ  έργα  του  έχουν δημοπρατηθεί στα Bonhams και τα Sotheby’s του Λονδίνου.

Επίσης  έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 130 ατομικές εκθέσεις σε πολύ σημαντικές γκαλερί και μουσεία σε όλο τον κόσμο (Μουσείο Abbeye de Neumunster-Λουξεμβούργο, 1η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, Kouros Gallery-Νέα Υόρκη, Νiederhauser Gallery-Λωζάνη, Alla Rogers Gallery - Oυάσινγκτον, Barbara Von Stechow Gallery-Φρανκφούρτη, Τokyo Art Expo 92 κλπ.), ενώ έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 300 ομαδικές εκθέσεις (Μουσείο Γουλανδρή-Άνδρος, Hyogo Museum of Modern Art-Ιαπωνία, Art Texas 2001, Absolute Americana Museum-Φλώριντα κλπ.).Tο 1993 βραβεύθηκε στην Τριενάλε της  Οσάκα  ενώ   σε  εξέλιξη  βρίσκεται το  παγκόσμιο  οδοιπορικό  του  με  εκθέσεις-στάσεις  στο Μουσείο Suzhou, ένα από τα σημαντικότερα στην Κίνα, το Shaanxi Art Museum και την γκαλερί Feizi στη Σαγκάη, αλλά και το Σικάγο, το Τορόντο, το Μπιαρίτζ, τις Βρυξέλλες, τη Βιέννη και το Λονδίνο. Τέλος, έργα  του  ανάλογης  τεχνοτροπίας και  χρώματος, έχουν ήδη τοποθετηθεί  στην  κεντρική  πλατεία  της  Βούλας (το γλυπτό  ¨ANATASIS¨)  και  στην  παραλιακή  λεωφόρο  στο  ύψος  της  Βουλιαγμένης (το  γλυπτό  ¨EQUUS¨).
Μετά  από  τις  παραπάνω διευκρινήσεις, κάθε  συνειρμός  με αξίες  και  έννοιες  της  Χριστιανικής  Πίστης  και  ειδικότερα  με  τους  Αγγέλους, δεν δικαιολογείται, είναι πλέον αυθαίρετος και  αδικεί  και  τον  Δημιουργό  και  τον  Δωρητή  αλλά  και  την  Δημοτική  Αρχή  της  Πόλης.

Άλλωστε, η  τοποθέτηση  έργων τέχνης  σε δημόσιους χώρους, με τις ευγενικές μάλιστα χορηγίες δωρητών και καλλιτεχνών,  μόνο θετικές επιδράσεις μπορεί να επιφέρει,  καθώς αφυπνίζει και καλλιεργεί το αισθητικό πνεύμα των κατοίκων και τους εξοικειώνει με την τέχνη, ακόμη και μέσα από  εντάσεις και ενστάσεις που μπορεί να προκαλεί».