Παιδιά, η Fraport μας ζητάει λεφτά κι από πάνω. Ουάου. Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Παρά το γεγονός οτι πιστεύουμε πως δεν μπορεί να μας εκπλήξουν πολλά σε αυτή τη χώρα, πάντα εμφανίζεται κάτι νέο που μας ξεπερνά. Τελευταίο «χτύπημα» ήταν η γνωστοποίηση της Fraport οτι σκοπεύει να διεκδικήσει από το Δημόσιο ποσό ύψους 70 εκατ. ευρώ γιατί η κατάσταση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων ήταν χειρότερη από αυτή που ανέμεναν....
  Κι αν σε μια πρώτη ανάγνωση εξοργίζεται κανείς, έρχεται η απάντηση Πιτσιόρλα ο οποίος προσπαθεί να ρίξει τους τόνους μεν, αποδέχεται όμως οτι στην περίφημη σύμβαση υπάρχει σχετική πρόνοια που καλύπτει την εταιρεία. Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο σε αυτή την ιστορία. Το γεγονός οτι ένας κολοσσός του επιπέδου της Fraport μας εμπαίζει παριστάνοντας οτι δεν ξέρει τι παρέλαβε; Προσπαθούν να μας πείσουν οτι έδωσαν 1 δισ. ευρώ και δεν έστειλαν έναν εκτιμητή να δει τι είναι αυτά τα αεροδρόμια, που βρίσκονται, που πάσχει η λειτουργία τους;  Αστεία πράγματα. Ήξεραν από την αρχή ότι η τιμή που έδωσαν για την απόκτηση των αεροδρομίων ήταν μη ανταγωνιστική και δεν μπορούσε η επένδυση να βγει με τίποτα. Τότε προς τι η βιασύνη; Μήπως το πρόβλημα ήταν ότι άλλος μεγάλος κολοσσός έλεγχε αντίστοιχα πακέτα αεροδρομίων σε Πορτογαλία και Ιταλία και τελικά το ζητούμενο ήταν αμιγώς γεωπολιτικό, για να μη μείνει η Γερμανία εκτός ευρωπαϊκού Νότου; Αυτή ήταν τελικά η μεγάλη επένδυση για την οποία τόσα δάκρυα έχυναν οι δανειστές βάζοντάς την διαρκώς στα προαπαιτούμενα; Δυστυχώς για άλλη μια φορά στο Rizopoulos Post αποδειχθήκαμε μάντεις κακών όταν προειδοποιούσαμε οτι το deal ήταν πολιτικό και μάλιστα χρηματοδοτήθηκε από ελληνικές τράπεζες οι οποίες σύμφωνα με το ΔΝΤ έχουν ανάγκη… ανακεφαλαιοποίησης.  Βέβαια όπως λένε οι Αγγλοσάξονες you need two to tango. Τι να σχολιάσει κανείς για τους φωστήρες του ΤΑΙΠΕΔ οι οποίοι αποδεικνύονται εξαιρετικά λίγοι στη διαχείριση της ταμπακέρας. Πήγαν και υπέγραψαν μια συμφωνία την οποία εκ του αποτελέσματος δεν φαίνεται να μελέτησαν και πολύ, αδυνατώντας να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα που συνοδεύει τέτοιου είδους παραχωρήσεις. Δεν τις αποκαλώ φυσικά επενδύσεις αλλά παραχωρήσεις, διότι η σύναψή τους μάλλον παραπέμπει σε εποχές αποικιοκρατίας. Είναι προφανές οτι ορίζουμε με θεμελιωδώς διαφορετικό τρόπο το τι συνιστά μια επένδυση και πως αυτή λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για την οικονομία. Αυτό που γίνεται με τη Fraport λέγεται «σκότωμα» με οσμή ενεχυροδανειστηρίου.  Θα μου πείτε δεν υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν πλέον στα αεροδρόμια; Από εκεί που ήταν άνεργοι έχουν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε. Το σέβομαι και το κατανοώ. Δεν μπορεί όμως αυτό να είναι το άλλοθι για μια εταιρεία που αποδεικνύεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων και φαίνεται πως έχει «μολυνθεί» από την ελληνική ασθένεια του να πετάει διαρκώς το μπαλάκι των ευθυνών στους άλλους. Φταίει το Δημόσιο, φταίει η Πολιτική Αεροπορία, φταίνε οι αεροδιάδρομοι, φταίει ο κακός μας ο καιρός, αλλά ποτέ η εταιρεία η οποία έχει δεσμευθεί να αλλάξει την τριτοκοσμική εικόνα των εγκαταστάσεων που παρέλαβε. Λυπάμαι που γίνομαι πάλι δυσάρεστος αλλά ακριβώς αυτή η εικόνα ήταν το ζητούμενο να αλλάξει. Για αυτό σχεδιάστηκε αυτή η αποκρατικοποίηση, για αυτό παραδόθηκε η λειτουργία των αεροδρομίων σε ιδιώτες. Αν ήταν να τα πληρώσουμε εμείς δεν χρειαζόταν όλη αυτή η ταλαιπωρία.  Κύριοι της κυβέρνησης αν έχετε κι άλλες τέτοιες επενδύσεις, καλύτερα να τις κρατήσετε στα συρτάρια. Η νεώτερη ιστορία μας είναι γεμάτη περιπτώσεις «χρυσοκάνθαρων», Ελλήνων και ξένων που ήρθαν, εκμεταλλεύθηκαν και έφυγαν παίρνοντας τον τίτλο του ευεργέτη. Δεν χρειαζόμαστε άλλους.