Σε κάθε πόλεμο κερδίζει αυτός που έχει στρατηγική “Survivor”. Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος

Συνεχίζουμε να προσποιούμαστε πως «κάτι κάνουμε». Οπότε οι μισοί Έλληνες πουλάνε καφέδες στους άλλους μισούς Έλληνες που φτιάχνουν ιστοσελίδες. Κι έτσι απλά, μια «χαλαρή» Παρασκευή, θα μας πούνε πως αναστέλλονται όλες οι τραπεζικές συναλλαγές λόγω προβλημάτων του «συστήματος»....

Ίσως να μας ζητήσουν να κλείσουμε και τους υπολογιστές το Σαββατοκύριακο που ακολουθεί, γιατί η χώρα θα έχει δεχθεί ηλεκτρονική επίθεση από «κυβερνοτρομοκράτες»! Λέμε τώρα… Μη τα πάρετε και τοις μετρητοίς.

Παίξαμε και χάσαμε. Αυτή είναι η αλήθεια. Προσποιηθήκαμε πως είμαστε ένα κανονικό ευρωπαϊκό έθνος, πως έχουμε αποτάξει τον δαίμονα του «βαλκανισμού» και πως μπορούμε να γίνουμε «η ψυχή του πάρτι» σε αυτό που ονομάστηκε Ευρωπαϊκή Ένωση και έμοιαζε τόσο πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Αλλά και σε κάθε συζήτηση για το «νέο αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας», αντιλαμβάνομαι την αμηχανία όσων οικονομολόγων σέβονται την επιστήμη τους και δεν αμολάνε διάφορες κοτσάνες περί «ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης» και «ανάπτυξης με σύγχρονους όρους» για την οικονομία μιας χώρας που δεν ξέρει ούτε που πατά, ούτε που πηγαίνει. Μιας χώρας που μετεξελίσσεται σε έναν ασαφή «χώρο», μη έχοντας πλέον απολύτως καμία ιδέα για τον εαυτό της.

Εδώ όμως είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Και προσωπικά θεωρώ τη γεωγραφία αναπόφευκτη μοίρα. Πολύ δε περισσότερο όταν ζεις στη «γειτονιά» που έχει προβλεφθεί στο παγκόσμιο «πολεοδομικό» σχέδιο ως αποθήκη «χρήσιμων ηλιθίων». Απόδειξη τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα στη FYROM, τον αδύναμο γεωπολιτικό κρίκο της Βαλκανικής. Προφανώς, θα συμβούν κι άλλα… χειρότερα!

Καταλύτης είναι η Τουρκία. Οι αντιφάσεις της είναι τέτοιες που καθιστούν αναπόφευκτη μια έκρηξη επέκτασης προς τη δύση. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο… είναι σχεδόν νομοτέλεια. Το κλείσιμο του πολιτικού δρόμου προς την Ε.Ε για τον «σουλτάνο» Ερντογάν δεν του αφήνει εναλλακτική. Ο πόλεµος αποτελεί συνέχεια της πολιτικής. Κι εκεί ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα.

Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Διότι η «Ευρώπη» που θα μας «τάιζε» και ταυτόχρονα θα «φύλαγε» τα σύνορά μας ως ευρωπαϊκά σύνορα δεν υπάρχει. Καλό ήταν όσο κράτησε το παραμύθι… και μαζί του οι ιδεολογίες του ειρηνιστικού ευδαιµονισµού – είτε φιλελεύθερης, είτε μαρξίζουσας απόχρωσης – που εμπέδωσε το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αναπαράγοντας επί δεκαετίες τον εαυτό του. Όλα αυτά ανήκουν πλέον στην ιστορία καθώς το πολιτικό παιχνίδι της μεταπολίτευσης μέσω του ευρωπαϊκού «αυτόματου πιλότου» έχει λάβει τέλος.

Ο μόνος τρόπος που είναι διαθέσιμος πλέον στην Ελλάδα για να παραμείνει μεταξύ των ισχυρών της Δύσης, αποδεικνύοντας εμπράκτως την υψηλή γεωπολιτική αξία της, είναι να αναλάβει συνειδητά να «καθαρίσει» (με) τον Ερντογάν.

Σε κάθε πόλεμο κερδίζει αυτός που έχει στρατηγική “survivor”!