Η ημέρα της γυναίκας σήμερα. Ενα τραγούδι για όλες. Του Ευριπίδη Μπίλλη

Σαν σήμερα προς το τέλος της δεκαετίας του 80 θέλησα να συμμετάσχω και να τιμήσω τη γυναίκα στη γιορτή που γινόταν στο μεγάλο χώρο του υπογείου του μεγάρου του ΟΤΕ στο Μαρούσι...

Στο μείον ένα όπως λεγόταν τότε. Minus eins ίσως σήμερα.

Στην εκδήλωση θα μετείχε και η παλιά μου υφισταμένη και τότε ευρωβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ η Άννα Καραμάνου. Που φεμινιστικός της στόχος και όνειρο της μέσω της από τότε "αντιρατσιστικής" ΕΕ, ήταν καταργήσει το άβατο του Αγίου Όρους. Δεν γνωρίζω αν επεδίωκε και κοινά κελιά για να περνούν καλύτερα οι μονάζοντες. 

Κατέβηκα λοιπόν στο μείον ένα του μεγάρου ΟΤΕ για την εκδήλωση και συναντήθηκα με την κυρία Καραμάνου η οποία έχουσα μάλλον καβαλήσει το ευρωβουλευτικό καλάμι χαιρέτισε εμένα τον κοινό θνητό, ολίγον τι αφ υψηλού. 
Εδώ θα ήθελα να παρατηρήσω ότι από όλους τους πολιτευθέντες συναδέλφους του ΟΤΕ εκείνος που διατήρησε πάντα την ευγένεια και τη συναδελφικότητα του ήταν ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος ο πριν λίγα χρόνια Πρόεδρος του ΙΚΑ. 

Αφού λοιπόν χαιρετιστήκαμε με την κ. Καραμάνου κάθισα σε μία καρέκλα γωνιακή για να παρακολουθήσω την τελετή. 
Δεν άντεξα όμως μέχρι το τέλος και έφυγα διακριτικά. Το τι βρίσιμο άκουσα εκείνη τη μέρα για το ανδρικό φύλο δεν περιγράφεται. Δεν ξέρω αν σε όλες τις αντίστοιχες τελετές γίνεται κάτι παρόμοιο.

Θέλοντας λοιπόν να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα εκείνης της μέρας και για να τιμήσουμε την Ελληνίδα γυναίκα, την καλύτερη του κόσμου, ας ακούσουμε το τραγούδι μιας ημέρας μιας  γυναίκας μια ευτυχισμένης εποχής με την Ελλάδα μας ελεύθερη. Αρχές της δεκαετίας του 80.

Tην μια μέρα της Μαίρης του Κηλαηδόνη με την Αφροδίτη Μάνου.

Ευριπίδης Μπίλλης