Οι πόρνες των μαζικών μέσων σε αγαστή σύμπνοια με τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Γράφει ο Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

Ποιόν υπηρετούν τα λεγόμενα μαζικά μέσα πληροφόρησης και οι πολιτικοί; Και ποιό είναι το αποτέλεσμα;

Στο άρθρο μου „Ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;„, που δημοσιεύθηκε εδώ στις 20.07.2011, ανέφερα αυτά που είπε για την „ανεξαρτησία του τύπου“ ο σκωτσέζος δημοσιογράφος John Swinton, αρχισυντάκτης της εφημερίδας „New York Times“, στο αποχαιρετιστήριο συμπόσιο που έγινε προς τιμήν του. Ο John Swinton είπε: «Κάτι τέτοιο σαν „ελεύθερος τύπος“ δεν υπάρχει και ούτε υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Κανείς από εσάς δεν θα τολμούσε να γράψει τη δική του γνώμη.... Και αν το κάνετε, δεν θα εκτυπωθεί ποτέ. Εμένα με πληρώνουν κάθε εβδομάδα, για να μήν γράφω την δική μου, ειλικρινή γνώμη, όπως και πολλούς απο σας. Και αν κάποιος έγραφε την ειλικρινή του γνώμη, την άλλη εβδομάδα θα βρισκόταν στο δρόμο. Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταστρέφουν την αλήθεια, να δυσφημούν, να προσκυνάνε στα πόδια του Μαμμωνά και να πουλάνε την πατρίδα τους για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί λοιπόν να τσουγκρίσουμε εδώ τα ποτήρια μας για έναν «ανεξάρτητο Τύπο“; Είμαστε εργαλεία και υποτελείς πλουσίων ανδρών που βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα. Είμαστε Καραγκιόζηδες, το ταλέντο και οι ικανότητές μας ανήκουν στους άλλους. Εμείς είμαστε πνευματικές πόρνες» (Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης: „Ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;„).

Αυτό ελέχθη πρίν περίπου 130 χρόνια (!) από τον αποχωρώντα αρχισυντάκτη της „New York Times“, της σιωνιστικής εφημερίδας που αποτελεί τον βηματοδότη ή το Ευαγγέλιο για τον τύπο της λεγόμενης Δύσης. Ο οποίος τύπος, μαζί με τα παρακλάδια του, το διαδίκτυο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο γνωστός συλλογικά ως ΜΜΕ, έχει τελευταία απαξιωθεί στην συνείδηση του κόσμου. „Εσείς είστε τα Fake News“, δήλωσε πρόσφατα ο Donald Trump για το CNN και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτό δεν είναι σωστό, μπροστά στην εκστρατεία που εξαπέλυσαν τα ΜΜΕ των ΗΠΑ εναντίον του και εναντίον της Ρωίας.

Εδώ στην Γερμανία ο τύπος ονομάσθηκε „Lügenprese“ („τύπος του ψεύδους“), ενώ σε διαδηλώσεις ή στο διαδίκτυο είναι ευρύτατα διαδεδομένο το „Lügenpresse halt die Fresse“ („τύπε του ψεύδους, βούλωσέ το“). Παρά ταύτα ο τύπος αυτός, τα λεγόμενα ΜΜΕ, στα οποία περιλαμβάνονται και οι τηλεοράσεις καθώς και οι ιστοσελίδες, εξακολουθούν να αποτελούν την λεγόμενη τετάρτη εξουσία, η οποία ρυθμίζει ή αν θέλετε απορυθμίζει τον εγκέφαλο του κόσμου, να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, να περνάει με το λάου λάου τις νέες σιωνιστικές ιδεολογίες για ανοιχτά σύνορα, νέους τρόπους συμβιώσεως, διάβρωση των οικογενειακών δεσμών, μεταβολή της φυλετικής σύνθεσης των κοινωνιών μέσω φυγάδων από την Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, ανοχή και στήριξη της απειθαρχίας, αποδοχή της ανομίας και του κοινωνικού χάους και καταβαράθρωση των οργάνων ασφαλείας του κράτους. Σκοπό των ΜΜΕ είναι η αγελοποίηση του κόσμου, η αποσταθεροποίηση και η αποσύνθεση ενός κράτους ή η αλλαγή καθεστώτος (regime change).

Παραδείγματα στην Ελλάδα πολλά. Η εκδίωξη του Βασιλέως Κωνσταντίνου, το λεγόμενο Πολυτεχνείο και η επάνοδος της Δημοκρατίας (και μαζί της του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου), η υπονόμευση της κυβέρνησης και η εκθρόνιση του Κώστα Καραμανλή, που συνοδεύθηκε από την ενθρόνιση του Αλέξη Τσίπρα στο ανώτατο βάθρο της ελληνικής πολιτικής, την κυβέρνηση. Σε όλες αυτές τις τόσο σημαντικές για τον τόπο μας περιπτώσεις, τα ΜΜΕ έπαιξαν έναν καταλυτικό ρόλο ως μεγάφωνα των αποφάσεων του Ιερατείου της αόρατης σιωνιστικής κυβέρνησης, που μετέδιδαν τα ΜΜΕ που έχει στη διάθεσή του, „New York Times“, CNN, BBC, Deutsche Welle, Die Zeit, Der Spiegel, τα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια όπως το δίκτυο της ARD στην Γερμανία και όλα τα μικρότερα. Και βέβαια τα ελληνικά αδελφάκια τους, που αναμασούν ή αναμεταδίδουν αυτολεξεί ότι πουν και γράφουν τα ΜΜΕ του δυτικού κέντρου.

Για την αόρατη αυτή κυβέρνηση, που στα γραπτά μου ονομάζω Ηγεμόνα και στην ουσία πρόκειται για την αόρατη Αυτοκρατορία του Σιωνισμού, που διοικείται από τους Rothschilds και μερικές ακόμη οικογένειες που προωθούν τα σχέδιά τους για την παγκοσμιοποίηση, παραπέμπω στο άρθρο Rothschilds Imperium -eine Hydra mit Millionen Köpfen und doppeltem Boden (Η Αυτοκρατορία των Rothschilds – Μία Λερναία Ύδρα με εκατομμύρια κεφάλια και διπλό υπόβαθρο) καθώς και στα πολλά άρθρα μου που έχουν δημοσιευθεί σ‘ αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, παράδειγμα το προαναφερθέν „Ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;„.

Τα κεφάλια αυτής της Λερναίας Ύδρας τρέφονται και αναπαράγονται με το χρήμα που αποφέρει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ιδίως το χρέος απόδάνεια και τα επιτόκια, με το οποίο ο Ηγεμόνας κρατά σε αιχμαλωσία όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και όλα τα κράτη του κόσμου. Το σύστημα αυτό λειτουργεί μέσω των κεντρικών τραπεζών των κρατών, που όμως υπακούουν στα κελεύσματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Bank for International Settlements (BIS) και μανιπουλάρονται από την Wall Street, την City of London, την Federal Reserve ή Fed/FED των ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Κέντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Για όποιον ακόμη δεν το κατάλαβε: Το επικρατούν χρηματοπιστωτικό σύστημα εκφράζει την γεωστρατηγική πολιτική της Αυτοκρατορίας του Ηγεμόνα. Και όποια χώρα προσπαθήσει να απεμπλακεί από το θανατηφόρο αγκάλιασμά του έχει το τέλος της Λιβύης του Καντάφι.

Με τον παρά μου, γαμώ και την κυρά μου. Και με τον παρά του ο Ηγεμόνας ελέγχει την πληροφορία, δηλαδή το σύμπλεγμα των Μέσων Ενημερώσεως, το άλλο φαρμακερό κεφάλι της Λερναίας αυτής Ύδρας. Πρόκειται για το πλύσιμο του εγκεφάλου μας ή τον έλεγχο του νου μας, που στην Ψυχολογία είναι γνωστός και ως μεταρρύθμιση της σκέψεως και γίνεται με έναν λεπτό και εκλεπτυσμένο τρόπο, που δεν γίνεται αντιληπτός από το άτομο.

Θεωρούμε τις πηγές, τους αρθρογράφους και τους δημοσιογράφους σαν φίλους ή ομοϊδεάτες και τα μέσα που δημοσιεύουν τα άρθρα τους ως αξιόπιστα και φιλικά, όπότε όχι μόνο δεν προβάλλουμε αντίσταση, αλλά τουναντίον τα δεχόμαστε, νομίζοντας ότι μας αντιπροσωπεύουν και θα μας ωφελήσουν. Σαν τέτοια μέσα να αναφέρω τα Reuters, AFP, Washington Post, New York Times, Financial Times Deutschland, Wall Street Journal,  Der Spiegel, Bild ή ZEIT, από τα οποία τα ελληνικά μέσα παίρνουν και αναμεταδίδουν τις πληροφορίες τους για το πως σκέφτονται οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ευρώπη για την Ελλάδα. Το δήθεν κύρος αυτών των μέσων μειώνει και αμβλύνει τους τυχόν ενδοιασμούς του θύματος και το καθιστά ευάλωτη σε οποιαδήποτε χειραγώγηση. Που μέχρι σήμερα έχει αποβεί καταστροφική για την πατρίδα μας.

Αν μέχρι πρότινος ήταν τα κλασσικά μέσα ενημερώσεως για την άλωση του ατόμου, σήμερα συμπληρώθηκαν από τα λεγόμενα κοινωνικά μέσα (Google, Facebook, Twitter και άλλα παρόμοια), το πιο φαρμακερό όπλο του Ηγεμόνα για την απόλυτη άλωση του ατόμου. Και επειδή τα „μέσα“ αυτά εμφανίζονται σαν φιλικά και οικεία, αποκτούν την εμπιστοσύνη του κάθε φουκαρά, που νομίζει, ότι μ‘ αυτά του δόθηκε επιτέλους η δυνατότητα, να πεί κι‘ αυτός την γνώμη του. Κούνια που τον (μας) κούναγε.

Με τον παρά του ο Ηγεμόνας αγοράζει όμως και διαφθείρει και εκείνους τους κενό- και φιλόδοξους συμπολίτες μας, που νομίζουν ότι έχουν την λύση για τα προβλήματα του τόπου, τους πολιτικούς. Γι‘ τους οποίους η Ίντιρα Γκάντι είπε: „Πρέπει να προσέχουμε τους υπουργούς, που χωρίς χρήμα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και τους υπουργούς, που με το χρήμα κάνουν τα πάντα.“ Και ο αποθανών Dieter Hildebrandt, γνωστός πολιτικός Kabarettist στην Γερμανία: „Η πολιτική είναι το πεδίο που επιτρέπει η οικονομία.“ Εν συντομία: Πολιτικά κόμματα, κινήματα και πολιτικοί χρηματοδοτούνται  από πολιεθνικές εταιρείες, δισεκατομμυριούχους σαν τον Σόρος, υπουργεία εξωτερικών ή διάφορα προγράμματα όπως είναι τα λεγόμενα αναπτυξιακά προγράμματα, για να κάνουν τη δουλειά του χρηματοδότη και όχι της πατρίδας τους. Και ο χρηματοδότης ανήκε σε κάθε περίπτωση σε κάποια βαθμίδα της Ιεραρχίας του Ηγεμόνα.

Θα φέρω τώρα δύο παραδείγματα από την ελληνική επικαιρότητα, για να δείξω, ότι αυτά που ανέφερα μέχρι τώρα – και που ίσως για πολλούς να ακούγονται κάπως θεωρητικά – είναι η γυμνή ελληνική πραγματικότητα. Αυτή, που δείχνει την Ελλάδα όπως είναι, ένα κρατίδιο χωρίς υπόσταση, που διευθύνεται (δεν λέω κυβερνάται, λέω διευθύνεται) από κάποιες ομάδες πολιτικών, που δεν έχουν ιδέα του τι τους γίνεται και ούτε είναι εις θέσιν να κανουν κάτι για τον τόπο. Διότι τους πολιτικούς αυτούς τους προώθησε ο Ηγεμόνας στην θέση που κατέλαβαν για να παίζουν τον ρόλο που τους ανετέθη στην εκάστοτε γεωστρατηγική πολιτική του και όχι για να πραγματοποιήσουν τις αλλοκοτιές ή τις θεωρητικές ιδέες περί σοσιαλισμού, κομμουνισμού ή αναρχίας που έχουν στη γκλάβα τους.

Παράδειγμα πρώτο: Εσω- και εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα. Όποιος νομίζει, ότι ο Κωνσταντινος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γιώργιος-Jeffrey Παπανδρέου ή ο Αλεξης Τσίπρας έγιναν Πρωθυπουργοί, γιατί εξελέγησαν από τον ελληνικό λαό, πλανάται πλάνην οικτράν. Τα πρόσωπα αυτά πρώτα τα εξέληξε ο Ηγεμόνας και μετα ο ελληνικός λαός. Όπως ο Ομπάμα ή ο Trump έγιναν Πρόεδροι των ΗΠΑ αφού πρώτα „εξετάσθηκαν“ και εγκρίθηκαν από το πανίσχυρο American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) του Ηγεμόνα, έτσι και οι Έλληνες Πρωθυπουργοί πρώτα „εξετάσθηκαν“ και εγκρίθηκαν από τις διάφορες οργανώσεις που ελέγχει ο Ηγεμόνας και μετά εξελέγησαν, ο Τσίπρας, φερ‘ ειπείν, έπρεπε πρώτα να περάσει από τις εξετάσεις του σιωνιστικού Brooking Institute της Νέας Υόρκης. Και μετά να περάσουν από το Τελ Αβίβ δηλώνοντας υποταγή στα κελέυσματά του, στα οποία περιλαμβάνεται και η „άδεια“ που δόθηκε στο Ισραήλ για τον συνέλεγχο του Αγαίου. Που μαζί με τα Μνημόνια που υπεγράφησαν για 99 έτη σημαίνει τον πλήρη εγκλωβισμό της Ελλάδος στην γεωστρατηγική πολιτική του Ηγεμόνα και την απώλεια μιας δυνατότητας, να κάνει μια σχετικά ανεξάρτητη πολιτική ανάμεσα στην „Δύση“ και την Ρωσία.

Να ξεκαθαρίσω εδώ, ακόμη μια φορά, μια πλάνη που επικρατεί στους δημοσιογράφους και στους διανοουμένους στην Ελλάδα. Πολλά βέλη εκτοξεύθηκαν – και εκτοξεύονται ακόμη – εναντίον της Γερμανίας, που θεωρείται υπεύθυνη για την οικονομική κατάντια της χώρας μας. Οι κατηγορίες αυτές είναι επιφανειακά σωστές, διότι, όντως, οι ελληνικές επιχειρήσεις, βιομηχανίες, υποδομές κ.λπ. έχουν αγορασθεί κυρίως από γερμανούς επιχειρηματίες. Είναι όμως οι γερμανικές επιχειρήσεις και οι γερμανικές τράπεζες γερμανικές ή ανήκουν στους λεγόμενους Aset Manager (Διαχειριστές Ενεργητικού) όπως είναι οι BlackRock, Vanguard Asset Management, State Street Global Advisors, Fidelity Investments, BNY Mellon Investment Management, J.P. Morgan Asset Management και άλλους; Με έδρα συνήθως την Wall Street και απόλυτα συνδεδεμένοι με την Αυτοκρατορία του Ηγεμόνα, της οποίας και αποτελούν συστατικό στοιχείο; Τα 80 τοις εκατό της Deutsche Bank, φερ‘ ειπείν, ανήκουν σε τέτοιους επενδυτές, τους οποίους ο πρώην προκαθήμενος του γερμανικού κόμματος  SPD, Franz Müntefering είχε ονομάσει ακρίδες, αυτές που κατατρώγουν τα πάντα και τις δραστηριότητές τους επιδρομή ακρίδων. Τις ίδιες περίπου αναλογίες με τους επενδυτές της Deutsche Bank παρουσίαζουν βέβαια και τα άλλα μεγάλα γερμανικά ονόματα όπως Bayer, Mercedes Benz, Siemens κ.λπ., που σημαίνει, ότι δεν είναι η Γερμανία υπεύθυνη για τα χάλια μας, αλλά ο σιωνιστικός Ηγεμόνας. Και αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ, μια ντε φάκτο αποικία του Ηγεμόνα. Παρά ταύτα, οι δύο αυτές χώρες έχουν επιλεγεί για να παίξουν στην γεωστρατηγική πολιτική του έναν καθοριστικό ρόλο, οι ΗΠΑ λόγω του στρατού της και η Γερμανία για την εύρωστη οικονομία της.

Η Ελλάδα με τα Μνημόνια θα βρίσκεται για 99 χρόνια υπό τον έλεγχο της λεγόμενης Τρόικας, δηλαδή των υπαλλήλων του Ηγεμόνα, που έχουν επιφορτισθεί με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις υποδομές, τον υπόγειο και υπουαλάσσιο πλούτο της, τα πάντα. Και οι ελληνικές κυβερνήσεις για 99 χρόνια θα πρέπει να ζητούν την έγκριση της Τρόικας, δηλαδή του Ηγεμόνα, προκειμένου να αποφασίσουν για οτιδήποτε αφορά την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της χώρας μας.

Υπάρχει κάποια ελπίδα, με την εκλογή του Donald Trump σαν Προέδρου των ΗΠΑ και των διακηρύξεών του για προσέγγιση με την Ρωσία, αποστασιοποίηση από την Ευρώπη και λιγότερους πολέμους των Αμερικανών στον κόσμο, να αλλάξει κάτι στην Ελλάδα προς το καλύτερο; Μάλλον όχι. Γιατί μια τέτοια αλλαγή θα ερχόταν σε αντίθεση με την πολιτική των συντηρητικών που αντιπροσωπεύουν τον Ηγεμόνα και την εχθρική στάση τους έναντι της Ρωσίας, με την οποίαν δεν θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια πολυπολική τάξη πραγμάτων στον κόσμο, γιατί αυτή θα ήταν κάθετα αντίθετη στα συμφέροντά τους, δηλαδή στα συμφέροντα του Ηγεμόνα αφεντικού τους.

Σήμερα η έγνοια του Ηγεμόνα είναι Ρωσία και η Κίνα. Μια σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ρωσία ή την Κίνα θα χρειασθεί τους δύο κλασσικούς κολλεκτιβισμούς ιησουιτικής λογικής, τον κομμουνισμό και τον φασισμό, που για την Ευρώπη θα είναι ένα είδος εθνικοσοσιαλιστικού κολλεκτιβισμού χιτλερικού τύπου, όπως αυτόν που βλέπουμε να αναδύεται στην Γερμανία (Alternative für Deutschland – AfD), την Γαλλία (Marine Le Pen), την Ολλανδία ή την Ελλάδα. Αυτό φαίνεται και από την εκλογή των δύο άμεσων συνεργατών του Trump: Ο Steve Bannon είναι ένας πολέμιος του Ηγεμόνα, ο Reince Priebus είναι ο άνθρωπος του Ηγεμόνα (βλέπε και το άρθρο μου Ο Donald Trump και ο Ηγεμόνας).

Μια αλλαγή παραδείγματος στον κόσμο και την Ελλάδα προϋποθέτει όμως μια αλλαγή περισσότερο στα κεφάλια μας, παρά στις τράπεζες, την αγορά και την κατανάλωση. Στο κέντρο της θα πρέπει να βρίσκεται η κατάργηση του συστήματος του πιστωτικού χρέους, το οποίο ταλαιπωρεί μια ανθρωπότητα περίπου 7,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Το άριστον: Ο αποδέκτης προϊόντων και υπηρεσιών να είναι εξ ίσου ευχαριστημένος με τον πάροχό τους.

Πηγή