ΣΠΟΡΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ. Της Μαίρης Καρά

Να' μαστε πάλι εδώ φίλοι μου μετά τις γιορταστικές μέρες σας, που γέμισαν τις μπαταρίες σας με λίγη έστω ευδαιμονία. Μα αρκεί για αντίδοτο στις αναταραχές, που σας επιφυλάσσουν οι πολιτικές εξελίξεις; Αν ζητάτε την γνώμη μου, θα σας απαντήσω με όση ειλικρίνεια με διακατέχει και με τις γνώσεις που παίρνω από ψηλά… όχι, δεν σας εξασφαλίζουν ΓΑΛΗΝΗ!

Χρειάζεστε άλλη μια ελπιδοφόρα δόση, για να "γλυκάνετε" τα συναισθήματά σας και να δυναμώσετε το πατριωτικό φρόνημά σας. Και με την εκτίμηση που τρέφω στους πατριωτικούς αγώνες και τον πόνο σας, να σας υπενθυμίσω, τα ριζωμένα καλά στοιχεία στην ψυχή σας, που οι ανάγκες της επιβίωσης, τα έκρυψε αναγκαστικά προσωρινά στα βάθη της ΜΝΗΜΗΣ ΣΑΣ...

Σαν ένα μόνιμα αιωρούμενο πλάσμα - που δεν ξεχνά και δεν κοιμάται ποτέ - διατηρώ προσεκτικά στην μνήμη μου τα Εθνικά σας θέματα. Κι αφού γιορτάσατε πάλι.. κατοχικά Χριστούγεννα, θέλω να σας πάω μια "βόλτα" στο παρελθόν σας, στις καλές εποχές, για να θυμηθείτε, πως γιορτάζατε τότε. Δεχτείτε το σαν μια προσφορά της φιλίας μου, για να γλυκάνω τις ΠΙΚΡΕΣ ΣΑΣ. 

Σας μεταφέρω νοερά πριν από κάποιες δεκαετίες, τότε που η χώρα σας δεν ήταν κάτω από ξένη κηδεμονία (ορατή) και την κυβερνούσαν πολιτικοί με ελληνοφανείς προθέσεις. Όχι πως νοιάζονταν για την πρόοδο της χώρας! Τα συμφέροντα και η… κονόμα είχαν για κίνητρα. Όμως η ελληνική κοινωνία δεν είχε λόγους να… υποψιάζεται, τι της ετοιμάζουν τα υπαλληλάκια των "Μεγάλων Δυνάμεων", που αποφάσιζαν για εκείνη ύπουλα και τόσο πρόθυμα εκτελούσαν τα υποτακτικά ΠΙΟΝΙΑ ΤΟΥΣ.

Τότε που ο λαός σας βγήκε (νικητής!) απ' τους ηρωικούς πολέμους (εντός και εκτός) μετρώντας τις πληγές του. Τότε που με περισσή πατριωτική έξαρση έστηνε το νέο Κράτος μέσα απ' τα ερείπια. Η ζωή επανήλθε στους προπολεμικούς ρυθμούς φορτωμένη με τις "συμμαχικές" οδηγίες κι ανέλαβε την ευθύνη της οικονομικής ανάκαμψης και της κρατικής προόδου… Η λαβωμένη κοινωνία απ' τις στερήσεις και τις κακουχίες της γερμανικής μπότας, με πίστη στα ΙΔΑΝΙΚΑ και στο πατριωτικό καθήκον, σήκωσε τα μανίκια κι άρχισε την ανασυγκρότηση τόσο για γεωγραφική Ανεξαρτησία όσο και σε Εθνική ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.    

  Περιπλανήθηκα στους δρόμους πόλεων και χωριών, για να καταγράψω σκηνές προσαρμογής του ταλαίπωρου λαού στα νέα δεδομένα. Οι κάτοικοι με αναπτερωμένο ηθικό πάσχιζαν για την επιβίωση, ευχαριστώντας τον Θεό για την Απελευθέρωση.  Κάθε Κυριακή οι  πιστοί πήγαιναν στην ευλογημένη εκκλησιά, για να λειτουργηθούν απ' τον Ορθόδοξο Ιερέα της ΕΝΟΡΙΑΣ.   

   Έβλεπα οικογένειες να μπαίνουν στην εκκλησία με σεβασμό και με γελαστά πρόσωπα. Οι άντρες με κουστούμι και γραβάτα, οι γυναίκες ντυμένες σεμνά με μακρύ φόρεμα, τα αγοράκια με κοντά παντελονάκια και κουρεμένα μαλλιά, τα κοριτσάκια με μακριά κοτσιδάκια, η γιαγιά με μαύρα και μαντίλα, ο παππούς με καπελάκι και μπαστουνάκι και φιλούσαν το χέρι του ΠΑΠΑ.

Ο θεσμός της οικογένειας ήταν το κύτταρο της κοινωνίας, γιατί τα παιδιά διδάσκονταν (το πρώτο σχολείο της ζωής τους) τις ηθικές ΑΞΙΕΣ και μέσα τους θεμελιώνονταν οι Αρχές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Οι προστατευτικοί γονείς με αγάπη κάλυπταν τις βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες των π

​​

αιδιών κι έτσι ένιωθαν ασφάλεια. Σ' αυτές τις βάσεις στηρίζονταν τα παιδιά κι εντάσσονταν ομαλά στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Η περιέργειά μ' έκανε να τρυπώσω στο σπίτι μιας τέτοιας οικογένειας, γιατί κατά βάθος ζήλευα κι επιθυμούσα να γευτώ χαρές γύρω απ' το κυριακάτικο τραπέζι. Η πρόθυμη μητέρα με την ποδιά μπήκε στην κουζίνα. Ο πατέρας ακόμα με την γραβάτα (σεβασμός στο γεύμα) ετοίμασε το τραπέζι και κάλεσε τους γονείς και τα παιδιά του να πάρουν τις θέσεις τους. Περίμεναν την μητέρα να σερβίρει πρώτα τα καλούδια της (σε μένα… τίποτα) και μετά να κάνουν την ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥΣ.      

Μετά το φαγητό οι γονείς έπαιρναν έναν υπνάκο και τα παιδιά με τους παππούδες στο τζάκι, για παραμυθένιες περιπλανήσεις… άκουγαν ωραία παραμύθια για μυθικούς ήρωες (φυσικά δεν μιλούσαν για μένα, αφού ήμουν ανύπαρκτο γι' αυτούς τότε…) κρεμασμένα απ' τα χείλη της γιαγιάς. Μα κι εμένα με συγκινούσε αυτή η εξαίσια οικογενειακή ΘΑΛΠΩΡΗ. 

Καθώς τους θαύμαζα να κινούνται με απόλυτη ηρεμία, ο νους μου πήγαινε στην σημερινή οικογένεια, που στερείται τέτοιες συγκινητικές εικόνες. Πόσοι από τους νεότερους δεν πρόλαβαν να την γνωρίσουν και πόσοι από σάς θυμούνται εκείνες τις καλές εποχές, με συγκίνηση κι ίσως με ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ! 

Σίγουρα πολλοί  από σας έχετε στο μυαλό σας αυτό το πρότυπο. Τότε που η οικογένεια μπορεί να ήταν φτωχή αλλά έκανε πολλά παιδιά, που αποτελούσαν το κέντρο της ζωής τους. Τότε που ακόμα στο σπίτι ζούσαν και οι παππούδες και συμμετείχαν στην ανατροφή των εγγονών. Μα κι αν αργότερα τους έστελναν στα γηροκομεία… η οικονομική ΚΡΙΣΗ τούς ανάγκασε, να τους φέρουν στο σπίτι… λόγω ΣΥΝΤΑΞΗΣ!

Έχετε αντιληφθεί, πως το σχέδιο διάλυσης της οικογένειας, βασίστηκε στην ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ, που σας καλλιέργησαν έντεχνα και την δεχτήκατε επιπόλαια; Ο μητρικός ρόλος εξασθένισε, όταν η ΓΥΝΑΙΚΑ προτίμησε την καριέρα απ' τον μητρικό της ρόλο. Οι  γονείς και οι δάσκαλοι αντικαταστάθηκαν απ' την εν πολλές αμαρτίες τηλεόραση και την ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας. Εξ' ου και η βλαβερή αύξηση των ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ!

Σήμερα τα σχολικά βιβλία παίζουν τον ρόλο του διαφθορέα των παιδικών ψυχών. Χάνεται μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων και οι γονείς… αλλού τυρβάζουν. Απορώ… γιατί αποποιηθήκατε το νόημα της οικογένειας; Γιατί απαρνηθήκατε τα ιερά και τα όσιά σας; Γιατί δεν αντισταθήκατε στις ξενόφερτες γυαλιστερές απολαύσεις; Σας έπεισαν πως θα είναι καλύτερη η ζωή σας με την παγκοσμιοποίηση; Σας πούλησαν όνειρο ΑΠΑΤΗΛΟ; 

Νομίζω πως τώρα, βιώνοντας υποχρεωτικά τις βλαβερές επιπτώσεις, που επέφερε στα κοινωνικά δεδομένα σας η επί τούτου σχεδιασμένη διάλυση της οικογένειας, προβληματίζεστε. Μετανιώσατε που πέσατε θύματα των τηλεοπτικών πειρασμών και μιμηθήκατε τον δυτικό τρόπο ζωής; Λυπάστε για την ηθική διαφθορά μέσα στην οποία σας έριξαν, οι πουλημένοι πολιτικοί σας, εκτελώντας τις εντολές των διεθνών ΑΦΕΝΤΑΔΩΝ ΤΟΥΣ;    

    Η επιλογή για την κόλαση που ζείτε είναι δική σας. Ξυπνήστε κι αγωνιστείτε για να πάρετε πάλι στα χέρια σας τις τύχες της Οικογένειας, της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας. Αρκετά ανεχτήκατε προδότες και διεφθαρμένα υποκείμενα στην Πολιτική και στην Εκκλησία. Η οικογένεια ήταν το τελευταίο οχυρό σας, για να υπερασπιστείτε την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και την ακεραιότητά σας σαν πολίτες. Ακόμα και το σποράκι σας που δεν είναι υπήκοος της Ελλάδας, πονάει για την χαμένη ΕΘΝΙΚΗ σας Ανεξαρτησία. Προετοιμάζεστε για την επερχόμενη λαίλαπα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ σας; Είστε πρόθυμοι να ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΙΤΕ;