Τα Χριστούγεννα της μιζέριας. Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδη

Η αλήθεια είναι πως φτάσαμε παραμονή Χριστουγέννων και δεν έχουμε και πολλά πολιτικά να πούμε. Δεν άλλαξε και κάτι δραματικό τις προηγούμενες μέρες, πέρα από τη συνειδητοποίηση πως το να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση, έως τον Ιανουάριο δηλαδή, είναι ένα εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο....

 Ανεξαρτήτως του ποιος φταίει, διότι φταίμε και εμείς, αλλά και το ΔΝΤ δεν αποφασίζει τι θέλει να κάνει, το συμπέρασμα είναι πως πάλι φαίνεται πως θα πέσουμε θύματα καθυστερήσεων, οπότε… καλή άνοιξη! Από εκεί και πέρα, όμως, μου φαίνεται πως πλέον τα λέμε μεταξύ μας. Ο κόσμος δεν θέλει να ακούει άλλα πολιτικά, ιδίως αυτές τις μέρες των γιορτών που όλοι ψάχνουν λίγο να ξεκουραστούν, να χαλαρώσουν και να αναδιαταχθούν σε φόντο γκρίζο όμως. ΔΝΤ, θεσμοί, Σόιμπλε, κυβέρνηση, Τσίπρας, Μητσοτάκης και άλλα τινά ακούγονται σε πολύ κόσμο παράταιρες έννοιες αυτές τις μέρες. Από την άλλη, όταν ο άλλος δεν μπορεί να πάρει ένα δώρο της προκοπής στα παιδιά του ή δεν έχει χρήματα για το τραπέζι των γιορτών, δεν τον ενδιαφέρει η υψηλή πολιτική.

Γι’ αυτό και οι παππούδες μας χάρηκαν με την καρδιά τους το επίδομα που έδωσε η κυβέρνηση. Δεν ξέχασαν πως τους έκοψε και αυτή χρήματα και μάλιστα πολλά και σε πολλούς, αλλά ένιωσαν πως μπορούν να πάρουν ένα δώρο στα εγγόνια τους, να πάρουν κάτι καλύτερο για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ίσως και κάτι μικρό γι’ αυτούς τους ίδιους. Συνεπώς, καταλαβαίνω κι εγώ πως και τα χρήματα θα μπορούσαν να έχουν δοθεί αλλού και θα μπορούσαν επίσης να μην έχουν δοθεί καθόλου, αλλά πιστέψτε με, οι βαθιές αναλύσεις των κοινωνικών δικτύων καθόλου δεν άγγιξαν πολλούς ηλικιωμένους.

Από εκεί και πέρα όμως και παρά την ανάσα των συνταξιούχων, η μιζέρια απλώνεται παντού και επικίνδυνα. Κάν’ τε μια βόλτα στην Αθήνα. Όχι σε στενάκια και δρόμους ξεχασμένους και μικρούς, αλλά στους μεγάλους δρόμους του κέντρου και, αν καταλάβετε πως έρχονται Χριστούγεννα, εγώ θα αλλάξω επάγγελμα. Ίσως και να μην βοηθούν οι μέρες που είναι εργάσιμες, μιας και τα Χριστούγεννα πέφτουν Κυριακή και τα γραφεία δεν κλείνουν έως και σήμερα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό ως εξήγηση. Νομίζω είναι πιο ακριβές κάτι που μου είπε μια φίλη: το λίπος, οικονομικό και ψυχικό, έχει αρχίσει να εξαντλείται, αν δεν έχει εξαντληθεί.

Ο κόσμος θα αγοράσει τα απολύτως απαραίτητα και στοιχειώδη, κυρίως μικρά δώρα και πράγματα για το εορταστικό τραπέζι.Αλλά, όλα λιτά, μετρημένα και χωρίς υπερβολές. Παράλληλα, η διάθεση είναι στα τάρταρα. Φαίνεται άλλωστε και από τη μηδενική αντίδραση στα όσα μας συμβαίνουν. Γίνονται κοσμογονικά πράγματα και ο κόσμος σαν παραιτημένος περιμένει στωικά τι θα έρθει μετά.

Οι αντοχές εξαντλήθηκαν, όλοι θέλουν με κάποιον τρόπο αυτή η εθνική εκκρεμότητα να τελειώνει, να τελειώνει αυτό το σισύφειο μαρτύριο που βιώνουμε. Μπαίνουμε στον όγδοο χρόνο κρίσης και προοπτική δεν διαφαίνεται, παρά τις προσδοκίες και τα ωραία λόγια των κυβερνώντων. Αλλά, οι εποχές που με ωραία λόγια έπειθες τον κόσμο έχουν περάσει. Τώρα, ο κόσμος περιμένει κάτι απτό, δεν το βλέπει και απογοητεύεται διαρκώς περισσότερο.

Δυστυχώς, όπως καταλάβατε, το χριστουγεννιάτικο πνεύμα δεν άγγιξε ιδιαίτερα αυτό το σημείωμα. Είναι όμως ίδιον της στήλης να βλέπει τα πράγματα ρεαλιστικά και όχι μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη. Τούτων δοθέντων, καλά Χριστούγεννα σε όλους. Και να προσπαθήσουμε να χαμογελάσουμε, όσο μπορούμε!