ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ Ή ΑΡΙΘΜΟΙ ΑΝΕΝΕΡΓΟΙ; Γράφει η Μαίρη Καρά

Είμαστε ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ με δικαιώματα στη ζωή ή μήπως οι πανούργοι κατακτητές μάς τα αφαίρεσαν; Μήπως μας κατέστησαν ασήμαντες μονάδες κι αντί για όνομα μας έδωσαν έναν ΑΡΙΘΜΟ;Μήπως παράγοντας ακριβό χρήμα με φτηνή εργασία, τους δίνουμε το δικαίωμα να διαγράφουν την ανθρώπινη υπόστασή μας; Μήπως ο απώτερος σκοπός τους είναι να μας αρπάξουν και την ψυχή μας κι όλους τους ελληνικούς θησαυρούς; Μήπως πατώντας στην άγνοιά μας, μάς αναγκάσουν να φυτοζωούμε σε ΦΑΡΜΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;
Ερωτήματα που γεννιόνται εύλογα πια στο μυαλό των σκεπτόμενων Ελλήνων μετά από επτά χρόνια… φαγούρα! Σα να' μαστε πρόβατα στην σφαγή μας θωρούν αφ' υψηλού οι κάθε είδους και… τέχνης εξουσιαστές, πιστεύοντας πως γι' αυτούς είναι το ΕΥ ΖΗΝ, ενώ για μας το ΖΗΝ και πολύ μας είναι....
Σιγά τώρα να μην έχει κι απαιτήσεις καλοζωίας ο αμαθής όχλος του λαουτζίκου… σκέφτονται κι ενεργούν ανάλογα. Αποφασίζουν ερήμην του λαού για τον… λαό, που απαθής αδημονεί για την αυτόματη ενεργοποίηση του ΑΡΘΡΟΥ 120. 
Γράφει η Μαίρη Καρά 
     Ζούμε σ’ έναν πλανήτη που δυστυχώς επικρατεί η βία τόσο η ορατή όσο και η αόρατη απ' τις σκιώδεις κυβερνήσεις. Οι πιο παλιές γενιές βίωσαν σκληρούς πολέμους, έθαψαν παιδιά, θρήνησαν αδέρφια στο κοντινό παρελθόν. Κι εμείς οι νεότεροι τις Εθνικές καταστροφές που έγραψαν ΙΣΤΟΡΙΑ, θεωρούμε πως είναι τα παράσημα, για τους αγώνες για την πατρίδα μας. Μήπως βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε ανώτερος λαός και πως αξίζουμε θαυμασμό άλλων λαών; Μήπως επαναπαυόμαστε στην περηφάνια μας για τους ένδοξουςΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ;
     Η σημερινή κατοχή της πατρίδας μας αποδεικνύει πως για δεκαετίες ζούσαμε μέσα σε μια θολωμένη εικόνα, την οποία τεχνηέντως οι διεθνείς τοκογλύφοι μας επέβαλλαν, για να μας αρπάξουν ό,τι καλύτερο διαθέτει ο ευλογημένος τόπος μας. Κι όχι μόνο τον υλικό του πλούτο αλλά και την πολιτιστική μας κληρονομιά, τα πνευματικά μας επιτεύγματα, την ένδοξη ιστορία μας και την καλή μας φήμη σαν χώρας. Κι αφού θα τους ανήκουν όλα (όπως σχεδιάζουν), θα έρθουν σαν αφέντες να εποικήσουν όλη την Επικράτεια, μα χωρίς τουςΕΛΛΗΝΕΣ!
     Η Ελληνική Φυλή θα αποτελεί είδος προς εξαφάνιση μετά τις ανελέητες επιθέσεις εναντίον της. Οι πολίτες θα διώκονται βάναυσα, εκτός απ' τους ραγιάδες που θα υποταχτούν στο σύστημα. Θα τους στερήσουν όμως την ανθρώπινη υπόστασή τους, μετατρέποντάς τους σε ΔΟΥΛΙΚΑ. Τα ονόματα θα τα αντικαταστήσουν με ΑΡΙΘΜΟ, τον οποίο θα προσθέτουν και θα αφαιρούν ανάλογα με τα κέρδη τους. Αυτά σχεδιάζουν για το μέλλον οι πειρατές της ΕΘΝΙΚΗΣ ύπαρξης των Ελλήνων… μα σίγουρα λογαριάζουν χωρίς τους ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΥΣΈλληνες πατριώτες, που τους περιμένουν πανέτοιμοι στην…ΕΛΛΑΔΑ!
     Η Αισιοδοξία για τον Έλληνα πάντα ήταν στάση ζωής κι απόλυτα συνειδητή επιλογή. Κι ας είναι δύσκολο να εστιάζει σ' αυτά που έχει κι όχι σ' αυτά που του λείπουν. Αρκεί να ξέρει να τιμά και να εκτιμά την ανθρώπινη και ΕΘΝΙΚΗ ανεξαρτησία του. Αρκεί να διαβιώνει με Αξιοπρέπεια και να αγωνίζεται για την Ελευθερία της πατρίδας του, ανάλογα με τις γνώσεις του και τα υπάρχοντα δεδομένα. Αρκεί να κοιτάζει το δάσος κι όχι το δέντρο, για να αποκτήσει πληρέστερη αντίληψη, χωρίς να χάνει την προσήλωσή του στο δέντρο. Αρκεί να παραβλέπει τις τάσεις της προπαγάνδας για αποδοχή τωνΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
     ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ θα είναι, αν ελπίζει πως τα γεγονότα που αφορούν την ΖΩΗ του, θα έχουν θετική έκβαση. Αν δηλαδή προσδοκά ευνοϊκή κατάληξη των ενδιαφερόντων του, άσχετα αν απρόβλεπτα δυσμενή γεγονότα, τον υποχρεώνουν να αναπροσδιορίζει τις απόψεις του. Πρέπει να ατενίζει την ζωή με πίστη και με γνώμονα, πως και οι θετικές  και οι αρνητικές εξελίξεις είναι Νόμος της Ζωής. Προς το συμφέρον του είναι να λειτουργεί σε όλα με ΜΕΤΡΟ και να τα δέχεται με ψυχραιμία,  εξασφαλίζοντας συνετά την ψυχολογική τουΙΣΟΡΡΟΠΙΑ.
     Δική του η απόφαση αν θέλει να ζει στην ΑΛΗΘΕΙΑ της πατρίδας ή στο ψέμα της ΦΑΡΜΑΣ. Ίσως η Αλήθεια να τρομάζει τους τυράννους, που συνωμοτικά την κρύβουν. Ίσως να βρίσκεται στον δρόμο, που ακόμα δεν περπάτησαν οι πολίτες… ίσως πρέπει να την γνωρίσουν διαβαίνοντάς τον… γιατί πιο σπουδαίο είναι το ταξίδι απ' τον προορισμό... κι ο προορισμός γίνεται ομορφότερος, όσο πιο δύσκολο είναι το ταξίδι κι ακόμα ομορφότερος, όταν τον δρόμο αυτό τον διαβούν όλοι μαζί οι πολίτες αδελφωμένοι κι ΕΝΩΜΕΝΟΙ.