ΤΣΙΠΡΑΣ: ΥΠΕΓΡΑΨΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3 ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ EUROBANK KAI ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ. Κατάλαβες, χάπατο ψηφοφόρε του Τσίπρα;

Την Πέμπτη το μεσημέρι στις 30 Ιουλίου ο Τσίπρας έδωσε μία συνέντευξη στο ραδιόφωνο του Ρ/Σ «105,5 Στο Κόκκινο» στο δημοσιογράφο Κώστα Αρβανίτη.  Την συνέντευξη μπορεί να την διαβάσει κανείς ολόκληρη, στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού:...

http://www.primeminister.gov.gr/2015/07/30/13907 ή να την ακούσει εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=MTfye4wM3hY

Το περιεχόμενο της συνέντευξης πέρασε στα ψηλά των εφημερίδων. 

Σ' αυτή όμως υπάρχει η είδηση της χρονιάς, πως ο  Τσίπρας υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο για να σωθούν η EUROBANK και η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ!

Με ένα tweet του, λίγες μέρες πιο πριν, ο πρόεδρος της Eurobank, Νίκος Καραμούζης, απευθύνει έκκληση προς τον πρωθυπουργό να προστατεύσει την χώρα.

«Την ύστατη ώρα άκου μόνο την συνείδησή σου, στάθμισε τα δεδομένα, προστάτευσε την χώρα. Ο λαός θα σε ευγνωμονεί κ η ιστορία θα σε δικαιώσει».

Ο Τσίπρας όταν ήταν μικρός, είχε βγάλει τα λαρύγγια του, να φωνάζει:«ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».

Τελικά μετά από χρόνια, την ύστατη ώρα, άλλαξε στρατόπεδο, «προστάτευσε τη χώρα», δηλαδή τις τράπεζες, οι οποίες τον ευγνωμονούν. Η ιστορία πρόκειται να γράψει με πολύ μεγάλα γράμματα το όνομά του.

Το επίμαχο τμήμα της συνέντευξης είναι το παρακάτω:

.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:  Το περιμένατε το αποτέλεσμα (για το δημοψήφισμα), ότι θα ήταν τόσο μεγάλο το εύρος της νίκης του «ΟΧΙ»;

 

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: 

 Ομολογώ ότι μέχρι την Τετάρτη είχα την αίσθηση ότι θα είναι μία πολύ αμφίρροπη μάχη.  Από την Πέμπτη και μετά, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θα κερδίσει το «ΟΧΙ» και την Παρασκευή ολοκλήρωσα αυτή την άποψη με τη μεγάλη συγκέντρωση.

ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:  Όντως, ήταν εντυπωσιακή.

 

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: 

Και νομίζω ότι σ' αυτό έπαιξε και σημαντικό ρόλο η διαβεβαίωση που έδινα στον ελληνικό λαό ότι δεν παίζω «κορώνα-γράμματα» την ανθρωπιστική καταστροφή, ότι δεν παίζω «κορώνα-γράμματα» την επιβίωση της χώρας και των λαϊκών στρωμάτων.  

Ότι δεν πρόκειται να παίξω «κορώνα-γράμματα» εγώ, ως Πρωθυπουργός, το αν οι συμπολίτες μας που έχουν τον μόχθο  μιας ολόκληρης ζωής αποταμιεύσεις στις ελληνικές Τράπεζες και δεν φρόντισαν να βγάλουν τα λεφτά τους, να τα πάνε στα στρώματα ή στις Τράπεζες του εξωτερικού, θα χάσουν έναντι των πονηρών που τα έβγαλαν.

ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:  Θα έχαναν ποσοστό;  Θέλω να το ξέρω αυτό.  Στο τραπέζι έπεσε το θέμα, δηλαδή, των καταθέσεων σοβαρά και σε τί ποσοστό;

 

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ:  

Κύριε Αρβανίτη, στο τραπέζι έπεσαν πολλές φορές πολλά τρομοκρατικά σενάρια. Το πραγματικό, όμως, σενάριο ήταν το εξής: 

Ήξερα την ώρα που επί 17 ώρες έδινα αυτή τη μάχη μόνος και με σκληρούς όρους, ότι αν έκανα αυτό που έλεγε η καρδιά μου, να σηκωθώ να τα βροντήξω και να φύγω, την ίδια μέρα θα έπεφταν τα τραπεζικά καταστήματα των ελληνικών Τραπεζών στο εξωτερικό. 

Μιλάμε για ένα ενεργητικό 7 δις ευρώ, πάνω από 450 καταστήματα, γύρω στους 40.000 εργαζόμενους, (FINANZ BANK στην Τουρκία, τραπεζικά καταστήματα στη Σερβία, στη FYROM, στη Βαλκανική και Κεντρική Ευρώπη).  Και σε 48 ώρες θα τελείωνε η ρευστότητα, έστω και αυτών των 60 ευρώ ημερησίως, αυτό θα ήταν το λιγότερο. 

Το σημαντικότερο ήταν ότι σε 48 ώρες, την Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αποφάσιζε το επιπλέον κούρεμα των collaterals των ελληνικών Τραπεζών, ενδεχομένως και την απαίτηση των δανείων που είχαν δοθεί. 

Πράγμα που θα σήμαινε αρχικά την κατάρρευση της EUROBANK, ακολούθως ενδεχομένως και της ΕΘΝΙΚΗΣ και ίσως στην πορεία και του συνόλου των Τραπεζών.  Δηλαδή, δεν υπήρχε θέμα κουρέματος, υπήρχε θέμα κατάρρευσης.

ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:  Σαφές.

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ:  Κατάρρευση θα σήμαινε όχι ότι θα κουρεύονταν οι αποταμιεύσεις, αλλά δεν θα υπήρχαν αποταμιεύσεις.  

Συνεπώς, ήξερα πάρα πολύ καλά και παρ' όλα αυτά, έδωσα αυτή τη μάχη, προσπαθώντας να συμβιβάσω τη λογική με την επιθυμία - και η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρήθηκαν και οι εταίροι μας επί 17 ώρες - γνωρίζοντας ότι εάν θα φύγω, μάλλον θα ξαναγυρνούσα ίσως και με δυσμενέστερους όρους.  

Αλλά ήμουν σε ένα δίλημμα για το τί πρέπει να κάνω, δεδομένου ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη έλεγε "this is a coup", είχε γίνει πρώτο hashtag παγκοσμίως. 

Άρα, από τη μια ήταν η λογική και από την άλλη το πολιτικό αισθητήριο, το πώς μπορεί να χειριστεί κανείς τα πράγματα.  Δύσκολες αποφάσεις.  

Σε τελική ανάλυση, όμως, θεωρώ ότι το να επικρατήσει στην τελική απόφαση το αίσθημα της προστασίας των λαϊκών στρωμάτων και της χώρας και της Αριστεράς, από μία αντεκδίκηση σκληρή που ενδεχομένως να κατέστρεφε πολιτικά την Ευρώπη, αλλά θα κατέστρεφε οικονομικά την Ελλάδα, όχι πολιτικά, ήταν μία ορθή επιλογή, ήταν μία πολιτική επιλογή ευθύνης.