Πόλεμος ΚΑΙ εκ των "εσω" ΕΣΤΙΑ: Λιτος βιος και νεοι Φοροι. Δυσάρεστες ἐκπλήξεις περιμένουν τούς Ἕλληνες

Στό εὔστοχο ἄρθρο του ὑπό τόν τίτλο «Ἀντιφιλελεύθερες θέσεις περί λιτοῦ βίου», ὁ κ. Ἀθαν. Παπανδρόπουλος ἀνέπτυξε τήν ἰδεολογική πτυχή τῆς δηλώσεως τοῦ νέου ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν κ. Γ. Βαρουφάκη περί «λιτοῦ βίου». Ὅτι, δηλαδή, ἡ κατανάλωσις καί ἡ ἱκανοποίησις τῶν ἀναγκῶν τῶν πολιτῶν ἀποτελεῖ τήν βάση ἐπί τῆς ὁποίας κινοῦνται καί ἀνα-

πτύσσονται οἱ ἐλεύθερες οἰκονομίες. Ἀντίθετα, στίς οἰκονομίες πού τελοῦν ὑπό τόν ἀσφυκτικό ἔλεγχο τοῦ κράτους, οἱ καταναλωτικές ἀνάγκες τῶν πολιτῶν συμπιέζονται στά αὐστηρῶς ἀπαραίτητα. Ὑπενθύμισε μάλιστα ὁ ἀρθρογράφος τῆς «Ἑστίας» ὅτι στήν Ρουμανία τοῦ Τσαουσέσκου εἶχε ἐπιβληθεῖ ἀνώτατο ὅριο ἡμερησίας καταναλώσεως 2.800 θερμί-

δων γιά κάθε πολίτη, ὑποτίθεται «γιά τό καλό του»...

Ἡ ἄλλη πτυχή τοῦ θέματος «λιτός βίος» ἀνάγεται στήν νομιμότητα. Ὅτι δηλαδή, ἀφ’ ἧς στιγμῆς κάποιος πολίτης ἔχει κερδίσει τά χρήματά του μέ νόμιμο τρόπο καί ἔχει φορολο-

γηθεῖ γιά αὐτά, εἶναι δικαίωμά του νά τά ξοδέψει ὅπως θέλει, πάντοτε μέσα στά πλαίσια τῆς νομιμότητος. Αὐτό δέν τό ἀκούσαμε ἀπό τόν κ. Ὑπουργό, οὔτε ἀπό ἄλλα στελέχη τοῦ Σύριζα.

Καί φοβούμεθα ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός σύντομα θά βρεθεῖ πρό λίαν δυσαρέστων ἐκπλήξεων. Κυρίως δέ οἱ ἀνήκοντες στόν ἀστικό κόσμο, πού μέ μεγάλη ἐλαφρότητα ἔδωσαν τήν ψῆφο

τους σέ ἕνα κόμμα τῆς μαρξιστικῆς Ἀριστερᾶς, μόνο καί μόνο γιά νά ἐκδικηθοῦν τό πολιτικό σύστημα γιά τά δεινά πού τούς ἐπεσώρευσε μέχρι τώρα. Ἄραγε πῶς θά αἰσθανθοῦν ὅσοι ψή-

φισαν Σύριζα ὡς ἀντίδραση γιά τούς φόρους πού πλήρωσαν ἐπί Κυβερνήσεως Σαμαρᾶ, ὅταν ἐξαπολυθεῖ ἡ νέα φορολογική ἐπιδρομή ἐπί τοῦ συνόλου –ὅπως προαναγγέλλεται– τῆς

κινητῆς καί ἀκινήτου περιουσίας τους;

Στήν χώρα μας ἔχει δημιουργηθεῖ τά τελευταῖα χρόνια μία τάξις «νεοπτωχῶν». Πρόκειται κυρίως γιά «νοικοκυραίους», οἱ ὁποῖοι εἶδαν τούς κόπους μιᾶς ζωῆς νά ἐξανεμίζονται. Καί τούς συνέβη αὐτό ὄχι ἐπειδή ὁ βίος τους δέν ἦταν «λιτός». Κάθε ἄλλο. Συνέβη διότι τό κράτος στό ὁποῖο ἀνήκουν δέν εἶναι λιτό. Ἐκεῖνο ἦταν καί παραμένει σπάταλο, ἐκεῖνο διασπαθίζει τούς πόρους πού εἰσπράττει ἀπό τούς φόρους καί τά εὐρωπαϊκά κονδύλια, ἐκεῖνο ὑπερ-

χρεώθηκε καί ἐκεῖνο ἐν τέλει ἐπτώχευσε, παρασύροντας καί τούς πολίτες στήν οἰκονομική καταστροφή. Σέ ὅλους αὐτούς πού ὑπέστησαν τά δεινά τοῦ κρατισμοῦ, ὁ Σύριζα δέν πρόκειται νά προσφέρει τίποτε. Ὡς αὐθεντικό μαρξιστικό κόμμα ἀδιαφορεῖ γιά τό ἄν κάποιοι ἔχασαν τήν περιουσία τους. Τούς λέει, πολύ ἁπλά, ὅτι τώρα πρέπει νά συνηθίσουν στόν «λιτό βίο». Καί εἶναι ἕτοιμος νά τούς  πάρει ὅ,τι τούς ἀπέμεινε μέ πρόσθετες φορολογίες, ὥστε

τό παμφάγο κράτος νά συνεχίσει τίς σπατάλες του.

Τό ἄν κάποιος δημιούργησε τήν περιουσία του νόμιμα καί καταβάλλοντας πάντοτε αὐτό πού τοῦ ἀναλογοῦσε στό κοινωνικό σύνολο, θεωρεῖται δευτερεῦον. Ἀρκεῖ ὅτι ἔχει. Καί μέσα στά πλαίσια τοῦ «λιτοῦ βίου», πρέπει νά παύσει νά ξοδεύει. Τό κράτος θά τόν ταράξει μέ φόρους, ὥστε νά τοῦ περιορίσει τήν δυνατότητα νά ξοδεύει. Εἶναι ἡ ἀκριβῶς ἀντίθετη φιλοσοφία ἀπό αὐτήν πού κυριάρχησε στά φιλελεύθερα καθεστῶτα καί τά ὁδήγησε σέ θεαματiκή ἀνάπτυξη. Στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, πεμπτουσία τοῦ συστήματος εἶναι ἡ νομιμότης καί ἡ ἐφαρμογή τοῦ νόμου (the rule of law). Ὑπάρχει κράτος δικαίου, μέσα στό ὁποῖο ἐνυπάρχει πλήρης προστασία τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἰδιωτικῆς περιουσίας. Ὁ πολίτης ἐπιτρέπεται

νά κάνει ὅ,τι θέλει μέσα στά πλαίσια τῆς νομιμότητος.Αὐτός ὁρίζει τόν τρόπο ζωῆς του. Κανένας δέν τοῦ ἐπιβάλλει νά εἶναι ὁ βίος του λιτός.

Στήν Ἑλλάδα ὅμως, ἡ ἔννοια τῆς νομιμότητος ἔρχεται σέ δεύτερη μοίρα. Καί πάντως γιά τά κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς. Τό κομμουνιστικό κόμμα ἔχει κατ΄ ἐπανάληψιν διακηρύξει τήν «ἀνυπακοή» σέ νόμους πού δέν τοῦ ἀρέσουν. Ἀνάλογες θέσεις ἔχουμε ἀκούσει καί ἀπό τόν Σύριζα. Θυμηθεῖτε τήν στάση του στό κίνημα «δέν πληρώνω» καί σέ ἄλλες ἐκδηλώσεις αὐτοδικίας. Ὡς ἀξιωματική Ἀντιπολίτευσις, ὁ Σύριζα δέν ἔπαυσε νά ὑπονομεύει μέ θεμιτά καί ἀθέμιτα μέσα –νόμιμα καί παράνομα– τήν πολιτική τῆς δημοκρατικά ἐκλεγμένης Κυβερνήσεως Σαμαρᾶ. Δεῖγμα καί αὐτό τοῦ πόσο δέν σέβεται τήν νομιμότητα. Γι’ αὐτόν προ-

έχει ἡ κατάλυσις τοῦ ἀστικοῦ οἰκοδομήματος πού δημιουργήθηκε στήν μεταπολεμική Ἑλλάδα, μέ τεράστιους κόπους καί στερήσεις τῶν πολιτῶν της. Κυρίαρχο σύνθημά του

εἶναι ἡ ἀνατροπή. Ἀνατροπή τοῦ τρόπου ζωῆς στόν ὁποῖο ἔχουν συνηθίσει οἱ Ἕλληνες. Σήμερα μᾶς λένε περί «λιτοῦ βίου», αὔριο ποιός ξέρει τί ἄλλο θά μᾶς ποῦν.

Στίς ἐλεύθερες οἰκονομίες, ὑπάρχει ἕνας δείκτης πού ἀποτελεῖ τό βαρόμετρο τῆς οἰκονομίας. Εἶναι ὁ δείκτης καταναλωτικῆς ἐμπιστοσύνης (consumers’ confidence index).

Ὅταν ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη, οἱ πολίτες ἔχουν διάθεση νά καταναλώσουν, ὁπότε αὐξάνεται ἡ ζήτησις καί κατ’ ἐπέκτασιν ἡ παραγωγή γιά νά καλυφθεῖ ἡ ζήτησις. Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀνάπτυξις καί δημιουργοῦνται θέσεις ἐργασίας. Στήν Ἑλλάδα μέ τό 1,3 ἑκατομμύριο ἀνέργων, ἡ νέα Κυβέρνησις φιλοδοξεῖ νά δημιουργήσει ἀνάπτυξη καί θέσεις ἐργασίας διά τοῦ «λιτοῦ βίου». Ἄραγε δέν καταλαβαίνουν ὅτι ἄν οἱ ἄνθρωποι παύσουν νά ξοδεύουν, θά ἔχουμε περαι-

τέρω ὕφεση καί ἀκόμη μεγαλύτερη ἀνεργία;