Επιτέλους να ανασάνουμε λίγο σαν άνθρωποι... Ψόφο βαθύ και κακό στα ...κοράκια που γάμ@σαν τις ψυχές μας αυτή τη πενταετία.

Έχω την αίσθηση ότι σιγά σιγά ξυπνάμε όλοι από ένα σοκ. 

Έχω την αίσθηση ότι πολύ λίγο έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τί έχει συμβεί.

Έχω την αίσθηση ότι ακόμη και όσοι αντισταθήκαμε στο παραμύθι που τρώγαμε, δεν σημαίνει ότι δεν το τρώγαμε, δεν σημαίνει ότι δεν το εσωτερικεύαμε, δεν σημαίνει ότι δεν το δεχόμασταν ως αληθινό.

Έχω την αίσθηση ότι μαθαίνοντας να ζούμε σε ένα καθεστώς αδιάλειπτης τρομοκράτησης, είμαστε ακόμη καχύποπτοι απέναντι σε οτιδήποτε δεν φαντάζει δυσοίωνο και εσχατολογικό. 

Ψόφο βαθύ και κακό στα ...κοράκια που γάμ@σαν τις ψυχές μας αυτή τη πενταετία....

Και δεν αναφέρομαι εδώ στις πολιτικές που επιβλήθηκαν, οσοδήποτε άθλιες κι αν ήταν, αλλά στους ισοπεδωτικούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να καταστεί δυνατή η επιβολή των πολιτικών αυτών.

Ψόφο βαθύ και κακό στα κοράκια που γάμησαν τις ψυχές μας αυτή τη πενταετία.

Επιτέλους να ανασάνουμε λίγο σαν άνθρωποι, επιτέλους να σκεφτούμε ότι δικαιούμαστε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας και το μέλλον μας σαν κάτι διαφορετικό από κολαστήριο.

Οτιδήποτε έρχεται να αντικαταστήσει ένα τέτοιου μεγέθους ψυχολογικό κακό, δεν μπορεί παρά νομοτελειακά να είναι απείρως καλύτερο

Κουράστηκα να φοβάμαι το ακόμη μεγαλύτερο κακό που μπορεί να καιροφυλακτεί.

Δεν υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο κακό, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει μεγαλύτερο κακό από αυτό το ανηλεές τσάκισμα του ηθικού και αυτή την ασταμάτητη εκπαίδευση στην υποτέλεια και την αναξιοπρέπεια, δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό μπροστά.

Μπροστά υπάρχει πια μια κάποια ελπίδα, υπάρχει δειλά δειλά η απεξάρτηση από το σοκ, υπάρχει πια το τέλος ενός εφιάλτη. 

old-boy