Ἡ Λερναία Ὕδρα τῆς Ἀριστερᾶς. Γράφει ὁ Τηλέμαχος Μαρᾶτος

«Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι ὁ ἐμφύλιος δέν τελείωσε…», μοῦ εἶπε φίλος γιατρός, κατά τήν διάρκεια ἐξετάσεως.

«Δέν ἤτανε ἐμφύλιος,» εἶπα. Ἡ ἔνστασίς του ἁπλῶς ἀπεδείκνυε τήν θέση μου. (Δηλαδή, πρέπει νά λέμε «ἐμφύλιος» γιά νά μήν τούς προκαλοῦμε.) Ἀντί μακροσκελῶν ἐπιχειρημάτων, τά ὁποῖα κανείς δέν ἀκούει ἀλλά ἁπλῶς περιμένει τήν σειρά του νά μιλήσει, ἀνέφερα πολύ πρόσφατο ἐπεισόδιο στό Εὐρωκοινοβούλιο. Μόλις προχθές, δύο Ἕλληνες εὐρωβουλευτές, ὄρθιοι, διαμαρτυρόντουσαν ὠρυόμενοι. Ὁ λόγος; Μέ ἱερά ἀγανάκτηση ἔλεγαν ὅτι ἕνα ψήφισμα τῆς εὐρωβουλῆς προσέβαλε τήν …Σοβιετική Ἕνωση!...

 Ὄχι. Ὁ ἀνταρτοπόλεμος, ἤ συμμοριτοπόλεμος (κατά την ὁρολογία τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως τῆς ἐποχῆς) πράγματι τελείωσε πρό πολλοῦ. Καί χάσαμε. Πρώτη ἀπόδειξις ἡ διαγραφή τοῦ ὅρου ἀπό τά ἔντυπα, μαζί μέ τά ὀνόματα «Γράμμος» καί «Βίτσι» ἀπό τό Μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου. Κατόπιν ἀπαιτήσεως τοῦ «Καπετάν Γιώτη». Προσωπικῶς ὑπευθύνου γιά τήν σφαγή τραυματιῶν κ.λπ.

Πῶς νά πεῖς στά παιδιά ἡρώων πού ἔπεσαν στόν Γράμμο ἤ στό Βίτσι ὅτι σκοτώθηκαν σέ μία …ἐμφύλια διαμάχη! Ἕνα εἶδος μεγάλου τσακωμοῦ, σάν τά ἔκτροπα ὀπαδῶν ὁμάδων ποδοσφαίρου. Ὅπου καί οἱ δύο ἔχουν τό δίκιο τους. Καλύτερα νά τά ξεχάσουμε. Περασμένα ξεχασμένα.

Δέν πρόκειται γιά, ἄσκοπη, ἀναμόχλευση παθῶν. Την στιγμή πού γράφονται αὐτές οἱ γραμμές, ἡ κυβέρνηση τῆς παρατάξεως τῶν …νικητῶν, διακινδυνεύει τήν ὁμαλή ἐξέλιξη τῆς διαδικασίας ἐξόδου τῆς Ἑλλάδος ἀπό την κρίση. Διακινδυνεύει τήν ἔγκριση τοῦ «Eurogoup» δηλαδή, γιά νά ὑπερασπισθεῖ μέχρις ἐσχάτων –ἀλλά κυριολεκτικῶς μέχρις ἐσχάτων– τίς «κόκκινες γραμμές». Ἀπό ὅ,τι καταλαβαίνω ἀπό συζητήσεις μέ Εὐρωπαίους (χωρίς εἰσαγωγικά) ἡ ὑπομονή τῶν δανειστῶν μας ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα ὅρια. Τό εἶδος τῶν συζητήσεων παρομοιάζεται μέ «διαπραγματεύσεις» ἀποίκων μέ ἰθαγενεῖς, τήν ἐποχή τῶν ἐξερευνήσεων, ὅταν κανείς δέν ἤξερε τήν γλώσσα τοῦ ἄλλου. Δέν ὑπερβάλλω.

Ἡ πρώτη «κόκκινη γραμμή» πού ἐξοργίζει (ἐμφανῶς) ἐμένα, εἶναι τό δικαίωμα Συνδικάτου νά κηρύξει ἀπεργία. Κανείς φιλελεύθερος, σκεπτόμενος, ἄνθρωπος δέν διαμφισβητεῖ το δικαίωμα ἐργατῶν καί ὑπαλλήλων νά ἀπεργήσουν, ὁμαδικῶς. Ἐφ’ ὅσον ὅμως τό ἀποφασίσει ἡ πλειοψηφία τῶν μελῶν τοῦ

συλλογικοῦ τους ὀργάνου –τοῦ Συνδικάτου. Αὐτονόητο. Το πραγματικά δημοκρατικό δικαίωμα τῆς πλειοψηφίας. Ἡ «κόκκινη γραμμή» τῆς κυβερνήσεως –τό ἔσχατο σημεῖο τῶν ὑποχωρήσεών της– εἶναι ὅτι: «πλειοψηφία δεν εἶναι ἡ πλειονότης τῶν ἐγγεγραμμένων. Πλειοψηφία θεωρεῖται ἡ πλειοψηφία τῶν παρόντων σέ Γενική Συνέλευση». (Ἡ ἐπανάληψις τῆς λέξεως «πλειοψηφία» εἶναι ἐσκεμμένη».) Ἔστω καί ἄν ἡ Γ.Σ. ἀποτελεῖται ἀπό …τρεῖς ἐπαγγελματίες ἐργατοπατέρες. Δέν εἶναι ὑπερβολή. Συμβαίνει κατά σύστημα. Αὐτό θά ὑπερασπισθοῦμε, (οἱ «νικητές») μέ νύχια καί μέ δόντια. Τήν διαιώνιση τῆς ἐκμεταλλεύσεως καί τοῦ ἐκβιασμοῦ τῆς χώρας ἀπό μία δράκα εἰδικῶν κομματικῶν κομπιναδόρων.

Αὐτοί, πού κατά σύστημα «προάγονται» σε διοικητικές θέσεις Τραπεζῶν καί ἄλλων ὀργανισμῶν, πρίν γ

νουν βουλευτές καί ὑπουργοί. Ἀλλά πάντοτε πλούσιοι, εἰς ὑγείαν τῶν ἐργατῶν πού δέν ρωτήθηκαν ποτέ.

Βεβαίως λέγεται ὅτι θά περιορισθοῦν οἱ «…Συνδικαλιστικές Ἄδειες»! Μεγάλη παραχώρησις! Ἀλλά ἄδειες ἀπό τί; Ἀπό ποιά ἐργασία; Ὑποθετικές, σάν τούς βαθμούς τῶν κομματικοποιημένων φοιτητῶν, βάσει τῶν ὁποίων παίρνουν πτυχία καί ἄδεια ἐξασκήσεως ἐπαγγέλματος. Ὅπως πασίγνωστοι πολιτικοί. (Ἄν ὑπῆρχε Θεία δίκη θά ὑποχρέωνε τούς ψηφοφόρους τους νά θεραπεύουν τά δόντια τους καί νά κατασκευάζουν τά σπίτια τους ἀπό αὐτούς τούς δημοκρατικούς καί προοδευτικούς πτυχιούχους…).

«Ἱερό» τό δικαίωμα τῆς ἀπεργίας. (Ἐφ’ ὅσον ὁ ἐργοδότης δέν εἶναι ἀριστερός, ἐννοεῖται– ὁπότε τό δικαίωμα χάνει κάτι ἀπό τήν ἱερότητά του.) Τό δικαίωμα στήν ἐργασία ὅμως …παίζεται. Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἑρμηνεία τῆς ὁμάδος «περιφρούρησης». Ἡ ὁμάδα αὐτή δέν ἀποτελεῖται ἀποκλειστικῶς ἀπό ἐργάτες τῆς ἐν λόγω ἐπιχειρήσεως. Ἀπόπειρα ἐλέγχου τῆς ταυτότητος τῶν «φρουρῶν», οὔτε κάν ἐπιχειρεῖται.

Τό δικαίωμα ἑνός ἐπιχειρηματία νά κλείσει τό μαγαζί του (lock-out) –ἐάν ἡ λειτουργία του ἔγινε ἀδύνατη, καί ἡ ζωή του ἔγινε ἀφόρητη ἀπό τίς «κινητοποιήσεις», δέν ἔχει καμμία ἱερότητα. Πρέπει νά χρεωκοπήσει, μέχρι ἐκπλειστηριασμοῦ. Μετά θά λαμβάνει ἐπίδομα «κόκκινης γραμμῆς».

Ἐνδεικτικά καί ἐπιλεκτικά ἐπέλεξα τά πιό ἐξόφθαλμα παραδείγματα τρομοκρατήσεως τῆς χώρας ἀπό τήν Λερναία Ὕδρα τῆς ἀριστερᾶς, πού πάντοτε καραδοκεῖ γιά να χτυπήσει σέ κάθε εὐκαιρία. Πότε ἀπό ἀριστερά καί πότε ἀπό ἀριστερότερα.

Πρό ἐτῶν κυκλοφόρησε ἕνα βιβλίο: «Εὐτυχῶς χάσαμε,σύντροφοι…» Ἔχω νέα γιά σᾶς, σύντροφοι. Δέν χάσατε.