Πολυτεχνείου «ἀξία» Γ.Κ.Στεφανακης

Ι. Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 1942. Φοβερή ἔκρηξη συγκλόνισε τήν Ἀθήνα. Καί τόν κόσμο ὁλόκληρο (!!!). Εἶχε ἀνατιναχθεῖ τό κτίριο πού στέγαζε τήν ΕΣΠΟ (Ἐθνικοσοσιαλιστική Πατριωτική Ὀργάνωση) ἐπί τῆς γωνίας τῶν ὁδῶν Πατησίων καί Γλάδστωνος. Τό κτίριο ἐξαφανίσθηκε. Ὑπό τά ἐρείπιά του θανατώθηκαν 43 Γερμανοί καί 27 ἡμεδαποί συνεργάτες τους. Ἐπί πλέον: τραυματίσθηκαν 27 μέλη τῆς προδοτικῆς ὀργάνωσης καί τρεῖς Γερμανοί ὁπλίτες. Ὑπῆρξε ἡ μεγαλύτερη, ἕως τότε, ἐπιχείρηση δολιοφθορᾶς σ΄ ὅλη τήν κατεχόμενη Εὐρώπη (!!!). Ὀργάνωση  ὀλιγομελής ἑλλήνων πατριωτῶν διατράνωσε ἀνυπότακτο τό ἐθνικό φρόνημα. Ἐπέφερε στίς δυνάμεις κατοχῆς φθορά μεγαλύτερη ἀπ΄ ὅ,τι τό ἄθροισμα ὅλων τῶν λοιπῶν ἀντιστασιακῶν   ὀργανώσεων, ἕως τότε (!!!). Ἡ ΕΣΠΟ ἐξουθενώθηκε....

Οὐδεμία ὑπολογίσιμη φιλοναζιστική στρατιωτικοπολιτική κίνηση σχηματίσθηκε ἐφ΄ ἑξῆς. Ἡ Ἑλλάς ἀνεδείχθη ὡς τό κατεκτημένο κράτος, τό λιγώτερο συνεργασθέν μέ τίς δυνάμεις τοῦ Ἄξονος.

ΙΙ. Τό κατόρθωμα πέτυχε ἡ ΠΕΑΝ (Πανελλήνια Ἕνωση Ἀγωνιζομένων Νέων), ὀργάνωση μή κομμουνιστική. Ἡ ἀριστερά φρύαξε. Ἀντιφατικά: Καί καταδίκασε τό ἐγχεί-ρημα ὡς προβοκάτσια. Καί, ἔπειτα, προσπάθησε νά τό οἰκειοποιηθεῖ (!!!). Συνεπεία προδοσίας, συνελήφθησαν καί θανατώθηκαν ἐξαιρετικοί ἀγωνιστές (Κ. Περρίκος, Θαν. Σκούρας, Ι. Κατεβάτης, Δημ. Λόης, Δ. Παπαδόπου λος). Ἐκ τῶν μελῶν τῆς ΠΕΑΝ ἡ Ἰουλία Μπίμπα φαίνεται πώς εἶναι ὁ τελευταῖος ἄνθρωπος στήν Εὐρώπη πού ἐκτελέσθηκε μέ ἀποκεφαλισμό «διά πελέκεως». Ἡ κα-κουργία φέρεται τελεσθεῖσα στήν Γερμανία λίγο πρό τῆς ὁλοκληρωτικῆς συντριβῆς τοῦ ναζισμοῦ (!!!).

ΙΙΙ. Ὁ Γεώργ. Παπαδόπουλος προσωποποίησε τήν ἐξουσία ἐπί δικτατορίας τῆς 21.4.67. Κατ΄ Ὀκτώβριο 1973 ἀποφάσισε «πολιτικοποίηση» τοῦ καθεστῶτος. Ἀνέθεσε τό ἔργο στόν Σπ. Μαρκεζίνη. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του, συνέβησαν τά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου. Δηλα-

δή, ὁ ἐγκλεισμός ἀντιφρονούντων στά κτίρια τοῦ Ἱδρύματος. Καί ἡ ἐκεῖθεν μετάδοση ἀντιδικτατορικῶν μηνυμάτων μέ χρήση ραδιοφωνικοῦ πομποῦ. Ἠχεῖ στήν μνήμη πολλῶν ζωηρά τό σῆμα: «Ἐδῶ Πολυτεχνεῖο». Ἡ συγκυρία ὑπῆρξε εὐνοϊκή γιά τήν μαζικοποίηση τῆς κίνησης. Ὁ Μαρκεζίνης ἔκρινε πώς ἄμεση καί βίαια καταστολή θ΄ ἀναιροῦσε στήν οὐσία ὅ,τι τό ἐπιδιωκόμενο. Ἄρα θά συνιστοῦσε (καί) προσωπική του ἀποτυχία. Ἔτσι ἐξωστικά μέτρα δέν λήφθηκαν. Συνακό-

λουθα ἡ λαϊκή ἀγανάκτηση ἀπό τήν ἕως τότε δικτατορία βρῆκε διέξοδο. Χιλιάδες πολίτες περνοῦσαν διαρκῶς ἀπό τόν χῶρο τοῦ Πολυτεχνείου, σ΄ ἐκδήλωση ἀντιεξουσιαστικοῦ φρονήματος. Ὅσο οἱ ἐκδηλώσεις μαζικοποιοῦνταν, τόσο ἀποσαρθρωνόταν ἡ αὐ θεντία τοῦ δικτατορικοῦ κράτους. Σ΄ ἀντίδραση, τήν 25.11.1 73, ὁ ταξίαρχος Ἰωαννίδης ἀνέτρεψε τόν Πα-

παδόπουλο, συνακόλουθα, καί τόν Μαρκεζίνη. Μέ χρήση τεθωρακισμένων ἔγινε εἰσβολή στό Πολυτεχνεῖο καί ἐκκένωση τῶν χώρων. Ἀνάλογα ἀντιδικτατορικά συμβάντα ἔτσι –βιαίως–

εἶχαν ἀντιμετωπισθεῖ (καί) τήν 3.11.68, κατά τήν κηδεία τοῦ Γεωργ. Παπανδρέου. Ὁ Γεώργ. Παπαδόπουλος, τότε, εἶχε ὑπάρξει κατασταλτικά ἀποτελεσματικός. Ὅ,τι διαφοροποιεῖ τίς δύο παραπλήσιες καταστάσεις ἔγκειται στήν (ἀποτυχοῦσα) προσπάθεια πολιτικοποίησης Μαρκεζίνη. Ὁ

ἴδιος ἀνέλαβε τόν κίνδυνο ἀνοχῆς ἐκδηλώσεων ἐναντίον του. Ὑπέστη καί τίς συνέπειες μέ τήν καθαίρεσή του.

IV. Εἶναι ὀξύμωρο. Οὐδείς θυμᾶται τήν μεγάλη σημασία καί θυσία τῆς ΕΣΠΟ. Χιλιάδες συνθηματολογοῦν ἐτησίως γιά τό Πολυτεχνεῖο. Ἡ ἀριστερά «καπελώνει» τόν ἀστικό πολιτικό κόσμο. Τόν καθιστᾶ οὐραγό καί ἐπικοινωνιακό της θύμα. Ἡ ἑλληνική ἱστορία θά ἦταν φτωχή ἐάν, ὡς κορυφαία στιγμή της, εἶχε ἐκείνη τοῦ Πολυτεχνείου.

Δέν εἶναι ἡ ἱστορική βαρύτης πού κρατᾶ τό γεγονός ἐπίκαιρο. Εἶναι μόνον ἡ κομματική του ἐκμετάλλευση ἀπό τήν Ἀριστερά.

Γ.Κ.Στεφανακης