ΑΠΟΨΗ. Σαββατιανά. Τοῦ Τηλέμαχου Μαράτου. (Που ΔΕΝ συμφωνούμε βεβαίως)

Έχω ἀκούσει ὅτι σέ μερικά κτήρια στό Ἰσραήλ, κατ’ ἀπαίτησιν φανατικῶν ὀρθοδόξων Ἑβραίων, τό ἀσανσέρ δουλεύει ἀσταμάτητα, εἰκοσιτέσσερεις ὧρες κάθε Σάββατο. Εἶναι ἔτσι προγραμματισμένο ὥστε σταματάει σέ κάθε ὄροφο, νά ἀνοίγουν οἱ πόρτες καί ἔπειτα ἀπό λίγο ξανακλείνουν καί προχωράει πρός τόν ἑπόμενο ὄροφο γιά νά ἐπαναληφθεῖ τό ἴδιο, ἀσχέτως ἐάν ὑπάρχει ἐπιβάτης ἤ ὄχι. Τοῦτο οὕτως ὥστε, ναί μέν νά εἶναι δυνατή ἡ πρόσβασις σέ κάθε ὄροφο, χωρίς ὅμως νά χρειασθεῖ νά πατήσει κανείς τό κουμπί τοῦ προορισμοῦ του.  Αὐτό θά συνιστοῦσε «ἐργασία», ἀπηγορευμένη τό Σάββατο.  Στίς γειτονιές τῶν φανατικῶν ὀρθοδόξων λιθοβολοῦν αὐτοκίνητα πού κυκλοφοροῦν τό Σάββατο....

Γνωρίζω ὅτι στήν Νέα Ὑόρκη σέ κατοικίες ὑπερὀρθοδόξων Ἑβραίων ὑπάρχουν οἰκιακές συσκευές με χρονοδιακόπτη πού ἀποκαλοῦν «χριστιανούς» μέ την ὑποτιμητική λέξη: ≪Goyim≫. Ἐπί παραδείγματι, μία καφετιέρα γεμίζεται καφέ καί νερό τήν Παρασκευή και εἶναι ρυθμισμένη νά ἀνάψει τό πρωί τοῦ Σαββάτου, οὕτως ὥστε νά μήν χρειαστεῖ νά πατήσει κανείς τό κουμπί τό Σάββατο, πού θά ἦταν ἁμαρτία.

Αὐτά ἦρθαν στόν νοῦ μου ὅταν ἄκουσα τίς δοξασίες τοῦ Συμβουλίου Τῆς Ἐπικρατείας περί τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Θά ἀκολουθήσει πιστεύω ἀπαγόρευσις τῆς κοπῆς τῶν νυχιῶν Τετάρτη καί Παρασκευή καί ἡ πλύσις τῆς κεφαλῆς τήν Κυριακή, σύμφωνα μέ τήν λαϊκή δοξασία.

Ἀξιοπερίεργο εἶναι πάντως πῶς οἱ ἐπιταγές τοῦ ΣτΕ γιά τήν συμπεριφορά τῶν πολιτῶν –δίκην ποιμενικοῦ σκύλου πού ὁδηγεῖ τά κοπάδια στό μαντρί– πῶς συμπίπτουν ἀπολύτως μέ τίς δοξασίες τῆς σέχτας τῶν φανατικῶν ὑπερ-ὀρθοδόξων Ἑβραίων