Αν τα παρακάτω -ΕΓΓΡΑΦΑ- δεν είναι προδοσία, τότε η λέξη προδοσία μάλλον έχει χάσει το νόημά της. Όταν οι Έλληνες μάθουν την ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ, θα κτίσουν μια νέα Πατρίδα, χωρίς τα προδοτικά μιάσματα....
Όπως είχαμε δει εδώ, στις 25/06/1943 οι κομμουνιστές είχαν υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με τους Αλβανούς και Γιουγκοσλάβους ομοϊδεάτες τους.
Αυτό συμπεριλάμβανε ανθελληνικές προδοτικές αναφορές που είχαν να κάνουν κυρίως με το μακεδονικό ζήτημα, αλλά και έθετε τις βάσεις για την δημιουργία κοινού βαλκανικού στρατηγείου των κομμουνιστών ανταρτών.
Τελικώς, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, το συγκεκριμένο σύμφωνο ακυρώθηκε όσον αφορά την συγκρότηση βαλκανικού στρατηγείου και το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ υπέγραψε στις 05/07/1943 το σύμφωνο των εθνικών ομάδων με το οποίο ετέθη μαζί με τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ υπό τις διαταγές του Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής.
Οι προδοτικές θέσεις όμως του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ για τα εθνικά θέματα δεν άλλαξαν στο ελάχιστο.
Μερικές μέρες μετά στις 09/07/1943, το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ εξέδωσε την παρακάτω διαταγή:
"Η Χη Μεραρχία του ΕΛΑΣ" του Σαράντη Πρωτόπαπα-Κικίτσα, σελ.170-1
Πριν τα όποια σχόλια, πρέπει να τονιστεί ότι η γνησιότητα της διαταγής δεν αμφισβητείται.
Άλλωστε δημοσιεύτηκε από τον ελασίτη καπετάνιο Κικίτσα.
Όπως βλέπουμε, η ηγεσία του ΕΛΑΣ μετέθετε μεν εις το μέλλον την δημιουργία βαλκανικού γενικού στρατηγείου (αφού πλέον είχε αποφασιστεί η ίδρυση του Κοινού Γενικού Στρατηγείου των ανταρτών στο οποίο συμμετείχαν και ο ΕΔΕΣ, η ΕΚΚΑ και η βρετανική στρατιωτική αποστολή), αλλά προέτρεπε τα τοπικά αρχηγεία του ΕΛΑΣ να συνεργάζονται στενά με Αλβανούς και Γιουγκοσλάβους κομμουνιστές αντάρτες.
Η συνεργασία αυτή πήρε σάρκα και οστά όπως είδαμε π.χ. εδώ με την συγκρότηση τουΑπελευθερωτικού Μετώπου Τσαμουριάς και την έκκληση του Βελουχιώτη προς τους Αλβανούς κομμουνιστές για στήριξη του ΕΛΑΣ στον αγώνα του κατά του Ζέρβα.
Διαβάζοντας προσεκτικότερα την παραπάνω διαταγή, βλέπουμε ότι:
α) Γίνεται ξεκάθαρη αναφορά σε Τσαμουριά και όχι σε Θεσπρωτία, Ιωάννινα ή γενικότερα΄Ηπειρο, υιοθετώντας έτσι την αλβανική σοβινιστική φρασεολογία που στρεφόταν και στρέφεται κατά της Ελλάδας.
β) Αποφεύγεται η χρήση του όρου Βόρειος Ήπειρος και μιλάει μόνο για Κορυτσά και Αργυρόκαστρο, δίχως την παραμικρή αναφορά στην εκεί ελληνική μειονότητα. Προφανώς οι ελασίτες είχαν θέσει σε δεύτερη μοίρα τα δικαιώματα των βορειοηπειρωτών, εν αντιθέσει με αυτά των ανθέλληνων Τσάμηδων...
γ) Χρησιμοποιεί τον όρο "σλαβόφωνοι Μακεδόνες" ως εθνικό -και όχι ως τοπικό- προσδιορισμό εφόσον τον παραλληλίζει με τους όρους "Έλληνες" και "Αλβανοί" που είναι σαφώς εθνικοί προσδιορισμοί.
Αυτό το επίσημο έγγραφο δείχνει ότι ο δήθεν πατριωτικός ΕΛΑΣ που διατεινόταν πως έκανε "εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα", ουσιαστικά έστρωνε το χαλί στις αλυτρωτικές διαθέσεις των Αλβανών για την "Τσαμουριά" και στους λίγους αυτονομιστές σλαβόφωνους που επιθυμούσαν την απόσχισή της Μακεδονίας απ΄την κυρίως Ελλάδα.
Αν τα παραπάνω δεν είναι προδοσία, τότε η λέξη προδοσία μάλλον έχει χάσει το νόημά της.
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_19.html
Αυτό συμπεριλάμβανε ανθελληνικές προδοτικές αναφορές που είχαν να κάνουν κυρίως με το μακεδονικό ζήτημα, αλλά και έθετε τις βάσεις για την δημιουργία κοινού βαλκανικού στρατηγείου των κομμουνιστών ανταρτών.
Τελικώς, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, το συγκεκριμένο σύμφωνο ακυρώθηκε όσον αφορά την συγκρότηση βαλκανικού στρατηγείου και το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ υπέγραψε στις 05/07/1943 το σύμφωνο των εθνικών ομάδων με το οποίο ετέθη μαζί με τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ υπό τις διαταγές του Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής.
Οι προδοτικές θέσεις όμως του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ για τα εθνικά θέματα δεν άλλαξαν στο ελάχιστο.
Μερικές μέρες μετά στις 09/07/1943, το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ εξέδωσε την παρακάτω διαταγή:
Πριν τα όποια σχόλια, πρέπει να τονιστεί ότι η γνησιότητα της διαταγής δεν αμφισβητείται.
Άλλωστε δημοσιεύτηκε από τον ελασίτη καπετάνιο Κικίτσα.
Όπως βλέπουμε, η ηγεσία του ΕΛΑΣ μετέθετε μεν εις το μέλλον την δημιουργία βαλκανικού γενικού στρατηγείου (αφού πλέον είχε αποφασιστεί η ίδρυση του Κοινού Γενικού Στρατηγείου των ανταρτών στο οποίο συμμετείχαν και ο ΕΔΕΣ, η ΕΚΚΑ και η βρετανική στρατιωτική αποστολή), αλλά προέτρεπε τα τοπικά αρχηγεία του ΕΛΑΣ να συνεργάζονται στενά με Αλβανούς και Γιουγκοσλάβους κομμουνιστές αντάρτες.
Η συνεργασία αυτή πήρε σάρκα και οστά όπως είδαμε π.χ. εδώ με την συγκρότηση τουΑπελευθερωτικού Μετώπου Τσαμουριάς και την έκκληση του Βελουχιώτη προς τους Αλβανούς κομμουνιστές για στήριξη του ΕΛΑΣ στον αγώνα του κατά του Ζέρβα.
Διαβάζοντας προσεκτικότερα την παραπάνω διαταγή, βλέπουμε ότι:
α) Γίνεται ξεκάθαρη αναφορά σε Τσαμουριά και όχι σε Θεσπρωτία, Ιωάννινα ή γενικότερα΄Ηπειρο, υιοθετώντας έτσι την αλβανική σοβινιστική φρασεολογία που στρεφόταν και στρέφεται κατά της Ελλάδας.
β) Αποφεύγεται η χρήση του όρου Βόρειος Ήπειρος και μιλάει μόνο για Κορυτσά και Αργυρόκαστρο, δίχως την παραμικρή αναφορά στην εκεί ελληνική μειονότητα. Προφανώς οι ελασίτες είχαν θέσει σε δεύτερη μοίρα τα δικαιώματα των βορειοηπειρωτών, εν αντιθέσει με αυτά των ανθέλληνων Τσάμηδων...
γ) Χρησιμοποιεί τον όρο "σλαβόφωνοι Μακεδόνες" ως εθνικό -και όχι ως τοπικό- προσδιορισμό εφόσον τον παραλληλίζει με τους όρους "Έλληνες" και "Αλβανοί" που είναι σαφώς εθνικοί προσδιορισμοί.
Αυτό το επίσημο έγγραφο δείχνει ότι ο δήθεν πατριωτικός ΕΛΑΣ που διατεινόταν πως έκανε "εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα", ουσιαστικά έστρωνε το χαλί στις αλυτρωτικές διαθέσεις των Αλβανών για την "Τσαμουριά" και στους λίγους αυτονομιστές σλαβόφωνους που επιθυμούσαν την απόσχισή της Μακεδονίας απ΄την κυρίως Ελλάδα.
Αν τα παραπάνω δεν είναι προδοσία, τότε η λέξη προδοσία μάλλον έχει χάσει το νόημά της.
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_19.html
Αναρτήσεις
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή