Ποιος κινδυνεύει περισσότερο: Κυβέρνηση ή καταθέσεις;

1) Ποιος κινδυνεύει περισσότερο: Κυβέρνηση ή καταθέσεις;
Η κυβέρνηση έδωσε πρόσβαση στο Υπουργείο των Οικονομικών να κάνει κατασχέσεις καταθέσεων για  περιπτώσεις ληξιπρόθεσμων χρεών...
Το ίδιο ισχύει και για δήμους και άλλες υπηρεσίες ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος....
Αναφέρθηκε μάλιστα το περιστατικό δήμου που ζήτησε το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού για ένα χρέος μερικών ευρώ στο δημοτικό νεκροταφείο.
Το σκηνικό μοιάζει με το να έχει δώσει κάποιος τα κλειδιά του θαλάμου ενεργοποίησης πυρηνικής βόμβας στην παρακείμενη παιδική χαρά της γειτονιάς.  Από τύχη μόνο μπορεί να αποφύγουμε ένα «πυρηνικό» ατύχημα...
Ήδη, έχουν ανοίξει 80.000 καταθετικοί  λογαριασμοί και οι αιτήσεις αυξάνονται με το ρυθμό που αυξάνονται τα ληξιπρόθεσμα.  Το ίδιο όμως φαίνεται πως συμβαίνει και με τις αποσύρσεις καταθέσεων.
Το Σεπτέμβριο οι καταθέσεις στις τράπεζες μειώθηκαν κατά ένα δισ. ευρώ,  δεν βλέπω γιατί το ποσό αυτό τον Οκτώβριο  θα πρέπει να είναι μικρότερο...
Η μείωση των καταθέσεων αποδίδεται στις αναλήψεις για πληρωμές φόρων αλλά και στο φόβο της κατάσχεσης...
Η κυβέρνηση προκειμένου να εισπράξει ψίχουλα ρισκάρει να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου μιας  τραπεζικής κατάρρευσης που θα προκληθεί από μαζική φυγή καταθέσεων.

Ήδη, μετά την χρεοκοπία της χώρας περί τα 80 δισ. ευρώ, το ένα τρίτο του συνόλου των καταθέσεων έχουν φύγει από τις ελληνικές τράπεζες, αναζητώντας αλλού ασφαλέστερα καταφύγια.

Η ελληνική οικονομία εξ αιτίας και αυτού του γεγονότος υποχρηματοδοτείται και λιμοκτονεί με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για κρατικά έσοδα, ανεργία, κοινωνική ένταση.

Οι φοροφυγάδες
Κάποιος που φοροδιαφεύγει συστηματικά και μεγάλα ποσά αλλά έχει φροντίσει να μεταφέρει το όφελος από αυτή τη διαδικασία στο εξωτερικό ή το έχει θάψει στον κήπο μπορεί να κοιμάται ήσυχος.

Εν αντιθέσει με κάποιον άλλον που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή φόρων και χαρατσιών γιατί μειώθηκε το εισόδημά του, αλλά διαθέτει μια κατάθεση μερικών χιλιάδων στην τράπεζα, για μια ανάγκη ή για να καλύψει τις σπουδές των παιδιών που φοιτούν σε κάποια άλλη πόλη ή στο εξωτερικό.

Καταστολή
Η κυβέρνηση πιστεύει πως η φοροδιαφυγή είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με την καταστολή...

Πιστεύει, πως οι Έλληνες φοροδιαφεύγουν (αυτό κατά ένα μέρος είναι αλήθεια, σε σύγκριση με άλλους λαούς της Ευρώπης οι Έλληνες πληρώνουν συνολικά λιγότερους φόρους) και πως με την καταστολή (κατασχέσεις καταθέσεων, δημεύσεις ακινήτων σε δόσεις) μπορεί να διορθώσει την κατάσταση.

Στις δημοκρατικές κοινωνίες η φορολογία  έχει την έννοια της αναδιανομής ενός μέρος του εισοδήματος και κυρίως της ανταπόδοσης μέσω δημόσιων υπηρεσιών.

Ασφάλεια, υγεία, παιδεία, πλαίσιο επιχειρηματικής και επαγγελματικής δραστηριότητας κ.α. Το ελληνικό κράτος πιστεύει πως προσφέρει ικανοποιητικές υπηρεσίες σε κάποιον από τους παραπάνω τομείς;

Φορολογία χωρίς ανταπόδοση είναι κλοπή και ληστεία. Κανείς δεν κάθεται να τον ληστεύουν στον αιώνα τον άπαντα...

Η φορολογία στην Ελλάδα δεν έχει σαν στόχο την αναδιανομή του πλούτου ή την ανταπόδοση μέσω δημοσίων υπηρεσιών. Ο στόχος της φορολογίας κατά κύριο λόγο είναι η πληρωμή συντάξεων, πολλές από τις οποίες έχουν δοθεί με πελατειακά κριτήρια και η συντήρηση αργόμισθων πελατών των κομμάτων της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και ο παράνομος πλουτισμός δημόσιων λειτουργών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.

Δεν αρκεί η καταστολή μέσω της δήμευσης ακινήτων  και η πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς για να μειωθεί η φοροδιαφυγή, χρειάζονται κίνητρα, και κυρίως  ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και κράτους.

Τα κίνητρα
Ένα βασικό κίνητρο είναι οι φόροι να είναι λογικοί έτσι κάποιος να μην έχει μεγαλύτερο κίνητρο να φοροδιαφεύγει από το να τους πληρώνει. Καθένας, αν για μια εργασία 100 ευρώ καλείται να πληρώσει φόρους και κρατήσεις 70 ευρώ θα ρισκάρει να παρανομήσει.

Ένα άλλο βασικό κίνητρο είναι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός να  είναι έντιμος, να μην εκβιάζει και εξωθεί τους πολίτες στη φοροδιαφυγή προς ίδιον όφελος των μελών του. Π.χ. Το περίφημο σύστημα 4-4-2...

Το τελευταίο κίνητρο είναι όπως είπαμε παραπάνω η ανταποδοτικότητα των φόρων. Όταν πηγαίνει κάποιος στο νοσοκομείο να ξέρει πως δεν χρειάζεται να πληρώσει φακελάκι και πως το δημόσιο σχολείο αρκεί και δεν χρειάζεται φροντιστήριο.

Η κυβέρνηση χωρίς να αναδιοργανώσει μετά τη χρεοκοπία τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό που είναι από τους πλέον διαφθαρμένους του δημοσίου (αλλά και του πολιτισμένου κόσμου) και ως εκ τούτου να διευρύνει τη φορολογική βάση επιχειρεί να αυξήσει τα έσοδα από φόρους από τα ίδια «υποζύγια».

Κατάσχοντας καταθέσεις το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι η φυγή των καταθέσεων και έτσι να δημιουργήσει πρόβλημα στις τράπεζες και την ιδιωτική οικονομία. Επί της ουσίας μειώνει τα μελλοντικά έσοδα και υποδαυλίζει την κοινωνική ένταση και επαναφέρει στον ορίζοντα την πιθανότητα κατάρρευσης και ανεξέλεγκτων πολιτικών εξελίξεων.

2) Οι «ταύροι» τρέφονται από την ανησυχία...
Οι ξένοι συνεχίζουν να εισρέουν στο ελληνικό χρηματιστήριο και δεν διαφαίνεται λόγος αντιστροφής της τάσης με βάση τα δεδομένα που έχουν λάβει την απόφαση εισόδου στην Ελλάδα.

Μόνο κάποια ανατροπή του σχεδίου που χαράχτηκε πριν ένα χρόνο μπορεί να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα.

Κυβέρνηση, Ευρωζώνη, ΕΚΤ και ΔΝΤ  έχουν ξεκινήσει την  διαπραγμάτευση για την επόμενη δόση, το δημοσιονομικό κενό του 2014 και την αναδιάρθρωση του χρέους.

Προς το παρόν βρισκόμαστε στο σημείο που κάθε πλευρά χαράσσει τις κόκκινες γραμμές της.