Τα τύμπανα και οι ….«μουσικές καρέκλες». Του Σπύρου Ριζόπουλου

H χθεσινή συνάντηση των τριών αρχηγών κατέδειξε στην ουσία ένα και μόνο πράγμα: Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μόνο που ο καθένας από τους τρεις, δίνει διαφορετικό νόημα στην έννοια της ελπίδας. Ο Αντώνης Σαμαράς ελπίζει πως η αποφασιστικότητα που θα επιδείξει η κυβέρνηση στην περικοπή δαπανών ύψους 11,5 δις θα εκτιμηθεί δεόντως και η έκθεση που θα συντάξει η τρόικα θα δίνει το «πράσινο φως» για συνέχιση της χρηματοδότησης.  Άρα δεν θα «σκάσει»  η στάση πληρωμών στα δικά του χέρια κι από κει και πέρα «έχει ο Θεός». Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ελπίζει πως η χθεσινή διαφοροποίησή του  θα του επιτρέψει να βγει κάποια στιγμή και να πει: «εγώ,  σας τα έλεγα».   Από τη μια κάνει τον «υπεύθυνο» ( δεν πάω τη χώρα σε εκλογές) και από την άλλη κάνει τον «καλό» ( το πακέτο των μέτρων θα βαθύνει την ύφεση, άρα χρειάζεται πολιτική διαπραγμάτευση). Ο Φώτης Κουβέλης ελπίζει ότι θα του πιστωθεί ο ρόλος του εξισσοροπιστή. Ρόλος που δεν του δίνει καρέκλα στο τραπέζι μόνο αυτής της κυβέρνησης αλλά και όποιας άλλης ήθελε να προκύψει στο μέλλον. Οι ελπίδες των αρχηγών βεβαίως είναι μόνον σχέδια επί χάρτου... ΣΥΝΕΧΕΙΑ