ΝΗΣΙΑ: «ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ» ΛΟΓΩ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Το «νερό που καίει» για τους Ινδιάνους είναι το ουίσκι, αλλά για τους νησιώτες μας είναι κάτι άλλο: το νερό που πρέπει να μεταφερθεί από το Λαύριο για την υδροδότηση τους. Για παράδειγμα, το κόστος μεταφοράς από την Αττική σε 16 μικρά νησιά στο Αιγαίο, που έχουν άμεση ανάγκη υδροδότησης, θα εκτοξευθεί φέτος στα 4,5 εκατ. ευρώ, με κόστος ανά κυβικό υπερδιπλάσιο από ό,τι το 2009, που κόστισε περίπου 2 εκατ. ευρώ. Και δεν είναι μόνο αυτό...Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Ανάπτυξης, η μεταφορά από το Λαύριο στις Κυκλάδες 3.429.000 κ.μ. νερού, αξίας 2,4 εκατ. ευρώ, το διάστημα από το 2005 μέχρι το τέλος του 2011 αποδείχθηκε... χρυσάφι:... το κόστος της ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των... 30.332.000 ευρώ, δηλαδή ποσό 12,5 φορές μεγαλύτερο από την αξία του ίδιου του νερού!!!

Υπάρχει λύση που μπορεί να μηδενίσει το κόστος μεταφοράς; Όλοι συμφωνούν ότι υπάρχει: ονομάζεται αφαλάτωση. Είναι, όμως, εύκολο να γίνει; Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει σήμερα ηaftodioikisi.gr, ΟΧΙ, καθώς το «τέρας» της γραφειοκρατίας «ζει και βασιλεύει» κι εδώ, όπως στην περίπτωση που είχε αποκαλύψει η ιστοσελίδα με το δημοτικό «μαντρί» του Δήμου Βόλβης, στο οποίο χρειάζονταν... δέκα γνωματεύσεις και μια ΚΥΑ προκειμένου η δημοτική Αρχή να το ενοικιάσει (1). Σήμερα, η ιστοσελίδα αποκαλύπτει μια ανάλογη περίπτωση, αυτή για τη διαδικασία και τις προϋποθέσεις εγκατάστασης μονάδας αφαλάτωσης μέχρι 1.500 κ.μ. και εγκατεστημένης ισχύος <300 KW. Και εδώ, το «αθηνοκεντρικό κράτος», όπως καταγγέλλουν πολλές φορές οι αιρετοί, και η γραφειοκρατία... καλά κρατούν: χρειάζονται... οκτώ βήματα-άδειες και δύο ΚΥΑ, οι οποίες ακόμα δεν έχουν καν γραφεί, καν υπογραφεί.

Μέχρι τότε, οι κάτοικοι των νησιών, οι νησιωτικές περιφέρειες, ειδικά το καλοκαίρι, θα λένε το νερό νεράκι, και οι γραφειοκράτες των Αθηνών θα τυρβάζουν περί πολλά, αλλά όχι επί της ουσίας του θέματος, παρά το ότι ο (τέως) υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρης Ρέππας είχε εισάγει νόμο στη Βουλή για την κατάργηση της πολυνομίας (2), και μάλιστα δήλωνε περήφανος για το επίτευγμά του (;), αυτό δηλαδή της «καλής νομοθέτησης» που μάλλον έχει πιάσει... πάτο.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, επιχειρηματικό ενδιαφέρον για την εγκατάσταση και λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης υπάρχει, με τιμή πώλησης του νερού στα 3-4,5 ευρώ το κυβικό μέτρο, με τους δήμους ή τις περιφέρειες από την πλευρά τους να πρέπει να παραχωρήσουν ένα οικόπεδο για την εγκατάσταση της μονάδας, η οποία με τη λήξη της μισθωτικής περιόδου θα περιέλθει στα «χέρια» των ΟΤΑ.

Τι χρειάζεται για να «φάει»
το «τέρας της γραφειοκρατίας»
για την εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης

1) Καταγραφή αναγκών ανά νησί-καθορισμός δυναμικότητας.

2) Καταλληλότητα χώρου εγκατάστασης-περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις:

• Με την προηγούμενη νομοθεσία (Ν.3325/2005, Ν. 1650/1986, ΚΥΑ 15393/2332/2002, ΚΥΑ Η.Π. 11014/703/Φ104 και Ν. 3982/2011) και ισχύουσα μέχρι την εφαρμογή του Ν. 4014/2011 απαιτείται περιβαλλοντική αδειοδότηση ΜΠΕ για τη μονάδα αφαλάτωσης και για τη διάθεση του αλμολοίπου. Με το νέο Ν. 4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων...» για τα έργα κατηγορίας Β δεν απαιτείται ΜΠΕ, αλλά υπόκεινται σε Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις (ΠΠΔ), οι οποίες πρέπει να καθοριστούν με υπουργικές αποφάσεις, εντός εννέα μηνών. Μέχρι τότε ακολουθούνται οι ισχύουσες διαδικασίες.
• Σύμφωνα με τον Ν. 3937/2011, άρθρο 10, «με απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας και των κατά περίπτωση αρμόδιων Υπουργών καθορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές διάθεσης του αλμολοίπου, οι ειδικότεροι όροι λειτουργίας των μονάδων αφαλάτωσης για κάθε περιοχή, η αντιστοίχιση των έργων και δραστηριοτήτων της παραγράφου 1 με τους βαθμούς όχλησης, που αναφέρονται στα πολεοδομικά διατάγματα, καθώς και κάθε σχετική λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου». Λάθος λένε οι αιρετοί, όπως ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, διότι οι μονάδες αφαλάτωσης πρέπει στην ΚΥΑ 15393 να κατατάσσονται στα έργα υποδομών κι όχι στις βιομηχανίες.
• Οι μονάδες πρέπει να τοποθετούνται εκτός αιγιαλού και παραλίας, άλλως απαιτείται χρονοβόρα διαδικασία. Απαιτείται παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας από την Κτηματική Υπηρεσία για τους αγωγούς άλμης και λήψης νερού.
• Όπου υπάρχει κηρυγμένη αρχαιολογική ή δασική περιοχή απαιτείται γνωμοδότηση από τους αντίστοιχους φορείς.
• Απαιτείται βεβαίωση χρήσεων γης από πολεοδομικές υπηρεσίες.
• Απαιτείται και καθορισμός του αποδέκτη από την αρμόδια υπηρεσία υγείας.
• Απαιτείται γνωμοδότηση από τη Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου για τις λήψεις νερού.
• Για εκτός οικισμού περιοχές απαιτείται γνωμοδότηση ΠΕΧΩΠ, στις ΖΟΕ δεν απαιτείται.
• Απαιτούνται άδειες εκσκαφών.
• Η κοινωνική συναίνεση-αποδοχή αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την αποφυγή προβλημάτων.

3) Οικοδομική άδεια δεν απαιτείται (Ν.3463/2006, άρθρο 209, §6), αλλά απαιτείται άδεια μικρής κλίμακας (Ν.3937/2011).

4) Απαιτείται άδεια λειτουργίας από τη Διεύθυνση Ανάπτυξης.

5) Τεχνική Μελέτη για τη μονάδα και τα συνωδά έργα.

6) Εξασφάλιση παροχής ισχύος από τη ΔΕΗ.

7) Εγγραφή στο Ενιαίο Πρόγραμμα Προμηθειών (δεν απαιτείται όταν πρόκειται για έργα ΕΣΠΑ μέχρι τέλος του 2012).

8) Εξασφάλιση χρηματοδότησης-δημοπρασία.

(Σημείωση: Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί είναι εάν οι αφαλατώσεις εμπίπτουν στην ΚΥΑ 145116/8-3-2011, ΦΕΚ 192. Αν καταταγούν στα έργα υποδομών και όχι στις βιομηχανίες (ΚΥΑ 15393) πιθανόν να μην εμπίπτουν στην εν λόγω ΚΥΑ).

(1) εδώ.
Μετά την αποκάλυψη του θέματος, ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Δριβελέγκας είχε δηλώσει ότι θα έλυνε το θέμα με νομοθετική ρύθμιση, αλλά το τελευταίο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, πριν από την προκήρυξη των εκλογών, και αφορούσε στις κτηνοτροφικές μονάδες τελικά δε δίνει λύση στο ζήτημα.

(2) εδώ.