Οι πολίτες παρακολουθούν οργισμένοι αυτές τις μέρες -καρέ καρέ- τις εικόνες της σύλληψης και προφυλάκισης του Άκη Τσοχατζόπουλου, που βαρύνεται με κατηγορίες για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα. Το ζήτημα της τιμωρίας επίορκων πολιτικών προσώπων συζητιέται καθημερινά στα σπίτια, στα καφενεία, στις παρέες και οι περισσότεροι ζητούν την παραδειγματική τιμωρία εκείνων που έβαλαν το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι. Ακόμη και ο πιο αφελής όμως αντιλαμβάνεται ότι δε μπορεί να είναι σύμπτωση το ότι συνέπεσε η ημερομηνία της σύλληψης με εκείνη της προκήρυξης των εκλογών.
            Την ώρα που ο Έλληνας πολίτης έρχεται αντιμέτωπος...
με αιματηρές περικοπές στο μισθό ή τη σύνταξη του, την ώρα που η ανεργία ξεπερνά το 20%, την ώρα που τα νέα παιδιά καλούνται να πληρώσουν τις αμαρτίες εκείνων που έβαλαν χέρι στο Δημόσιο χρήμα, Εκτελεστική και Δικαστική Εξουσία αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά πως σε κάποια πράγματα συνδέονται στενά.
            Κανείς βέβαια δε λέει όχι στην παραδειγματική τιμωρία, έστω και απόστρατων πολιτικών. Τώρα όμως που ο πρώην Υπουργός Εθνικής Αμύνης πέρασε το κατώφλι του Κορυδαλλού η Ελλάδα χτύπησε τη διαφθορά στο κόκκαλο; Ο κύριος Τσοχατζόπουλος ήταν ο μόνος; Αυτοί που καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα πρέπει επιτέλους να πάνε στην φυλακή, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Άμεσα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΝΤΟΥΚΑΚΗΣ