Είναι ξεκάθαρο πια πως τα δυο κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν την πατρίδα μας και διαχειρίστηκαν τις τύχες του λαού της από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, είναι αποκλειστικά υπεύθυνα για την άθλια κατάσταση που βιώνει ο τόπος μας.
Αυτά τα κόμματα εξουσίας που διέλυσαν μέσα σε τριάντα οκτώ χρόνια την Ελλάδα μας και την μετέτρεψαν σε ένα σωρό ερείπια, θέλουν τώρα να την ανοικοδομήσουν εκ των...θεμελίων της.
Σήμερα αυτά τα κόμματα ζητούν εκ νέου την ψήφο του Ελληνικού λαού για να κυβερνήσουν το κράτος και το λαό που αυτοί οι ίδιοι διέλυσαν και εξαθλίωσαν....
Ζητούν την ψήφο αυτοί που διαμέλισαν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και απεμπόλησαν τα κυριαρχικά δικαιώματά της. Αυτοί που επανέφεραν την χώρα σε περιόδους κατοχής μεσοπολέμου και επιχαίρονται για τον υποσιτισμό των Ελληνόπουλων που λιποθυμούν στα σχολεία. Αυτοί που οδηγούν στις ουρές των λαϊκών συσσιτίων τους συμπολίτες μας για ένα πιάτο φαί, λόγω της ανέχειας και της φτώχειας που οι ίδιοι δημιούργησαν με τις πολιτικές τους επιλογές όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτοί που έχουν αφήσει απροστάτευτους τους Έλληνες πολίτες από την αθρόα λαθρομετανάστευση που είναι η κύρια αιτία της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας.
Σήμερα, λοιπόν το «μικρό και φοβικό» κατά Παπουτσή, ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου και η Ν.Δ. του «αντιμνημονιακού» και ανακόλουθου στις διετείς εξαγγελίες, κ. Σαμαρά, που άλλα ισχυρίζεται το πρωί και άλλα όταν νυχτώσει, ζητά την ψήφο μας.
Τώρα, αυτά τα κόμματα εξουσίας καταγράφουν χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά και φαντάζει αδύνατη η αυτοδυναμία ενός εκ των δυο για το σχηματισμό κυβέρνησης στις προσεχείς εκλογές. Από την μια ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να συνενώσει ένα ήδη διαλυμένο ΠΑΣΟΚ, το οποίο καταγράφει τα χαμηλότερα ποσοστά από ιδρύσεώς του και από την άλλη ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις αντιδράσεις στην λαϊκή του βάση από την συμμετοχή του κόμματος της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου και από την στροφή στην μνημονιακή πολιτική. Με αυτά τα δεδομένα, έντεχνα μεθοδεύεται, από πολλούς σημερινούς υπουργούς της συγκυβέρνησης, μέσω συνεχών δηλώσεων τους στα συστημικά ΜΜΕ, ένα κλίμα συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα των εκλογών.
Χαρακτηριστικές είναι εξ΄ άλλου οι δηλώσεις της κ. Άννας Διαμαντοπούλου στις 7/3/2012 στον ραδιοφωνικό σταθμό Real fm, αμέσως μετά τον ανασχηματισμό της αντισυνταγματικής κυβέρνησης Παπαδήμου:
«Την επόμενη μέρα των εκλογών θα πρέπει να έχουμε μια κυβέρνηση, η οποία θα είναι ισχυρή. Εάν προέρχεται από συνεργασία, θα πρέπει να έχει ευρωπαϊκή προοπτική. Θα πρέπει να έχει, σαφέστατα, δέσμευση ότι θα τηρήσει αυτά που έχουμε δεσμευτεί, ως χώρα». Ειδικότερα, πέταξε το «γάντι» στον κ. Κουβέλη και στην Δημοκρατική αριστερά, προτρέποντάς τον: «είναι έτοιμη να αλλάξει για πάντα το πολιτικό σύστημα και να αποφασίσει εάν θα γίνει αριστερά της εξουσίας»;
Μιας συγκυβέρνησης που επιβάλλεται να έχει ως συνέταιρο το κόμμα της ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να δώσει μεγαλύτερη «αίγλη» στην υλοποίηση των προαποφασισμένων από την κυβέρνηση Παπαδήμου, νέων δυσβάσταχτων μέτρων και να «νομιμοποιήσουν» ευρύτερα την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της πατρίδας μας.
Γι΄αυτούς τους λόγους, θεωρώ, πως ουσιαστικά ο κ. Σαμαράς δεν ενδιαφέρεται άμεσα για την αυτοδυναμία του κόμματός του στις επικείμενες Εθνικές εκλογές, καθώς ναι μεν θέλει να γίνει Πρωθυπουργός, αλλά ταυτόχρονα θέλει να είναι επιμερισμένες οι ευθύνες όλων αυτών των προαποφασισμένων ενεργειών που θα κληθεί να εκτελέσει. Από την άλλη μεριά για τον κ. Κουβέλη το εγχείρημα της συμμετοχής του σε κυβέρνηση δεν είναι καθόλου άγνωστο αφού στην κυβέρνηση Συνεργασίας (ΝΔ, Συνασπισμού και ΚΚΕ) του Τζανή Τζανετάκη τον Ιούνιο του 1989, ήταν υπουργός Δικαιοσύνης. Σύμφωνα με όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις το κόμμα του καταγράφει τα υψηλότερα ποσοστά από όλα τα αριστερά κόμματα. Αυτά τα ποσοστά, προέρχονται κυρίως από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που βρίσκουν πολιτική στέγη στο κόμμα του κ. Κουβέλη και επί της ουσίας το έχουν μετατρέψει σε πασοκικό χωνευτήρι.
Ο παραπάνω ισχυρισμός μου ενισχύεται και από την επί ημέρες φημολογούμενη προσχώρηση στη ΔΗΜΑΡ τουλάχιστον έξι από τους διαγραμμένους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ των οποίων ο αριθμός μπορεί να φθάσει και τους δέκα.
Στο σημείο αυτό πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως το απολυταρχικό «σύστημα» που πλέον, καταδυναστεύει τον τόπο μας, θέλει και επιβάλει την μεγαλύτερη συμμετοχή μνημονιακών κομμάτων στην νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στις επικείμενες Εθνικές εκλογές, για την απόλυτη υλοποίηση των προαποφασισμένων μέτρων της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Υπό αυτές τις παραπάνω προβλέψιμες προϋποθέσεις, λοιπόν, «γεννήθηκε» το κόμμα της ΔΗΜΑΡ. Ας γνωρίζουν, όμως, όσοι προστρέξουν να ενδυναμώσουν αυτό το κόμμα με την αυριανή ψήφο τους, πως θα ψηφίσουν ένα αμιγώς διεθνιστικό κόμμα, ένα κόμμα της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξεως πραγμάτων. Επίσης ας γνωρίζουν πως υποψήφιοι βουλευτές αυτού του κόμματος, εκτός των διεθνιστών κυρίων Ψαριανού (νυν Βουλευτή), Μαργαρίτη και του γυρολόγου Μπίστη, είναι και οι κυρίες Ρεπούση και Δραγώνα.
Η μεν κ. Ρεπούση ως γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων επί υπουργίας της κ. Γιαννάκου και πρωθυπουργίας του κ. Καραμανλή συνέγραψε με την συντακτική διεθνιστική της ομάδα το «περίφημο» βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού, όπου περιέγραψε την σφαγή της Σμύρνης από τους Τούρκους, σαν ένα συνωστισμό.
Αυτή η ηθελημένη παραποίηση της Ιστορίας απευθυνόταν σε Έλληνες μαθητές μιας τρυφερής ηλικίας και δημιούργησε θύελλα αντιδράσεων ανά το Πανελλήνιο για την βάναυση προσβολή των εκτελεσθέντων προγόνων μας. Υπήρξε, επιπλέον, γενική κατακραυγή ως προς το πρόσωπό της με αποτέλεσμα την απόσυρση του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά και ως προς την Υπουργό, η οποία δεν εξελέγη βουλευτής στις επόμενες εκλογές το 2007.
Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε τη θέση του Πανεπιστημιακού, κ. Ζουράρι, ο οποίος χαρακτήρισε το βιβλίο ως «κουρελούργημα», καθώς και τη θέση του σκηνοθέτη, κ. Κούνδουρου, που αποκάλεσε την συντάκτρια του βιβλίου ως «μουλάρι ξεκαπίστρωτο». Συμπληρωματικά, να σημειώσουμε πως η εν λόγω κυρία είναι υποστηρικτής και θαυμαστής, για χάρη της ανάδειξης της «ιστορικής αντικειμενικότητας» όλων των τούρκικων σήριαλ που μεταδίδονται από τα συστημικά ΜΜΕ.
Η δε κ. Δραγώνα ως ειδική γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων συμβούλευσε και προέτρεψε την κ. Διαμαντοπούλου, υπουργό στο παραπάνω υπουργείο μετά την κ. Γιαννάκου να αποπέμψει την Εθνικόφρονα δασκάλα Χαρά Νικοπούλου από το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δέρειου του Έβρου, όπου δίδασκε και με αυτή την απόφαση δικαίωσε τους αγώνες του Τουρκικού προξενείου που απεργάζονταν την αποπομπή της Χαράς.
Η Χαρά, επιτελούσε τεράστιο έργο ως Ελληνίδα δασκάλα προσπαθώντας να συνενώσει τους Έλληνες με τους Πομάκους και υποστηρίζοντας με σθένος πως οι Πομάκοι δεν είναι Τούρκοι. Η προσφορά της, ανιδιοτελής και η παραγωγή του έργου της τεράστια. Έκανε καθημερινά μαθήματα στο σχολείο και πέραν αυτών παρέδιδε επιπλέον μαθήματα σε όσα παιδιά είχαν πρόβλημα με την Ελληνική γλώσσα.
Κατάφερε να οργανώσει χορωδίες και να μάθει στα παιδιά παραδοσιακά Ελληνικά μουσικά όργανα. Ενέπνεε στα παιδιά ιδιαίτερο πατριωτισμό, με την προτροπή για τη συμμετοχή τους σε παρελάσεις Εθνικών επετείων. Το έργο της δεν άργησε να γίνει γνωστό πέραν των ορίων του Μεγάλου Δέρειου και έτσι, άρχισαν οι προσκλήσεις για συμμετοχή της ίδιας και των παιδιών του σχολείου, σε εκδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Όλη αυτή η δραστηριότητα της Χαράς, «χάλαγε την σούπα» του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των σχεδίων τους για αφελληνισμό της Θράκης μας. Έτσι, αφού πρώτα τρομοκρατούσαν λεκτικά την αλύγιστη δασκάλα, στην συνέχεια προχώρησαν και σε βίαιες επιθέσεις εναντίον της, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα στο χέρι.
Τίποτε όμως δεν μπορούσε να κάμψει το πατριωτικό της φρόνημα και αφού ανάρρωσε, επανήλθε δριμύτερη προκειμένου να εκτελέσει εκ νέου τα καθήκοντά της ως σωστή Ελληνίδα εκπαιδευτικός. Το Τούρκικο προξενείο Κομοτηνής, ωστόσο, οδήγησε στην φίμωση της φωνής της γνήσιας Ελληνίδας, συνηγορούντων του ψευτομουφτή, των δύο μειονοτικών βουλευτών και του Δημάρχου Ορφέως.
Θα εγκλωβιστούμε, λοιπόν, για άλλη μια φορά και θα δούμε μόνο τον επίχρυσο μανδύα που φορούν τα κόμματα προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο μας, κρύβοντας κάτω από αυτόν με επιμέλεια και τέχνη τις αντεθνικές και αντιλαϊκές τους πολιτικές;
Θα δώσουμε ψήφο στη ΔΗΜΑΡ και δεν θα διαρωτηθούμε πως έχει υποψηφίους που κάποτε «χωρούσαν» στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ;
Τούτη την ύστατη ώρα καλείται ο Ελληνικός λαός να μη χαραμίσει την ψήφο του μπροστά στα παχιά λόγια των αρχηγών των μνημονίων. Ας αναλογισθεί, επιτέλους, πως δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν υπάρχουν πια, άλλα περιθώρια λανθασμένης επιλογής.
Πρέπει και επιβάλλεται να τιμωρήσει τα μνημονιακά κόμματα. Είναι στη δυνατότητά του, δια της ψήφου του να ανατρέψει τις δανειακές συμβάσεις που τον εξαθλιώνουν και τον κάνουν κάτοικο σε μια υποδουλωμένη χώρα.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
Αυτά τα κόμματα εξουσίας που διέλυσαν μέσα σε τριάντα οκτώ χρόνια την Ελλάδα μας και την μετέτρεψαν σε ένα σωρό ερείπια, θέλουν τώρα να την ανοικοδομήσουν εκ των...θεμελίων της.
Σήμερα αυτά τα κόμματα ζητούν εκ νέου την ψήφο του Ελληνικού λαού για να κυβερνήσουν το κράτος και το λαό που αυτοί οι ίδιοι διέλυσαν και εξαθλίωσαν....
Ζητούν την ψήφο αυτοί που διαμέλισαν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και απεμπόλησαν τα κυριαρχικά δικαιώματά της. Αυτοί που επανέφεραν την χώρα σε περιόδους κατοχής μεσοπολέμου και επιχαίρονται για τον υποσιτισμό των Ελληνόπουλων που λιποθυμούν στα σχολεία. Αυτοί που οδηγούν στις ουρές των λαϊκών συσσιτίων τους συμπολίτες μας για ένα πιάτο φαί, λόγω της ανέχειας και της φτώχειας που οι ίδιοι δημιούργησαν με τις πολιτικές τους επιλογές όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτοί που έχουν αφήσει απροστάτευτους τους Έλληνες πολίτες από την αθρόα λαθρομετανάστευση που είναι η κύρια αιτία της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας.
Σήμερα, λοιπόν το «μικρό και φοβικό» κατά Παπουτσή, ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου και η Ν.Δ. του «αντιμνημονιακού» και ανακόλουθου στις διετείς εξαγγελίες, κ. Σαμαρά, που άλλα ισχυρίζεται το πρωί και άλλα όταν νυχτώσει, ζητά την ψήφο μας.
Τώρα, αυτά τα κόμματα εξουσίας καταγράφουν χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά και φαντάζει αδύνατη η αυτοδυναμία ενός εκ των δυο για το σχηματισμό κυβέρνησης στις προσεχείς εκλογές. Από την μια ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να συνενώσει ένα ήδη διαλυμένο ΠΑΣΟΚ, το οποίο καταγράφει τα χαμηλότερα ποσοστά από ιδρύσεώς του και από την άλλη ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις αντιδράσεις στην λαϊκή του βάση από την συμμετοχή του κόμματος της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου και από την στροφή στην μνημονιακή πολιτική. Με αυτά τα δεδομένα, έντεχνα μεθοδεύεται, από πολλούς σημερινούς υπουργούς της συγκυβέρνησης, μέσω συνεχών δηλώσεων τους στα συστημικά ΜΜΕ, ένα κλίμα συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα των εκλογών.
Χαρακτηριστικές είναι εξ΄ άλλου οι δηλώσεις της κ. Άννας Διαμαντοπούλου στις 7/3/2012 στον ραδιοφωνικό σταθμό Real fm, αμέσως μετά τον ανασχηματισμό της αντισυνταγματικής κυβέρνησης Παπαδήμου:
«Την επόμενη μέρα των εκλογών θα πρέπει να έχουμε μια κυβέρνηση, η οποία θα είναι ισχυρή. Εάν προέρχεται από συνεργασία, θα πρέπει να έχει ευρωπαϊκή προοπτική. Θα πρέπει να έχει, σαφέστατα, δέσμευση ότι θα τηρήσει αυτά που έχουμε δεσμευτεί, ως χώρα». Ειδικότερα, πέταξε το «γάντι» στον κ. Κουβέλη και στην Δημοκρατική αριστερά, προτρέποντάς τον: «είναι έτοιμη να αλλάξει για πάντα το πολιτικό σύστημα και να αποφασίσει εάν θα γίνει αριστερά της εξουσίας»;
Μιας συγκυβέρνησης που επιβάλλεται να έχει ως συνέταιρο το κόμμα της ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να δώσει μεγαλύτερη «αίγλη» στην υλοποίηση των προαποφασισμένων από την κυβέρνηση Παπαδήμου, νέων δυσβάσταχτων μέτρων και να «νομιμοποιήσουν» ευρύτερα την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της πατρίδας μας.
Γι΄αυτούς τους λόγους, θεωρώ, πως ουσιαστικά ο κ. Σαμαράς δεν ενδιαφέρεται άμεσα για την αυτοδυναμία του κόμματός του στις επικείμενες Εθνικές εκλογές, καθώς ναι μεν θέλει να γίνει Πρωθυπουργός, αλλά ταυτόχρονα θέλει να είναι επιμερισμένες οι ευθύνες όλων αυτών των προαποφασισμένων ενεργειών που θα κληθεί να εκτελέσει. Από την άλλη μεριά για τον κ. Κουβέλη το εγχείρημα της συμμετοχής του σε κυβέρνηση δεν είναι καθόλου άγνωστο αφού στην κυβέρνηση Συνεργασίας (ΝΔ, Συνασπισμού και ΚΚΕ) του Τζανή Τζανετάκη τον Ιούνιο του 1989, ήταν υπουργός Δικαιοσύνης. Σύμφωνα με όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις το κόμμα του καταγράφει τα υψηλότερα ποσοστά από όλα τα αριστερά κόμματα. Αυτά τα ποσοστά, προέρχονται κυρίως από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που βρίσκουν πολιτική στέγη στο κόμμα του κ. Κουβέλη και επί της ουσίας το έχουν μετατρέψει σε πασοκικό χωνευτήρι.
Ο παραπάνω ισχυρισμός μου ενισχύεται και από την επί ημέρες φημολογούμενη προσχώρηση στη ΔΗΜΑΡ τουλάχιστον έξι από τους διαγραμμένους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ των οποίων ο αριθμός μπορεί να φθάσει και τους δέκα.
Στο σημείο αυτό πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως το απολυταρχικό «σύστημα» που πλέον, καταδυναστεύει τον τόπο μας, θέλει και επιβάλει την μεγαλύτερη συμμετοχή μνημονιακών κομμάτων στην νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στις επικείμενες Εθνικές εκλογές, για την απόλυτη υλοποίηση των προαποφασισμένων μέτρων της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Υπό αυτές τις παραπάνω προβλέψιμες προϋποθέσεις, λοιπόν, «γεννήθηκε» το κόμμα της ΔΗΜΑΡ. Ας γνωρίζουν, όμως, όσοι προστρέξουν να ενδυναμώσουν αυτό το κόμμα με την αυριανή ψήφο τους, πως θα ψηφίσουν ένα αμιγώς διεθνιστικό κόμμα, ένα κόμμα της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξεως πραγμάτων. Επίσης ας γνωρίζουν πως υποψήφιοι βουλευτές αυτού του κόμματος, εκτός των διεθνιστών κυρίων Ψαριανού (νυν Βουλευτή), Μαργαρίτη και του γυρολόγου Μπίστη, είναι και οι κυρίες Ρεπούση και Δραγώνα.
Η μεν κ. Ρεπούση ως γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων επί υπουργίας της κ. Γιαννάκου και πρωθυπουργίας του κ. Καραμανλή συνέγραψε με την συντακτική διεθνιστική της ομάδα το «περίφημο» βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού, όπου περιέγραψε την σφαγή της Σμύρνης από τους Τούρκους, σαν ένα συνωστισμό.
Αυτή η ηθελημένη παραποίηση της Ιστορίας απευθυνόταν σε Έλληνες μαθητές μιας τρυφερής ηλικίας και δημιούργησε θύελλα αντιδράσεων ανά το Πανελλήνιο για την βάναυση προσβολή των εκτελεσθέντων προγόνων μας. Υπήρξε, επιπλέον, γενική κατακραυγή ως προς το πρόσωπό της με αποτέλεσμα την απόσυρση του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά και ως προς την Υπουργό, η οποία δεν εξελέγη βουλευτής στις επόμενες εκλογές το 2007.
Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε τη θέση του Πανεπιστημιακού, κ. Ζουράρι, ο οποίος χαρακτήρισε το βιβλίο ως «κουρελούργημα», καθώς και τη θέση του σκηνοθέτη, κ. Κούνδουρου, που αποκάλεσε την συντάκτρια του βιβλίου ως «μουλάρι ξεκαπίστρωτο». Συμπληρωματικά, να σημειώσουμε πως η εν λόγω κυρία είναι υποστηρικτής και θαυμαστής, για χάρη της ανάδειξης της «ιστορικής αντικειμενικότητας» όλων των τούρκικων σήριαλ που μεταδίδονται από τα συστημικά ΜΜΕ.
Η δε κ. Δραγώνα ως ειδική γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων συμβούλευσε και προέτρεψε την κ. Διαμαντοπούλου, υπουργό στο παραπάνω υπουργείο μετά την κ. Γιαννάκου να αποπέμψει την Εθνικόφρονα δασκάλα Χαρά Νικοπούλου από το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δέρειου του Έβρου, όπου δίδασκε και με αυτή την απόφαση δικαίωσε τους αγώνες του Τουρκικού προξενείου που απεργάζονταν την αποπομπή της Χαράς.
Η Χαρά, επιτελούσε τεράστιο έργο ως Ελληνίδα δασκάλα προσπαθώντας να συνενώσει τους Έλληνες με τους Πομάκους και υποστηρίζοντας με σθένος πως οι Πομάκοι δεν είναι Τούρκοι. Η προσφορά της, ανιδιοτελής και η παραγωγή του έργου της τεράστια. Έκανε καθημερινά μαθήματα στο σχολείο και πέραν αυτών παρέδιδε επιπλέον μαθήματα σε όσα παιδιά είχαν πρόβλημα με την Ελληνική γλώσσα.
Κατάφερε να οργανώσει χορωδίες και να μάθει στα παιδιά παραδοσιακά Ελληνικά μουσικά όργανα. Ενέπνεε στα παιδιά ιδιαίτερο πατριωτισμό, με την προτροπή για τη συμμετοχή τους σε παρελάσεις Εθνικών επετείων. Το έργο της δεν άργησε να γίνει γνωστό πέραν των ορίων του Μεγάλου Δέρειου και έτσι, άρχισαν οι προσκλήσεις για συμμετοχή της ίδιας και των παιδιών του σχολείου, σε εκδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Όλη αυτή η δραστηριότητα της Χαράς, «χάλαγε την σούπα» του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των σχεδίων τους για αφελληνισμό της Θράκης μας. Έτσι, αφού πρώτα τρομοκρατούσαν λεκτικά την αλύγιστη δασκάλα, στην συνέχεια προχώρησαν και σε βίαιες επιθέσεις εναντίον της, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα στο χέρι.
Τίποτε όμως δεν μπορούσε να κάμψει το πατριωτικό της φρόνημα και αφού ανάρρωσε, επανήλθε δριμύτερη προκειμένου να εκτελέσει εκ νέου τα καθήκοντά της ως σωστή Ελληνίδα εκπαιδευτικός. Το Τούρκικο προξενείο Κομοτηνής, ωστόσο, οδήγησε στην φίμωση της φωνής της γνήσιας Ελληνίδας, συνηγορούντων του ψευτομουφτή, των δύο μειονοτικών βουλευτών και του Δημάρχου Ορφέως.
Θα εγκλωβιστούμε, λοιπόν, για άλλη μια φορά και θα δούμε μόνο τον επίχρυσο μανδύα που φορούν τα κόμματα προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο μας, κρύβοντας κάτω από αυτόν με επιμέλεια και τέχνη τις αντεθνικές και αντιλαϊκές τους πολιτικές;
Θα δώσουμε ψήφο στη ΔΗΜΑΡ και δεν θα διαρωτηθούμε πως έχει υποψηφίους που κάποτε «χωρούσαν» στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ;
Τούτη την ύστατη ώρα καλείται ο Ελληνικός λαός να μη χαραμίσει την ψήφο του μπροστά στα παχιά λόγια των αρχηγών των μνημονίων. Ας αναλογισθεί, επιτέλους, πως δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν υπάρχουν πια, άλλα περιθώρια λανθασμένης επιλογής.
Πρέπει και επιβάλλεται να τιμωρήσει τα μνημονιακά κόμματα. Είναι στη δυνατότητά του, δια της ψήφου του να ανατρέψει τις δανειακές συμβάσεις που τον εξαθλιώνουν και τον κάνουν κάτοικο σε μια υποδουλωμένη χώρα.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.