ΜΥΛΟΣ !! Ο .... Ζαχαριάδης διχάζει το αντιμνημονιακό μέτωπο. Σκληρή κριτική Μαϊλη κατά Λαφαζάνη για να αποκρούσει τις εκκλήσεις συγκρότησης ενός «νέου ΕΑΜ»

Η απόπειρα των άλλοτε - πριν από τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 - «συντρόφων» του κ. Μαΐλη να θίξουν… διά του Ζαχαριάδη ορισμένα ζητήματα-ταμπού για την πολιτική και ιδεολογική παράδοση της διαρκώς σπαρασσόμενης Αριστεράς, όπως η ενότητα πάλης και η συμπαράταξη των δυνάμεών της ειδικά στη σημερινή φάση της οικονομικής κρίσης, προκάλεσε την μήνιν του εκπροσώπου Τύπου του ΚΚΕ κ. Μαΐλη, ο οποίος καταφέρθηκε κατά εκείνων που «πριν είκοσι χρόνια αποστάτησαν από το ΚΚΕ αφού απέτυχαν να το διαλύσουν μέσω του τότε Συνασπισμού». Ο ίδιος κατήγγειλε τις «οπορτουνιστικές δυνάμεις που έβαλαν σε ενέργεια την καπηλεία του Νίκου Ζαχαριάδη με σκοπό να χτυπήσουν την πολιτική και τη στρατηγική του ΚΚΕ».. έχοντας ως επιδίωξη «να πάρει (το ΚΚΕ) μέρος στη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ, συνδράμοντας πρωταρχικά στην "ενότητα της Αριστεράς"».

Το ΕΑΜ και η «εξάρτηση»

Στο επίμαχο κείμενο, το οποίο περιέχεται στο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τίτλο «Νίκος Ζαχαριάδης. Ιστορικά διλήμματα - Ιστορικές απαντήσεις», ο Ζαχαριάδης σημείωνε ότι «η πολιτική του αστικοτσιφλικάδικου πολιτικού κόσμου από τότε που υπάρχει ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα δεν ήταν στην ουσία της ούτε εθνική ούτε ανεξάρτητη», αλλά «ήταν πολιτική υποδούλωσης, εξάρτησης από το ξένο κεφάλαιο και την ξένη πολιτική». Κατά τον ίδιο, «η αστική τάξη στην Ελλάδα και ο πολιτικός της κόσμος πρόδωσαν την αστικοδημοκρατική αποστολή τους, που περιλαμβάνει και τη δημιουργία πραγματικά γερής, οικονομικά και πολιτικά ανεξάρτητης νεοελληνικής εθνικής πολιτείας», όπως έγραφε αντιτάσσοντας σε όλα αυτά: «Να γιατί ο εργαζόμενος Λαός, που αυτός πληρώνει τα σπασμένα της προδοσίας αυτής και της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης της χώρας απ' το ξένο κεφάλαιο, ανάλαβε αυτός το καθήκον της δημιουργίας μιας πραγματικά λεύτερης και ανεξάρτητης δημοκρατικής Ελλάδας», καθήκον το οποίο «βρήκε τη συμπύκνωση και την έκφρασή του στον πολιτικό συνασπισμό των κομμάτων του ΕΑΜ, στο πανελλήνιο, παλλαϊκό εαμικό κίνημα».

Η αποκάλυψη της παρέμβασης του κ. Μαΐλη ήταν ότι ο ίδιος - και προφανώς όχι μόνον αυτός - θεωρεί πως «η παραπάνω ανάλυση (σ.σ.: του Ζαχαριάδη) ήταν λαθεμένη», όπως έγραψε σε σχετικό άρθρο του, επισημαίνοντας ότι «o οπορτουνισμός αξιοποιεί αντιφάσεις του Ζαχαριάδη για να πολεμήσει το ΚΚΕ μέσω της ανιστόρητης πολιτικής για τη δημιουργία του "νέου ΕΑΜ"». Μάλιστα θεωρεί ότι η ανάλυση αυτή «δεν ήταν μόνο ή κυρίως πρόβλημα του Ζαχαριάδη» αλλά «ήταν γενικότερη αδυναμία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος να αναλύσει αντικειμενικά την κατάσταση και για τις χώρες με μέσο επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης», με αποτέλεσμα «η καπιταλιστική καθυστέρηση της Ελλάδας, σε σύγκριση με σειρά χωρών της Δυτικής Ευρώπης, να αποδοθεί στην εξάρτηση της ελληνικής αστικής τάξης από το ξένο κεφάλαιο».

Ξαναγράφουν τη θεωρία τους

Η θεωρητική άποψη που εισάγει ο κ. Μαΐλης είναι ότι η ανάλυση του Ζαχαριάδη «παρέβλεπε τους παράγοντες που συντελούν στην ανισόμετρη ανάπτυξη (νόμος του καπιταλισμού) ανάμεσα στις διάφορες χώρες, καθώς και στο εσωτερικό καθεμιάς από αυτές» και ότι «σε αυτή τη βάση η εξάρτηση αποδόθηκε στη λεγόμενη προδοσία του έθνους από την αστική τάξη», η οποία «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της και γι' αυτό αρνητική να επιλύσει σειρά προβλημάτων, τα λεγόμενα αστικοδημοκρατικά». Κατά την άποψή του, όμως, «παραγνωριζόταν το γεγονός ότι και η αστική εξουσία θωρακιζόταν και ο καπιταλισμός αναπτυσσόταν και σειρά από τα λεγόμενα αστικοδημοκρατικά προβλήματα προωθούσαν οι αστικές κυβερνήσεις». Ετσι, κατά τον κ. Μαΐλη, «στη βάση της παραπάνω (σ.σ.: λαθεμένης) στρατηγικής καθοριζόταν και η πολιτική συμμαχιών του κόμματος, που υπηρετούσε τον ενδιάμεσο στόχο πριν τον σοσιαλισμό (λαοκρατία ή λαϊκή δημοκρατία ή ριζική δημοκρατική αλλαγή κ.ά.), κατά κανόνα με τις φιλελεύθερες αστικές πολιτικές δυνάμεις».