Πολιτική Χρειαζόταν… μεγάλη φαντασία . Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΕΙΔΑΚΙΣ

Θα πρέπει να λειτούργησαν με ωρολογιακή ακρίβεια, πολλές σατανικές συμπτώσεις, ώστε μετά από τόσα χρόνια δικαστικών, κοινοβουλευτικών και άλλων διαδικασιών, να συμπέσει  ακριβώς με την παραμονή των Χριστουγέννων, η απόφαση της προφυλάκισης του Ηγουμένου Εφραίμ.

Αυτή τη «σύμπτωση» θα ήταν συνετό και σκόπιμο να την είχαν αποτρέψει οι δικαστές που χειρίστηκαν την υπόθεση. Προκάλεσε, χωρίς λόγο το θρησκευτικό συναίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πιστών και πολλών εκατομμυρίων χριστιανών,..

σε όλο τον κόσμο, που θεωρούν την Αθωνική Μοναστική Πολιτεία ως ιδιαιτέρως σεβάσμια Κιβωτό της Ορθοδοξίας.

Τί όμως θετικό προέκυψε από αυτή την απόφαση,  για την Πολιτεία, για την Κοινωνία και εν τέλει για την ίδια τη Δικαιοσύνη; Τίποτα! Τίποτα πέρα από την (άσχετη με την πρόθεση των δικαστών) ικανοποίηση μιας μικρής μειοψηφίας εμπαθών συμπολιτών μας, οι οποίοι κραδαίνουν τώρα, από τα τηλεπαράθυρα και τα μλόγκ,  το «παράδειγμα» του Ηγουμένου Εφραίμ ως «απόδειξη» του αδέκαστου της  Δικαιοσύνης και ως «επιβεβαίωση» του ότι το κράτος του Νόμου και της Τάξης είναι πλέον πραγματικότητα,  στη Χώρα μας!

Αυτή την άποψη υποστηρίζουν, δυστυχώς και άνθρωποι που θεωρούνται ευφυείς αλλά και δημοσιογράφοι που υποτίθεται ότι ξέρουν κάποια τουλάχιστον από τα συμφέροντα, τις βεντέτες και τις πολιτικές  σκοπιμότητες που φέρουν το ψευδώνυμο: «σκάνδαλο του Βατοπεδίου».

Είναι προφανές ότι δεν ήταν στην πρόθεση των δικαστών να προκαλέσουν αυτή την αναστάτωση αλλά ότι ενδεχομένως αποφάσισαν υπό το κράτος μεγαλύτερης του δέοντος ανησυχίας, μεγαλύτερης αυστηρότητας και ίσως χωρίς  να λάβουν επαρκώς υπ’ όψη τις περιλαμβανόμενες, εν τούτοις,  στη νομική διδασκαλία και πράξη, Αρχές της σκοπιμότητας και της εκτίμησης της προσωπικότητας του κατηγορουμένου.

Πάντως, βρίσκεται ήδη στις φυλακές ένας άνθρωπος, κατά τεκμήριο, αθώος. Μέχρις ότου και αν εκδοθεί τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση, ο Ηγούμενος Εφραίμ (όπως και κάθε άλλος κατηγορούμενος πολίτης) καλύπτεται από το γενικό τεκμήριο της αθωότητας. Αυτό δεν το ανέφεραν καν στις αγορεύσεις τους οι συνήθεις τηλεδικαστές!

Η προφυλάκιση, που είναι (και που οφείλει, κατά το νόμο, να είναι) ένα εντελώς  εξαιρετικό και σπανιότατα επιβαλλόμενο μέτρο,  βασίζεται  σε μια υποψία, θεμελιωμένη σε απλές ενδείξεις. Ισχυρή ίσως υποψία, αλλά σε καμιά περίπτωση βεβαιότητα.  Στην υποψία δηλ. ότι ο Ηγούμενος είναι πιθανό να αποδράσει ή ότι μπορεί  να διαπράξει, όντας εκτός φυλακής, «και άλλα κακουργήματα».

Όμως αν ήταν στις προθέσεις του να διαφύγει, θα το είχε ήδη κάνει, όπως θα μπορούσε. Να πάει όμως πού, ένας Καλόγερος και μάλιστα ο Ηγούμενος μιας μεγάλης Αδελφότητας Μοναχών; Έξω από το Μοναστήρι του, δεν είναι τίποτα. Το Μοναστήρι είναι η ίδια  η ζωή του. Άλλωστε ο Γέροντας Εφραίμ ήταν πάντοτε παρών, σε όλες τις διαδικασίες που απαιτούσαν την παρουσία του.

Γι’ αυτό και ήταν εντελώς σουρεαλιστικός ο ακροβολισμός των δυνάμεων ασφαλείας και η κινητοποίηση των εισαγγελέων, για να μην «δραπετεύσει» από το Μοναστήρι ο φρουρούμενος, άλλωστε, στο κελί του ασθενής Ηγούμενος. Ποιος πιστεύει ότι με τέτοια «σκηνικά» αντισταθμίζονται άλλες (τετελεσμένες αυτές) δραπετεύσεις,  όπως εκείνες του   Ψωμιάδη   του Χριστοφοράκου και άλλων;.

Όσο για την υποψία ότι μπορεί να διαπράξει ο Ηγούμενος  άλλα κακουργήματα παραμένοντας εκτός φυλακής, απαιτείται πολύ μεγάλη φαντασία για να το υποθέσει κανείς. Γιατί βέβαια ούτε ανταλλαγές ακινήτων, ούτε αγοραπωλησίες, ούτε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος μπορεί  να πετύχει μόνος του ένας άνθρωπος, έστω και αν είναι…Εφραίμ! Ακόμη και αν το προσπαθούσε θα χρειαζόταν τη σύμπραξη και πολλών άλλων, γνωστών και άγνωστων, τους οποίους ούτε μπορεί να προφυλακίσει   ούτε καν, ενδεχομένως, τους γνωρίζει,  η Δικαιοσύνη.

Αυτό πού σίγουρα πέτυχε η Προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ είναι η θυματοποίησή του και μάλιστα, στις συνειδήσεις πολλών πιστών, η «αγιοποίηση» του. Μήπως τόσοι και τόσοι Άγιοι, Απόστολοι, Μάρτυρες δεν φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν;

Ακόμη και αν αποδειχθεί τώρα πλέον στη δίκη ότι ο Ηγούμενος είναι ένοχος για τα αδικήματα που κατηγορείται, η εκδοχή της σκευωρίας, έχει  ήδη εγκατασταθεί ως πεποίθηση στη συνείδηση μεγάλης  κατηγορίας πιστών. Αυτοί δε  είναι οι πολύ περισσότεροι. Και αυτοί δεν είναι οι ακροδεξιοί. Πάρα πολλοί δεν είναι καν δεξιοί. Αλοίμονο αν οι ακροδεξιοί ήταν τόσοι πολλοί στη χώρα μας. Θα είχαν προ πολλού καταλάβει την εξουσία.

Η διατύπωση των σκέψεων αυτών  ούτε «παρέμβαση» στο έργο της Δικαιοσύνης αποτελεί  ούτε ασεβή κριτική στις αποφάσεις της. Η ανεξαρτησία της είναι αποδεδειγμένα ισχυρή και απρόσβλητη και από κανένα δεν κινδυνεύει να θιγεί.

Αυτές οι σκέψεις όμως αποτελούν σχολιασμό των γεγονότων, τα οποία  υπερβαίνουν κατά πολύ το πρόσωπο του Ηγουμένου Εφραίμ, οποιαδήποτε και αν είναι η γνώμη που έχει κανείς για την ουσία των κατηγοριών που του έχουν απαγγελθεί.