ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ, ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΓΟΥΔΗ

Εγώ μένω με την εντύπωση, ότι η απόφαση του Γ.Α.Π. για διεξαγωγή δημοψηφίσματος προκλήθηκε αποκλειστικά από το φόβο που του προκαλεί η λέξη Γουδή και ο οποίος κορυφώθηκε με τις λαϊκές εκδηλώσεις στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.
Όταν αποχαιρετούσε τους ομολόγους του μετά τη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών το πρωί της 27ης Οκτωβρίου δεν γνώριζε τί θα συνέβαινε στις διάφορες πόλεις της Ελλάδος μετά από ένα εικοσιτετράωρο και φυσικά δεν τους είχε πει λέξη περί δημοψηφίσματος... Είναι σαφέστατο, ότι ο Γ.Α.Π. έχοντας συνειδητοποιήσει για τα καλά ότι δεν πρόκειται να αποφύγει ένα Ειδικό Δικαστήριο, προσπάθησε να μετακυλήσει την κυβερνητική ευθύνη για τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου (με όλες τις αρνητικές συνέπειες που αυτή ενδέχεται να έχει) στον ελληνικό λαό και στον κάθε ένα ψηφοφόρο ξεχωριστά, όπως ο ίδιος από το βήμα της Βουλής δήλωσε. Έτσι εξηγείται άλλωστε και η συμφωνία του στενού πολιτικού του περιβάλλοντος για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, διότι το Γουδή το τρέμουν και οι κολλητοί του συνεργάτες.
Πρόσθετα ο Γ.Α.Π. μπορεί να εκτίμησε, ότι με το δημοψήφισμα θα εκβίαζε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να υποστηρίξουν ανοικτά την αποδοχή της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου, κάτι που θα είχε ως συνέπεια να συνέχιζε ο ίδιος να κάθεται πιο άνετα στην καρέκλα του πρωθυπουργού μετά από μια «νίκη», που αφενός θα τον είχε απαλλάξει από τη σχετική ευθύνη, αφετέρου θα του είχε προσφέρει «πόντους» στις κοκορομαχίες με τους αντιπάλους του στο εσωτερικό, εφόσον θα τους είχε οδηγήσει εκβιαστικά να κρίνουν δημόσια θετική τη συμφωνία προκειμένου να μη βρισκόταν η Ελλάς εκτός Ευρωζώνης.
Η συμφωνία για το κούρεμα που ελήφθη φαίνεται να είναι καλή για την Ελλάδα και ως εκ τούτου μακάρι μέχρι το τέλος του έτους να προλάβουμε να έχουμε απαλλαγεί και επισήμως από το βάρος των 100 δισ. ευρώ γιατί οι εξελίξεις τρέχουν με επιταχυνόμενο ρυθμό και αν πάει κάτι στραβά, π.χ. λόγω Ιταλίας, οι αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου που μας αφορούν άμεσα κινδυνεύουν να μην εφαρμοστούν και να υποστούμε όλες τις τραγικές συνέπειες, που ελπίζαμε ότι είχαμε ήδη αποφύγει.
Με τη συμφωνία για το κούρεμα και σε συνδυασμό με όλα τα πολύ πρόσφατα εισπρακτικά μέτρα, κοινωνικά άδικα, άθλια και ανήθικα, που ελήφθησαν από τη χειρότερη μεταπολεμική ελληνική κυβέρνηση και με δεδομένο ότι λόγω του πιο χαμηλού επιτοκίου του νέου δανείου οι κρατικοί μας προϋπολογισμοί των αμέσως επομένων ετών θα γλιτώσουν από ένα σημαντικό βάρος, θα μπορούσε να πιστέψει κάποιος ότι είμαστε κοντά στη στροφή προς το καλύτερο. Δυστυχώς όμως, τα τραγελαφικά που ζούμε το τελευταίο πενθήμερο αναζητώντας τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση που θα σώσει την Ελλάδα, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε όσα ζήσαμε κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας και κυρίως τους τελευταίους μήνες, συνιστούν ισχυρή εγγύηση, ότι κάθε μέρα που θα ξημερώνει θα αναδύονται νέα επικίνδυνα διλήμματα. Με την ύφεση σε εξέλιξη, με φορολογικό μηχανισμό ανύπαρκτο όσον αφορά τη φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, με την ανεργία να καλπάζει στην ανηφόρα, με τις τιμές στα σούπερ μάρκετ της Ελλάδος υψηλότερες των τιμών στα σούπερ μάρκετ της Γερμανίας, με τον κομματικό στρατό του ΠΑΣΟΚ στις ΔΕΚΟ σχεδόν ανέπαφο σε σχέση με τις θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι λοιποί μισθωτοί και συνταξιούχοι, η Ελλάς συνεχίζει την πορεία της στο σκοτάδι με το πολιτικό της σύστημα ανίκανο και με το στίγμα της διαφθοράς. Η επιλογή του Γ.Α.Π. να παραμείνει μέχρι σήμερα γαντζωμένος στην πρωθυπουργική καρέκλα (με πρακτικές που εμπεριέχουν φιλοσοφία της δεκαετίας του 1960) εμπέδωσε την ακυβερνησία της χώρας, που παραπαίει από το κακό στο χειρότερο. Το πρόσφατο θλιβερό «διάγγελμα» του Γ.Α.Π., που προσπάθησε να παρουσιάσει την ουσιαστικά επίσημη χρεοκοπία της Ελλάδος ως επιτυχία της κυβέρνησής του, αντικατοπτρίζει το επίπεδο του ανδρός. Πέρασαν τόσες μέρες ανόητων συζητήσεων και προσπαθώντας να απαλλαγούμε από τον Γ.Α.Π. κοντέψαμε να φθάσουμε στον…Πετσάλνικο! Αυτό και αν είναι επίδοση!!!
Αντί η Ελλάς να έχει αρχίσει τουλάχιστον να σχεδιάζει έναν αναπτυξιακό μηχανισμό, που θα στηρίζεται σε επενδύσεις, οι οποίες θα φέρουν σύγχρονη τεχνολογία, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα αποτελέσουν μια σταθερά διευρυνόμενη βάση αύξησης των ελληνικών εξαγωγών ή/και υποκατάστασης των ελληνικών εισαγωγών από προϊόντα ελληνικής παραγωγής διευρύνοντας συγχρόνως και τη φορολογική της βάση, πέρασε άλλο ένα πενθήμερο σκέψεων και συσκέψεων με την Ελλάδα πλήρως ακυβέρνητη!
Πλήρως αποτυχημένες, κατ’ αντιστοιχία με την πολιτική ηγεσία της χώρας, είναι και οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών και σύντομα προβλέπεται να ακούσουμε πιο δυσάρεστα μαντάτα για τις ελληνικές τράπεζες από αυτά που ακούγαμε μέχρι σήμερα. Τα δισεκατομμύρια, με τα οποία έχει τροφοδοτήσει (και συνεχίζει να τροφοδοτεί) ο ελληνικός λαός τις τράπεζες με σκοπό τη χρηματοδότηση ελληνικών επιχειρήσεων, δεν αξιοποιήθηκαν για το σκοπό που διατέθηκαν και οι ελληνικές τράπεζες, αφού αγνόησαν επί μακρόν επίμονες συστάσεις για συσπειρώσεις και συγχωνεύσεις, έφθασαν στη σημερινή κατάντια, που αντικατοπτρίζεται στο επίπεδο της αξίας των μετοχών τους, στην έλλειψη ρευστότητας και στην έλλειψη εμπιστοσύνης, τόσο από τους Έλληνες καταθέτες όσο και από τις διεθνείς αγορές. Να μην αναφερθούμε αναλυτικά και στη λειτουργία του χρηματιστηρίου των Αθηνών, το οποίο, αντί να λειτουργήσει αναπτυξιακά με σκοπό την υγιή θετική πορεία των εταιρειών, εξελίχθηκε σε ναό του τζόγου, της φούσκας και της αδιαφάνειας, αλλά και σε τόπο οικονομικών εγκλημάτων όπου θυσιάστηκαν αποταμιεύσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, οι οποίοι στέκονται σήμερα στις ουρές για να μάθουν αν θα πάρουν το «εφάπαξ» και πόσα θα είναι (αν υπάρξουν) τα ψίχουλα που περίσσεψαν για τα «επικουρικά». Τελικά το χρηματιστήριο, μέσα από αυτές τις ελεεινές καταστάσεις, για τις οποίες ουδείς τιμωρήθηκε, διέλυσε και απαξίωσε πλήθος επιχειρήσεων, οι οποίες υπό ομαλές συνθήκες θα είχαν ευδοκιμήσει προς όφελος όχι μόνο των μετόχων, αλλά και των εργαζομένων τους και ευρύτερα της εθνικής οικονομίας.
Τώρα μας έμεινε ένας φοβισμένος Γ.Α.Π. γαντζωμένος στην καρέκλα του ΠΑΣΟΚ να τρέμει όλο και περισσότερο το Γουδή μετά και τις τελευταίες καταστροφικές του ενέργειες. Δεν πρέπει όμως να ανησυχεί. Το Γουδή δεν πρέπει να το φοβάται. Θεωρώ ότι η μεγίστη πλειονότητα των Ελλήνων, αν κληθεί να αποφανθεί με δημοψήφισμα για το μέλλον του Γ.Α.Π., θα πει: Όχι στο Γουδί, στο Δαφνί!

Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Συγγραφέας
gdoudoumis@yahoo.com