Το Δημοψήφισμα θα γίνει… ίσως μετά τον εμφύλιο.

Το πολιτικό μας προσωπικό δεν διακρίνεται για την διορατικότητα του. Μάλλον διακρίνεται για το αντίθετο δεδομένου ότι στην πρώτη στραβή χρεοκοπήσαμε ενώ κατά 99,9% δεν κατάλαβαν τι ψηφίσαν τον Μάιο του 2010.

Μόλις τώρα μετά τα γεγονότα της 28 Οκτ 2011 έφτασε στα ψηλά το πρώτο κύμα της κρίσης συνείδησης που χτυπά την κοινωνία. Πρόκειται για ένα από τα πολλά κύματα  που μαστίζουν τα χαμηλά της κοινωνίας και ταξιδεύουν για τα ψηλά. Τα επόμενα κύματα ακολουθούν.  Τίποτα όμως δεν προδίδει ότι κάτι έχει αλλάξει δραματικά τα δεδομένα στα ψηλά...

Χθες οι Μερκοζυ έβαλαν το Θέμα καθαρά και  έθεσαν τους όρους ύπαρξης μας στην ευρωζώνη. Απέδωσαν τελεσίγραφα. Μόνο που όσοι τα είδαν αποκλήθηκαν “λαϊκιστές” όσοι δεν τα είδαν “ώριμοι” και “ψύχραιμοι”.

Μεταξύ των ψύχραιμων κυριάρχησαν αυταπάτες ότι το θέμα είναι πολιτικό και έχει να κάνει με το  «φύγε εσύ» «έλα εσύ» ή «πάμε όλοι μαζί».

Φανερώθηκαν αυταπάτες έτοιμες από καιρό. Αυταπάτες που ωρίμασαν και άλλες που ψήνονται για το μέλλον.

Την ίδια στιγμή η αριστερά ψηφοθηρεί θέλοντας να μετατρέψει την κοινωνική ένταση σε έδρες στην Βουλή. Το κίνημα για την άμεση Δημοκρατία και αυτό των λαϊκών συνελεύσεων και πλατειών εξαφανίστηκε. Τρόμαξε μόλις πήρε αυτό που ζήτησε. Η δεξιά σώσσωμη θεωρεί ότι αν σταυρώσει “τον Τσολάκογλου θα φύγουν οι Γερμανοί”.

Έχουμε μια βουλή από τα χρόνια της χρυσής εποχής που προσπαθεί να δώσει λύση στα πέτρινα χρόνια… Golden boys  της πολιτική που τρέφουν αυταπάτες!

Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και σε κυβέρνηση εθνική ενότητας, σωτηρίας, τεχνοκρατών, οικουμενική  αυτοδύναμη με εκλογές ή ότι άλλο σχήμα με όποιον άλλο πρωθυπουργό και υπουργό. Όποια απόφαση και αν πάρετε σε 10 ημέρες όλα θα γυρίσουν στην προ της 28 Οκτ 2011 κατάσταση. Όποιος και να κυβερνά αύριο.

Κανείς δεν θα μπορέσει να  διατάξει το επόμενο χαράτσι ή την ισοπέδωση μισθών τις  απολύσεις και να οδηγήσει σε λουκέτα. Αναρωτηθείτε ποιος υπουργός και πως θα το κάνει χωρίς να προκαλέσει εκ νέου οργή και ένταση σε μια κοινωνία που είναι ήδη στα όρια της; Πως θα πάμε έτσι στα επόμενα 10 Ολόκληρα χρόνια… Πως θα κινηθούμε θεωρώντας ανώριμο τον λαό να αποφασίσει για το μέλλον του; Πόσο θα πάει αυτό με τα τελεσίγραφα της Μερκοζύ και πόσο μακριά είμαστε από το επόμενο; Το θέμα Δημοψήφισμα τέθηκε επισήμως αλλά και σε ανώτατο ευρωπαϊκό επίπεδο. Κανείς δεν μπορεί να υποκρίνεται ότι δεν υπάρχει.

Αυτές τις ημέρες Το παλιό παραδέχτηκε και αποκάλυψε το χειρότερο του φόβο. Το στοιχείο της σύνθεσης του. Το συνδετικό υλικό μεταξύ πολιτικής τραπεζών και ΜΜΕ . Τα ευρώπουλα.

Το σημείο τομής του παλιού με το νέο.  Το ζητούμενο της  αλλαγής… Την σελίδα που πρέπει να γυρίσει όποιος θέλει να αλλάξει κάτι…

…

Κύριοι και πάλι είστε πίσω από τα ζητούμενα και να γεγονότα.  Νοηματικά βρίσκεστε ακόμη στο καλοκαίρι του 2010. Σημειολογικά θυμίζετε απειλούμενα golden boys.

Τα φρέσκα νέα έχουν ως εξής:

Το γεγονός είναι ότι Δημοψήφισμα θα γίνει!

Το ερώτημα είναι το πότε και με ποιους όρους.

Αν θέλετε να ορίσετε τα γεγονότα και να βρεθείτε μπροστά από αυτά έχετε την δυνατότητα απλώς να το φέρεται εμπρός για να προλάβετε τον εμφύλιο και ίσως να αρπάξετε και το αποτέλεσμα…

Από εδώ και εμπρός και  κάθε  μήνας, κάθε νέο μέτρο, κάθε νέα μέρα,  θα είναι χειρότερη  από την προηγούμενη. Θα μειώνονται συνεχώς οι πιθανότητες  για να κερδίσουν το Δημοψήφισμα οι ευρωπαϊστές.