Διεθνισμός είναι η άποψη που υποστηρίζει την προώθηση της διεθνούς
συνεργασίας και συνεννόησης, πνευματικά και πολιτικοκοινωνικά, ώστε να επέλθει η εξάλειψη των εθνικιστικών προκαταλήψεων.
Μια βασική ιδεολογική πλεκτάνη των καπιταλιστών είναι η ιδεολογική ταύτιση του ευρώ με τον διεθνισμό. Ας το δούμε.
Ιστορικά η ευρωζώνη κινήθηκε από συμφέρον. Το συμφέρον των αριστερών διεθνιστών βρίσκεται στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και των δεξιών στην επέκταση των μοντέρνων καπιταλιστικών δραστηριοτήτων σε νέες αγορές…
ως τότε λειτουργούσες με παλαιότερα καπιταλιστικά μοντέλα ή ακόμη και θεσμικά οχυρωμένες έναντι του ξένου κεφαλαίου. Αυτή η σχέση αμοιβαίου συμφέροντος οδήγησε το ευρώ να θεωρείται ως η κορωνίδα στην προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η πλεκτάνη βρίσκεται στο γεγονός ότι ένα νόμισμα έχει γίνει η κορωνίδα μια διεθνιστικής πράξης.
Ας βγάλουμε το ευρώ από την εικόνα για να την δούμε καθαρά τον διεθνισμό.
Η εξάλειψη των εθνικών προκαταλήψεων στην Ευρώπη είναι ένα ζητούμενο μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο ως μέσω συναδέλφωσης των λαών και αποτροπής νέας πολεμικής περιπέτειας. Αυτή η εξάλειψη εδώ και δεκαετίες γίνεται σταδιακά μέσα από την υιοθέτηση ενός κοινού πλέγματος νόμων και ενός κοινού δικανικού συστήματος. Κοινοί νόμοι, οδηγίες, συντάγματα, κοινά δικαστήρια, κοινή δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη -που είναι μια από της τρεις εξουσίες-, μας οδηγεί στο επηρεασμό και των δυο άλλων εξουσιών (εκτελεστική και νομοθετική) ώστε από κοινού να δημιουργήσουν σταδιακά την αίσθησης κοινότητας.
Η κοινή δικαιοσύνη, τα κοινά δικαιώματα και η επικοινωνία, θα οδηγήσουν στην εξάλειψη των διαφόρων και στην δημιουργία ενός μερικός κοινού τρόπου πρόσληψης του γίγνεσθαι. Με την σειρά του όλο αυτό οδηγεί στον αλληλο-επηρεασμό στην κοινή «καλλιέργεια» και τελικά σε μια ευρωπαϊκή κουλτούρα χωνευτήρι των εθνικών χαρακτηριστικών.
Ας βάλουμε τώρα το ευρώ στην εικόνα για να δούμε ότι το νόμισμα αυτό από την αρχή του την διαίρεσε σε ΕΕ και Ευρωζώνη. Μια διαίρεση με βάση τα συμφέροντα των τοπικών καπιταλισμών. Με το ευρώ λοιπόν άμεσα μπορούμε να δούμε την καπιταλιστική διάσταση και πλευρά της Ευρώπης.
Στην παρούσα κρίση είδαμε τους καπιταλιστές του πυρήνα να στοχοποιούν ένα μέρος της ευρωπαϊκής κουλτούρας του νότου. Είδαμε στοχοποίηση πολιτισμικών στοιχειών και παγκόσμιων μνημείων όπως ο Παρθενώνας, είδαμε διαιρέσεις με βάση τα έθνη, ακρωνύμια εθνών τοποθετημένα προσβλητικά ως PIIGS. Είδαμε να στοχοποιούν ένα μέρος των λαών ειδικά του εισοδηματικά κατώτερους. Ζούμε προσπάθειες να κρατηθούν εθνικά κεκτημένα όπως τα 3Α σε βάρος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είδαμε να κλείνουν σχολεία και υποδομές είδαμε να αφαιρείται δημοκρατία. Είδαμε να διαλύεται η αίσθηση της κοινότητας. Είδαμε καταπάτηση συνταγμάτων. Είδαμε το δίκαιο του ισχυρού, να λειτούργει σε βάρος των θεσμών, είδαμε διευθυντήρια, είδαμε μείωση της δικαιοσύνης και των νόμων δημοκρατικών δικαιωμάτων, είδαμε εξαπάτηση συκοφάντηση και εθνικιστικά στερεότυπα.
Είδαμε ακόμη χώρες της ΕΕ (βλ: καπιταλισμούς) εκτός Ευρωζώνης, να χτυπούν και αυτοί το καπιταλιστικό ευρώ και είδαμε τους λαούς να συνθλίβονται μεταξύ Καπιταλισμού του πυρήνα και Καπιταλισμού το νότου.
Είδαμε δηλαδή ότι ταιριάζει σε ένα νόμισμα που είναι ένα απλό καπιταλιστικό μέσο. Αλλά δεν το αντιληφθήκαμε γιατί όλα κρύφτηκαν κάτω από την σημαία με τα αστέρια της ενωμένης διεθνιστικής Ευρώπης.
Σε αυτό το πλαίσιο όμως οι λαοί που υστερούν σε μοντέρνο καπιταλισμό είτε γιατί αμύνονται σε αυτό, είτε γιατί επέλεξαν να έχουν το δικό τους θεσμικό πλασιο οριοθέτησης του καπιταλισμού είτε για άλλους λόγους, βρέθηκαν επί μακρών να είναι το πρόβλημα. Ως συνέπεια αυτή η πανευρωπαϊκή αδυναμία κατανόησης, επέτρεψε στην κρίση να μεταδοθεί ώσπου έπληξε τον πυρήνα. Είναι σίγουρο ότι η απάντηση που θα δοθεί σε αυτή την κρίση θα είναι απάντηση αυτοπροστασίας του καπιταλισμού του πυρήνα και όσοι οι ευρωπαικοί λαοί βρίσκονται εκτός ας γίνουν στάχτη. Αυτή την απάντηση της έχουμε ήδη βιώσει.
…
Οι αριστεροί δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Το ευρώ που έχουμε δεν είναι διεθνισμός αλλά επιστέγασμα του καπιταλισμού και μέσο εφαρμογής ενός τυποποιημένου ακραίου μοντέλου του παντού. Μπορεί σαν ιδέα να είναι καλή, αλλά θα πρέπει να έρθει ως επιστέγασμα ενός κοινού δικαιϊκού και αξιακού συστήματος και ενός κοινού πολιτισμικού υπόβαθρου τα οποία θα ορίζουν την λειτουργία του. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό θα είναι μια καπιταλιστική λαίλαπα εκ μέρους των ανεξέλεγκτων ισχυρών σε βάρος των ανήμπορων αδυνατών.
Σήμερα το ευρώ είναι σαν την χρυσή λίρα των σκοτεινών εποχών. Ένα ακριβό νόμισμα στα χέρια ανεξέλεγκτων καπιταλιστών και μαυραγοριτών που εμπορεύονται τόσο προϊόντα όσο και το ίδιο το νόμισμα.
Αυτό το ευρώ στα χέρια καπιταλιστών έχει τρεις δρόμους όχι κατ ανάγκη ξεχωριστούς: διαίρεση πόλεμο και ανελέητη φτωχοποίηση. Αυτό το ευρώ έχει κάνει τόσο τον καπιταλιστή όσο και τον μαυραγορίτη απολύτως ανεξέλεγκτους και πέρα από νόμους και για αυτό πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Πρέπει να σταματήσει να υπάρχει γιατί είναι βλαπτικό για το κοινό δικαιϊκό και αξιακό σύστημα και του κοινού πολιτισμικού υπόβαθρου που χτίζεται καθημερινά εδώ και δεκαετίες.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.